ความทรงจำ..
1100 คำ
ภู:
กัลยา เป็นแฟนเก่าของผมสมัยเรียนมหาลัยปีแรก กัลยาเป็นเพื่อนกับพิมผกา แรกๆที่ผมกับกัลยาคบกัน ทุกอย่างดีไปหมด จนวันนึ่ง ไอ้เพลิงเข้ามา กัลยาที่เป็นแฟนของผมก็ค่อยๆเปลี่ยนใจไปคบกับไอ้เพลิง ด้วยเหตุผลว่ามันเป็นเพื่อนสนิทมาเฟีย รวย มีเงิน มีอำนาจ มีทุกอย่างต่างจากผมที่เป็นแค่ลูกชายเจ้าของสวนดอกไม้เล็กๆ ตั้งแต่วันนั้นมาผมก็ไม่เคยคบผู้หญิงคนใหนอีกเลย
"เห้ย ไอ้ภู เป็นไรป่ะเนี่ย" กล้าถามขึ้น
"อือ ไม่เป็นไร สบายดี "ภูพูดเสร็จก็เดินมานั่งที่เดิม
"เจริญ เพื่อนกูแต่ละคน"ต้นพูดขึ้น
"ทำไมว่ะ "กล้าถามขึ้น
"ดูแต่ละคนดิ แมร่ง ไอ้หนึ่งก็ดูเศร้า ส่วนไอ้นี้แมร่งก็แด..กแต่เหล้า เชี้ยเพื่อนกูแต่ละคน"ต้นพูดออกไป
"กูไปเข้าห้องน้ำแปปป"กล้าพูดจบก็เดินออกไป
หน้าห้องน้ำ นีน่ากำลังเดินออกจากห้องน้ำพอดี
"อ้าวนีน่า"นายกล้าพูดขึ้น แต่นีน่ากลับเดินผ่านกล้าไปโดยไม่ตอบอะไร
"นีน่า "กล้าตะโกนดังขึ้น
"คะ มีอะไรให้รับใช้คะ"นีน่าถาม
"อย่าประชด เป็นอะไร โกรธอะไรพี่ป่าว"กล้าถามขึ้น
"โกรธอะไรคะ ไม่มีคะ แล้วทำไมต้องโกรธคะ"นีย่าพูดขึ้น
"แล้วพี่จะรู้ใหม พี่ก็ถามอยู๋นี้ไง"
"ไม่มีอะไรคะ มีเรื่องจะพูดแค่นี้ใช่ใหมคะ"นีน่าพูดจบกำลังจะเดินออกไป กล้าก็จับมือนีน่าให้หันกลับมาทันที
"ปล่อยคะ"นีน่าเสียงสั่น พยายามแล้ว พยายามที่จะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้มันไหลออกมา ภาพที่ผู้หญิงคนนั้นนั่งตักของกล้าและป้อนนั้นป้อนนี้ให้กล้า ยังติดตาอยู่เลย ใครหลายๆคนอาจจะมองว่านีน่าเป็นคนเก่ง เป็นคนไม่มีความรู้สึกอะไร แต่ที่จริงแล้วนีน่าร้องให้บ่อยมาก นีน่าเป็นคนอ่อนไหว อ่อนไหวต่อคำพูด อ่อนไหวต่อการกระทำ และอ่อนไหวต่อทุกๆๆอย่าง
"เป็นอะไรว่ะ มีไรก็พูดมาดีๆดิ"กล้าตะวาดเสียงดังออกไป
"ก็บอกไม่มีอะไรไง คุณต้องการกันอะไร ฮึกๆๆ"นีน่าสวนกลับไปด้วยความดังเทียบเท่าเช่นกัน อยู่ดีๆน้ำตาที่กลั้นเอาไว้ก็ไหลออกมา
"คือ เห้อ!!! คือ พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจ"กล้าพูดเสียงเบาลงและพยายามสกัดกั้นอารมให้เย็นลงกว่านี้
"เฮ้อ!!! ไม่เป็นไรคะ"นีน่าพูดจบก็กำลังจะเดินจากไป กล้าก็กระชากเเขนให้นีน่าถอยกลับมาเเละเซติดฝาผนัง โดยมีกล้ายืนประกบอยู่
"ร้องให้ทำไมคับ"กล้าถามขึ้น
"เปล่าคะ ไม่เป็นอะไร ถอยออกไปเถอะคะ"นีน่าพูดขึ้น
"ทำไม ไม่พอใจอะไรพี่ บอกพี่มาตรงๆนีน่า"กล้าถามขึ้นอีกครั้ง
"ไม่มีอะไรคะ"นีน่าก้มหน้าลงต่ำไม่กล้าสบตา
"พักนี้ นีน่าไม่ค่อยคุ่ยกับพี่เหมือนเดิม เหมือนโกรธอะไรพี่เลย"กล้ายังพูดต่อ
