ภูผาร้าย..พ่ายรัก

ความลับของเจ้าของสวนดอกไม้

เช้าวันต่อมา

"อื้ออออ" ลิลลี่บิดขี้เกียจกลิ้งไปทั่วทั้งที่นอน

"ตื่นแล้วหรอ ยายคนขี้เซา"เปิ้ลพูดขึ้น

"โห้ หลับสบายมากเลยนะ "ลิลลี่พูดขึ้น

"ไม่บอกก็เชื่อ เรายังแอบเอามือไปจ่อที่จมูกลี่เลย กลัวแทบแย่ ลี่นอนท่าเดียวไม่ขยับเลยนะ"มลพูดขึ้น

"โห้ขนาดนั้นเลย ฮ่าๆๆๆ"ลิลลี่หลุดขำออกมา

"หึ หลับอะไรขนาดนั้นลี่" เปิ้ลพูดขึ้น

ทั้งสามสาวคุ่ยกันพร้อมกับหัวเราะคิกคักๆๆๆ กันอย่างมีความสุข

ก๊อกๆๆๆๆ..ก๊อกๆๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูดังรัวๆๆ

"มาแล้วค่าาาา "มลวิ่งมาเปิดประตู

"ลิลลี่หายไปใหน"เสียงดังโวยวายมาจากหน้าห้อง

"ลี่อยู่นี่คะ "ลิลลี่วิ่งมาที่หน้าห้องทันที

"มาทำอะไรที่นี้ "เสียงกำปะนาทตะหวาดดังลั่น

"ก็ลี่กลัวนิคะ เลยมานอนรวมกัน"ลิลลี่พูดพร้อมก้มหน้าลงต่ำทันที

"แล้วไม่อึดอัดหรือไง ห้องนิดเดียวอยู่ตั้ง 3 คน"นายต้อมพูดขึ้น

"ไม่คะ อยู่ได้คะ "เปิ้ลพูดขึ้น

"วันจันทร์ ตี 3 เจอกันที่อ๊อฟฟิศ ช่างกำลังมาติดตั้งเครื่องใช้สำนักงาน ไปดูกันด้วย"นายต้อมพูดเสร็จก็เดินจากไป

"เห้อ อะไรนักหนาก็ไม่รู้ ในบรรดานายๆทั้งหลาย นายต้อมที่โหดสุดเลยนะ"เปิ้ลพูดขึ้น

"อกอีมลจะวาย เห้อออ"มลถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

"รีบอาบน้ำแต่งตัวเถอะเดี๋ยวเราไม่ไปดูช่าง ก็มีปัญหาอีก"ลี่พูดขึ้น

"เหลือยายคนเดียวละจ๊ะที่ยังไม่อาบน้ำ"เปิ้ลพูดขึ้น

"บ้า ยายอะไรจะน่ารักขนาดนี้"ลิลลี่พูดไปเขินไป

"ไปอาบน้ำได้แล้วลี่ เดี๋ยวเน่ากันพอดี"มลพูดไปยิ้มไป

"เคจ้าาา รอก่อนนะ อย่าพึ่งไป"ลิลลี่พูดขึ้น

"อะเคร"สองสาวตอบพร้อมกัน และแยกย้ายแต่งตัว

ณ.อ๊อฟฟิศช่างกำลังจัดแจงวางเครื่องใช้และ โต๊ะเก้าอี้ อย่าขมักเขม้น

"เห้อ น่าเบื่อจัง"เปิ้ลพูดขึ้น

"งั้นไปเดินดูดอกลิลลี่กันใหม"มลพูดขึ้น

"ไปดิ ลี่ชอบดอกลิลลี่ที่สุดเลย"ลิลลี่พูดขึ้น

"จะไปใหนกัน" เสียงดังมาจากห้องทำงานนายภู

"เปล่าคะ"เปิ้ลพูดขึ้น

"เข้ามานี้ทั้ง3 คน "นายภูพูดขึ้น

"ค่าาาา"ทั้งสามคนพูดพร้อมกัน

"เอาละ มาครบละใช่ใหม"โดยมี 4 บอส 3 สาวอ๊อฟฟิศ

"เปิ้ล มล ลิลลี่ เรื่องต่อไปนี้ที่เราคุ่ยกัน ห้ามให้คนนอกรู้ เข้าใจใหม"นายภูพูดขึ้น ทั้งสามสาวรับคำและตั้งใจฟังสิ่งที่นายภูจะเป็นคนพูด

"อย่าหาว่าไม่เตือนนะ ใครกล้าเอาไปเล่าหรือพูดต่อ จะยิงทิ้งแมร่ง"นายต้อมที่นั่งกระดกเหล้าอยู่พูดออกมาพร้อมนำปืนมาวางไว้ที่โต๊ะทันที ทั้งสามสาวสะดุ้งเฮือกมองหน้ากันอย่างกลัวตาย

"ผมทำธุรกิจหลายอย่าง ทั้ง ผับ ค้าอาวุธและปล่อยกู้ สวนแห่งนี้เป็นแค่ฉากบังหน้า ไม่ว่าใครก็ห้ามรู้เรื่องนี้ คุณทั้ง 3 จะต้องเก็บเรื่องนี้ให้เป็นความลับที่สุด ห้ามบอกแม้แต่ป้ามะลิกับป้าใจ และแม่ของผม เข้าใจใหม"นายภูพูดขึ้น

"ข ขะเข้าใจคะ"มลพูดตะกุกตะกัก เปิ้ลรู้ดีอยู่แล้วเลยไม่กลัวสักเท่าไหร่ ส่วนสาวน้อยลิลลี่ผวานิดๆๆ

"มล "

"คะ"มลสุดุ้งตะโกนออกไปทันที

"ขอโทษคะ" มลฤดีพูดพร้อมก้มหน้าลงทันที

"เธอต้องตามติดฉัน ห้ามไปใหนมาใหนคนเดียวเป็นอันขาด เข้าใจใหม"

"ขะ เข้าใจคะ"มลฤดีรับคำ

"ส่วนเปิ้ล ให้พยายามทำงานแค่ในอ๊อฟฟิศ จะมีเกื้อมาคอยช่วยเหลือ"

"คะนาย"

"ส่วนลิลลี่"นายภูยังพูดไม่จบ ต้อมก็พูดแทรกขึ้นมาว่า

"ไปกับฉันตลอดเวลา ห้ามบ่น ห้ามช้า ไม่งั้น...."

"ไอ้ต้อม มึงก็เบาๆบ้าง ไอ้ห่า น้องมันกลัวหมดแล้ว"กล้าพูดขึ้น

"เอ่อ แมร่งหยอกนิดหยอกหน่อยก็ไม่ได้ แด.กเหล้าต่อดีกว่าแมร่ง อารมเสียฉิบหาย"ต้อมพูดขึ้น

"สรุป เอาตามนี้นะ ถ้าไม่ได้ออกข้างนอกก้ช่วยกันทำงานที่อ๊อฟฟิศ ด้วยกัน จะไปใหนให้แจ้งก่อนเสมอ มีปัญหาอะไรให้รีบบอก เข้าใจนะ"นายภูพูดขึ้น

"เข้าใจคะ "ทั้งสามสาวพูดพร้อมกัน

"งั้นพรุ่งนี้ ตี 3 มาเจอกันที่นี่ "กล้าสั่งงาน

"คะนาย" ทั้งสามสาวรับคำและออกขากห้องไป มานั่งคุ่ยกันที่ศาลาข้างสระบัว

"โห้ มาอยู่ท่ามกลางดงมาเฟีย จะรอดใหมเนี่ย"ลิลลี่พูดขึ้น

"รอดสิ ถึงนายๆจะดูน่ากลัว แต่ใจดีกับทุกคนนะ เราอยู่นี้มาตั้งแต่เด็กเราสาบานได้"เปิ้ลพูดขึ้น

"ก็อย่างที่นายๆเขาบอกแระ อะไรเงียบได้ก็เงียบ อะไรที่ไม่ควรรู้ก็ไม่ต้องรู้"มลพูดขึ้น พรางยืนมือไปเก็บฝักบัว

"เห้อ !!!!! เหมือนฟ้าแกล้งเลยอะ อยู่บ้านดีๆแท้ๆ ได้มาทำงานกับมาเฟียซะงั้น"ลิลลี่ถอนหายใจออกมาอย่างหนักอกหนักใจ

"งั้นเอาแบบนี้ ทำหน้าที่ของเราก็พอ อะไรที่นายเขาสั่งห้ามก็อย่าทำละกัน"เปิ้ลพูดขึ้น

"ก็คงตามนั้น!!!!"มลพูดขึ้นพรางนั่งลงข้างลิลลี่

"ทำอะไรกันคับสาวๆ"เกื้อเดินมาทักทายกลุ่มสาวๆที่นั่งคุ่ยกันอยู่

"คุ่ยเรื่องไร้สาระนะ เกื้อไปใหนมาหรอ"เปิ้ลถามขึ้น

"อ๋อ เราเดินไปดูช่างมานะ"เกื้อตอบเปิ้ลไปทันที

ณ.ห้องทำงานนายภู

"มึงเชื่อใจ มลได้หรอว่ะ เขาเป็นน้องของดาหลานะเว้ย"ต้นพูดขึ้น

"นั้นดิ มึงคิดดีแล้วหรอ"กล้าเสริม

"ยังไงวันหนึ่งแม่ก็ต้องรู้เรื่องนี้อยู่ดี ไม่ช้าก็เร็ว ถ้าเกิดมลไว้ใจไม่ได้กูจะได้รู้ตัวก่อนไง"นายภูพูดขึ้น

"อืม ก็เป็นความคิดที่ดี"ต้อมพูดเสริม

"มึงอะ เลิกแด..กเหล้าได้ละ เงินกูที่จ่ายค่าเหล้ามึงไปเนี่ย กี่บาทแล้ว"นายภูพูดขึ้น

"เลิกทำไมว่ะ ก็กูแด..กแบบนี้เป็นประจำ"ต้อมพูดขึ้น

"เฮ้ยภู มึงปล่อยๆมันเถอะช่วงนี้อะ แล้วพรุ่งนี้จะไปผับ มึงจะพามลไปด้วยใหม"กล้าถามขึ้น

"ก็ต้องพาไปป่าวว่ะ มลกับลิลลี่ สองคนพอ"นายภูพูดขึ้น

"มึงดูห่วงๆมลนะ "ต้นพูดขึ้น

"ห่วงเชี้ยไร มาทำงานก็ต้องทำให้คุ้มดิว่ะ"ภูพูดขึ้น

"ปากไม่ตรงกับใจ"ต้นยังไม่เลิกแซว กล้าได้แต่ส่ายหัวเบาๆ

"ไอ้เวร ไปไกลๆส้นตรีนกูเลยนะ"ภูพูดพร้อมทำท่าจะเตะต้นทันที