การกลับมา

1203 คำ
"คุณท่านคะ คุณท่าน" เสียงแจ้วร้องเรียกให้ดารันหลุดออกจากภวังความคิดนั้น "โห้ ดอกใหญ่สวยๆทั้งนั้นเลย"คุณนายดารันพูดขึ้น "ไปกันเถอะคะ ปานนี้ นายภูคงเป็นห่วงแย่แล้วคะ"มลฤดีพูดขึ้น "ไปกันจ๊ะ" ทั้งสองสาวเดินไปที่บ้านหลังใหญ่ทันที "โห้แม่ไปใหนมาคับ ผมเป็นห่วงแทบแย่"นายภูพูดขึ้น "แม่ให้ หนูมลลงไปเก็บดอกบัวนะ แม่จะเอาไปไหว้พระ" "โห้ ลงไปได้ไงเนี่ย รกก็รก เดี๋ยวพรุ่งนี้จะให้คนงานลงไปทำความสะอาดบึงให้ จะได้ไม่รกมาก"นายภูพูดขึ้น "งั้นแม่กลับนะลูก ว่างๆฉันจะมาหาใหม่นะหนูมล ถ้าเกิดเข้าไปในเมืองแวะหาฉันหน่อยนะ"คุณนายดารันพูดจบก็เดินขึ้นรถไป ณ.สนามบิน ดาหลา หญิงสาวที่สวยสง่ามีราศีคุณนายเดินมาตามทางโดยมี คุณกานดาและนายทรงกต ผู้เป็นมารดาและบิดามารับที่สนามบิน "มาแล้วหรอลูก เป็นไงบ้าง"กานดาวิ่งไปกอดลูกสาวสุดที่รัก "สบายดีคะ แล้วแม่เป็นไงบ้างคะ"ดาหลาถามขึ้น "ก็เรื่อย ตามจิกพ่อแกเหมือนเดิม แม่สงสัยว่าตอนนี้พ่อแกยังแอบไปหาอีมะลิกับอีมลอยู่"กานดามองจ้องเขม้งมาที่สามีของต้น "น่าเบื่อว่ะ คุ่ยกันเสร็จก็ตามมานะ น่าลำคาน"ทรงกตพูดขึ้น "แม่อย่าไปหาเรื่องคุณพ่อสิคะ คุณพ่อก็อาจจะไปหาเศษหาเลยบ้างแระคะ"ดาหลาพูดขึ้น "แล้วเรื่องมันเป็นไงมาไงลูก ทำไมอยู่ดีๆ หนูถึงเลิกกับปีเตอร์ได้ละลูก" "ก็เบื่อ อีกอย่างปีเตอร์ถูกครอบครัว เขากดดันมาให้แต่งงานกับลูกสาวมาเฟีย หัวหน้าแก๊งของเขานั้นแระ เราเลยตกลงเลิกคบกันนะแม่ หนูถึงตัดสินใจกลับมานี้แระ" "แล้วหนูจะทำอะไรต่อละ " "ค่อยคิดละกันคะ อาจจะหาอะไรทำแก้เบื่อ มั่งคะ" ดาหลาพูดขึ้น "งั้นเปิดร้านดอกไม้มะ แม่มีเพื่อนที่เปิดร้านอยู่ ตอนนี้ ร้านใหญ่ในเขาใหญ่ มีไม่กี่ร้านนะ มีร้านเพื่อนแม่ ร้านเจ้าของสวนดอกไม้ที่กำลังจะเปิด แค่นั้น หลังร้านเราก็เปิดโต๊ะขายหวยใต้ดิน ดีใหม ลูกว่าไง" "ก็น่าสนนะคะแม่ ไปเถอะคะ เหนี่ยวตัว อยากอาบน้ำจะแย่แล้วคะ"ดาหลาพูดขึ้น "ไปจ๊ะลูก ลูกของแม่สวยที่สุด"กานดาพูดขึ้นพร้อมกับเกาะแขนลูกสาวของตัวเอง ณ.เซฟเฮ้าส์ของมาเฟียหนุ่มที่มีนามว่า ภูผา "ไอ้ภู ไอ้ภูโว้ยยย " "ไอ้เชี้ย มึงจะแหกปากทำเชี้ยไรว่ะ"กล้าพูดขึ้นพรางกระดกเหล้าราคาแพงลงคอ "ไอ้ปีเตอร์แต่งงานว่ะ มึงได้การ์ดเชิญด้วย"ต้อมพูดขึ้นพรางหอบเหนื่อย "แต่งงานหรอว่ะ แต่งกับใครว่ะ ดาหลาหรอ"ต้นถามขึ้น "เปล่าแต่งกับวีรยา "ต้อมแผ่วเสียงให้เบาลง "อะไรน่ะ วีรยาหรอ"กล้าตะโกนขึ้น ต้อมดูเศร้าลงทันที "ทำไมไม่เป็นดาหลาว่ะ" ต้นถามขึ้น "มึงจะพูดทำไม มึงดูหน้าไอ้ต้อมดิ"ภูพูดขึ้น เซฟเฮาส์ตรงนี้เป็นฐานลับ ไม่มีใครรู้จักเป็นที่ที่ 4 หนุ่มเก็บไว้เป็นสถานที่ลับในการประชุมเรื่องมาเฟีย และงานผิดกฏหมายต่างๆโดยมีมาเฟียแต่ละสายเข้าประชุมด้วย วีรยาเป็นลูกสาวคนเดียวของอัลเดอร์ มาเฟียระดับหัวโจ๊กของเมกา ซึ่งทำการค้าขายกันเป็นประจำ และทั้ง 4 คนให้ความเคราพนับถือ เหมือนพ่อ พี่น้อง อัลเดอร์ก็รัก 4 หนุ่มเหมือนลูกของตัวเอง อัลเดอร์กับวสันต์พ่อของภูเป็นเพื่อนรักกันมานานมากแล้ว จึงทำใ้ห้เขาและภูผามีใจรักกันเหมือนญาติ "ต่อสายหาลุงอัล ให้กูด่วน"ภูพูดขึ้น กล้าต่อสายทันที ยืนโทรศัพให้ภู "ว่าไง หลานรัก " "ลุงทำแบบนี้ได้ไง ลุงก็รู้ไอ้ปีเตอร์มันชั่วขนาดใหน" "รู้ แต่มันทำยัยวีท้อง ฉันต้องทำตามน้ำไปก่อน" "งานจัดวันใหนคับ" " เดือนหน้า ลุงอยากให้ภูมา" "ผมไม่รับปากนะคับ ไอ้ต้อมมันน่าจะไม่ไหวอะคับ" "ฉันจะทำทุกอย่างให้ยัยวี เห็นธาตุแท้มัน บอกต้อมไม่ต้องห่วง ยัยวี จะได้แต่งงานกับต้อมแน่ๆถ้าต้อมมันไม่รังเกียจติลูกสาวของลุง" นายภูเปิดลำโพงให้ต้อมได้ยิน "ผมจะรอคับลุง ผมเคยรักวียังไง ผมก็ยังรักวีเหมือนเดิม" "ขอบใจนะต้อม ฉันจะค้นหาความจริงและเปิดดโป่งมันให้ได้ ขอบใจที่เข้าใจลุง"อัลเดอร์พูดขึ้น "คับลุง แล้วผมจะรีบเครียงานแล้ว ไปงานนะคับ"ต้อมพูดขึ้น "ขอบใจพวกนายทั้ง 4 คนมาก มีเรื่องอะไรบอกลุงได้ตลอดนะ" "ขอบคุณคับ"ทั้ง 4 กล่าวขอบคุณและวางสายไป "มึงไหวป่าวเนี่ย"กล้าถามขึ้น "ไหวดิว่ะ แค่นี้เอง" ต้อมตอบออกไป ผมแอบรักวีนยามาได้ 5 ปีเต็มๆ ตั้งแต่เรียนมหาลัย วีรยาเป็นคนน่ารัก อ่อนต่อโลก เชื่อคนง่าย ไอ้นั้นมันปากหวาน ต่างกับผมที่ปากหมา เชี้ยเลยคาบนางฟ้าไปแดก... "แล้วดาหลาไปใหนว่ะ"ภูถามขึ้น "ประชุมเหล่ามาเฟียเสร็จกูไปสืบให้ "ต้นพูดขึ้น "ทำตัวมีประโยชน์นะมึงช่วงนี้"กล้าเสริม "เอ่อ ก็กูอยากกลับไปกินน้องวาวา นิหวา นมใหญ่ เอ๊กซ์ เซ็กจัดฉิบหาย"ต้นพูดขึ้น "ให้ไปสืบ ไม่ใช่เอาความลับไปบอกเขานะเว้ย"ภูพูดขึ้น "ไอ้ภู กูไม่ได้โง่ขนาดนั้นนะมึง กูเคยพลาดหรอ"ต้นพูดขึ้น "ไม่เคยคาบบบ พ่อคาสโนวา "ภูกระแทกแดกดัน "เฮ้ยมึงไหวแน่นะ "กล้าหันไปถามต้อมที่ซึมเอาแต่กระดกเหล้าเขาปากอย่างเดียว นายภู: สภาพไอ้ต้อมตอนนี้เหมือนหมาที่อยากกินปลากระป่องแต่เปิดไม่ได้ คนหัวร้อน ขี้โวยวาย หายไป แต่ได้คนที่ ขรึม เงียบ กินแต่เหล้ามาแทน ไม่สนใจอะไรเลย แม้แต่หน้าตาตัวเอง ตอนนี้สภาพมันเหมือนโจรใต้ ที่เข้ม คม และที่สุดคือ ตัวโคตรเหม็น ไอ้เชี้ย "เฮ้ยต้อม มึงต้องทำใจให้ได้ กูไม่มีคนช่วยงาน"กล้าพูดขึ้น "เอ่อ มีไรก็บอกกูมา กูจัดการให้ได้หมด"ต้อมพูดออกไป "กูว่ามึงไปอาบน้ำ โกนหนวดก่อนใหม หนวดมึงจะทักเปียได้แล้วเนี่ย ไอ้เวร"กล้าพูดขึ้น "อือ มีไรก็บอกมา จะได้ไปทำให้ กูไปอาบน้ำก่อน" "ไปทวงหนี้ค่าบอล ไอ้กนก ให้กูที 80 ล้านแล้วเนี่ยยังไม่จ่ายเลย"ภูพูดขึ้น "อือ เตรียมเอกสารไว้กูไปอาบน้ำก่อน" "เคๆๆ รีบไปเลย เหม็นฉิบหาย ไอ้เพื่อนเวร"กล้าพูดขึ้น ต้อมเดินเข้าห้องน้ำไป ....
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม