ตื่ดด ตืออ ตื๊ดดดด
กมลเนตรขยับตัวตื่น พยายามปรับสายตาสู้กับแสงแดดอ่อน ๆ ที่ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามา เธอเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะเล็กข้างหัวเตียง
"สวัสดีค่ะ" เธอพูดด้วยเสียงงัวเงีย
"กิ๊บ พี่รู้ว่ากิ๊บยังลาหลุดอยู่ แต่มีงานด่วนเข้ามาจริง ๆ " หัวหน้างานของเธอพูดด้วยเสียงเร่งรีบ
"มีอะไรคะ" กมลเนตรตื่นอย่างเต็มตา ถ้าไม่มีเรื่องด่วนจริง ๆ เธอคงไม่โทรมาขอความช่วยเหลือ
"ก็แป้งน่ะสิ นัดลูกค้ารายใหญ่ไว้ แต่เกิดรถเสีย กิ๊บไปคุยแทนแป้งหน่อยนะ"
"เอ่อ... แล้วน้อง ๆ ในทีมแป้งล่ะคะ" กมลเนตรไม่อย่างยุ่งเกี่ยวกับงานในความรับผิดชอบของปาณิดา เพราะไม่อยากให้มีปัญหาตามที่หลัง แค่นี้เธอกับปาณิดาก็มีปัญหากันมากพอแล้ว
"ไม่มีใครว่างเลยกิ๊บ ลูกค้ารายนี้ใหญ่มาก พี่ไม่อยากส่งน้องคนอื่น ๆ ไป"
"งั้นก็ได้ค่ะ กี่โมง ที่ไหนคะ" กมลเนตรตอบตกลง
"เดี๋ยวพี่อีเมล์ไปให้นะ ขอบคุณมากนะกิ๊บ"
.
"จะไปไหนเหรอ" ธน