" ไม่มีอะไรจริงๆคะ นีน่าขอตัวก่อนนะคะ"นีน่าพูดจบกำลังจะเดินออกไปแต่กล้าเอามือมากันไว้และก้มลงมาประกบจูบนีน่าทันที สาวน้อยที่ยังไม่เคยผ่านมือชายมา ถึงจะชอบแต่งตัวใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้น แต่เธอก็ยังไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน อาการมันเป็นโหวงเหวงในท้อง เหมือนหายใจไม่ค่อยอิ่ม เป็นป่วนๆม่วนๆท้อง แต่ก็เกือบเคลิมไปกับจูบที่นายกล้ามอบให้ แต่ภาพที่ผู้หญิงคนนั้นนั่งตักนายกล้าก็ปรากฏขึ้นมาทันที
"เพี้ย "เสียงตบหน้านายต้นดังขึ้น
"อย่ามารุมรามแถวนี้คะ นีน่าไม่ใช้ผู้หญิงของนาย ที่คิดอยากจะทำอะไรก็ได้ เชิญไปหาความสุขกับคนของนายเถอะคะ"นีน่าพูดจบก็พลักมือนายกล้าออกแล้วเดินออกไปทันที
"ฮึกๆๆๆๆๆ"เสียงร้องให้ดังออกมาจากนีน่า
"นีน่าฟังพี่ก่อน "กล้าพยายามเรียกแต่ไม่มีการตอบกลับใดๆกลับมา
"โถ่เว้ย ปึกๆๆๆๆ"กล้าสบถออกมาแล้วต่อยไปที่กำแพง 4-5 ครั้งจนมือมีเลือดไหลออกมา
"ฮึกๆๆ "เสียงร้องให้ที่แอบอยู่มุมทางเลี้ยว ได้ยินและพอเดาออกได้ว่านายกล้าคนที่ตัวเองรักจนหมดใจทำอะไร และเจ็บมากแค่ใหน
ณ.ห้องVVIP
"เฮ้ย หายไปใหนมาว่ะ"ต้นถามขึ้นทันที ที่กล้าเปิดประตูเข้ามา
"เข้าห้องน้ำไง"กล้าตอบ
"ห้องน้ำบ้านมึง อยู่โคราชหรอ"ต้นถามต่อ
"เห้ยกล้า มือมึงไปโดนไรมาว่ะ"ภูถามขึ้น
"เปล่า ไม่มีไร"กล้าพูดจบก็กระดกเหล้าเข้าปากทันที
"เอ้าๆๆ เบาเห้ย เบา แด..ก แบบนี้เมาตายห่า"ต้นบอกกล้า
"0-0"กล้าไม่ตอบแต่นั่งนิ่งและค่อยๆยกเหล้าเข้าปาก อย่างต่อเนื่อง
กล้า:
ความรู้สึกผมตอนนี้มันตีกันไปหมด บอกอาการไม่ถูก นีน่าเป็นอะไร ทำไมช่วงนี้เฉยเมย ไม่สนใจ ไม่คุ่ย ไม่เล่นกับผมเหมือนแต่ก่อน ผมทำอะไรผิด ผมเป็นอะไรของผม ปรกติผมจะเป็นคนที่เก็บอารมเก่งมาก แต่พอเป็นเรื่องของนีน่า ทำไมผมถึงโมโห ผมถึงเก็บอารมไม่อยู่ ผมคิดเรื่องนี้ วนไปวนมาซ้ำๆโดยที่ยังหาคำตอบไม่ได้
นีน่า:
น้ำตาที่ไหลอาบแก้มลงมาค่อยๆหายไป ทำให้นีน่าได้มานั่งคิดทบทวนเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้น
"ในเมื่อนายไม่ได้จริงจังอะไรกับนีน่า ทำไมต้องทำแบบนี้กับนีน่าด้วย นายก็คงเห็นนีน่าเป็นแค่ของเล่นสินะ ไม่มีราคาไม่มีคุณค่าอะไรเลย อยากทำอะไรก็ทำ อยากลวงเกินยังไงก็ได้ พอสักทีเถอะ หยุดรักเขาได้แล้วนีน่า แกมันไม่มีอะไรคู่ควรกับเขา และเขาก็ไม่ได้รักแก เลิกรักสักที เลิกให้ใจเขาไปได้แล้ว พอเถอะใจ พอเถอะ ฮึกๆๆๆๆๆ"เสียงร้องให้ พร้อมเสียงพึมพำเล็กๆหลุดออกมาจากปากของนีน่า หญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่เล้าของผับนี้ ขึ้นชื่อเรื่องการบริหารจัดการทุกอย่างได้เป็นอย่างดี ต้องมาพ่ายแพ้ให้กับผู้ชายคนนึ่งที่ชื่อว่า นายกล้า ซึ่งเป็นเจ้านายของตัวเอง
- ผู้เขียน
