ผ่านไปถึงสามวันกว่าที่อาการป่วยของปราณปริยาจะดีขึ้น ทั้งยังต้องลาเรียนเพราะเปิดสัปดาห์ใหม่พอดี แต่อาการไข้ยังไม่ทุเลาพอที่จะพาตัวเองไปมหาวิทยาลัยได้
ส่วนงานที่ร้าน ปรานต์ไม่ได้ห้ามเธอทำ เขาบอกแต่เพียงว่าหากไปก็ต้องนั่งรถไปพร้อมเขา กลับก็ต้องกลับพร้อมเขา ปราณปริยานึกไม่ออกเลยว่าสายตาคนในร้านจะมองเธอแบบไหนหากต้องไปกลับพร้อมเจ้าของร้านเช่นนี้
หัวใจอันแสนบริสุทธิ์ บัดนี้ด้านชาไร้ซึ่งความหวังใดๆ ในชีวิต เสี้ยวหนึ่งของความคิดถามตัวเองว่าควรจบสิ้นลมหายใจเสียเลยจะดีไหม
แต่แล้วก็นึกขอบคุณจิตวิญญาณอันดีงามของผู้ที่ให้กำเนิดตนมา แทรกซึมความคิดฝ่ายดีบอกเธอว่าต้องยืนหยัด ยิ่งถูกย่ำยียิ่งต้องผุดตัวเองให้หลุดออกจากโคลนตมนี้ให้จงได้ ทำอย่างไร วิธีทางแบบไหนก็ได้ ให้พ้น ให้เป็นอิสระ อนาคตของเธอต้องไม่ดับลงเพราะมารผจญที่แผ้วพานปาดหน้าเส้นทางชีวิตเช่นนี้
แววตาอ่อนล้าจึงดูวาววับเข้มแข็งขึ้นมาได้อีกครั้ง
บ
