ธีร์…
มื้อเที่ยงผ่านไปแล้วมื้อเย็นก็ผ่านพ้นไปอีก แต่พี่ธามที่เดินทางมาด้วยกันก็ไม่มีวี่แววว่าจะกลับเข้ามาสักที ดีหน่อยที่ผมยังมีคุณเสือและแม่ ๆ พาไปเที่ยวรอบรีสอร์ทและพาทำกิจกรรมต่าง ๆ ในรีสอร์ท ก็เลยไม่รู้สึกว่าเหงาหรือถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว
หากคิดย้อนกลับไปตอนที่ผมยังไม่รู้จักคุณเสือผมก็คงมีแต่พี่ธามที่สนิทด้วยที่สุดรองจากละออ แต่ว่าตอนนี้พี่ธามไม่อยู่ที่นี่… พอคิดถึงเรื่องเมื่อเช้าที่คุณไทเกอร์พูดผมก็เริ่มรู้สึกแย่ขึ้นมาอีก จากที่คิดว่าจะลืมไปแล้วแท้ ๆ แต่กลับวนเวียนเข้ามาในหัวไม่หยุดหย่อน ตอนนี้กำลังถามตัวเองว่าควรออกไปหาที่อยู่ใหม่แล้วหางานทำดีไหม เพราะตั้งแต่ที่ได้ยินเรื่องเมื่อเช้าผมก็รู้ว่าความจริงแล้วไม่มีใครต้องการผมจริง ๆ เลยสักคน ทุกคนทำไปเพราะมีเหตุผลของตัวเอง
“คิดถึงละออจัง เมื่อไหร่จะถึงวันจันทร์นะอยากเจอหน้า อยากคุยด้วยแล้ว เฮ้อ!”
พอคิดถึงเพื่อนรักก็ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ ใน
