ตอนที่ 7...

1693 คำ

"เป็นอะไรกัน ทำไมถึงอยู่ด้วยกัน" ผู้เป็นพี่ชายมองไปรอบ ๆ ห้อง เขาเห็นกระเป๋าเสื้อผ้าของธนภพ และแฟ้มงานจำนวนมากวางข้าง ๆ กัน "เป็นเพื่อนกัน / เป็นแฟนกัน" กมลเนตรและธนภพพูดออกมาพร้อมกัน ผัวะ! พี่ชายกมลเนตรปล่อยมัดใส่ธนภพอีกครั้ง "พี่กร พอแล้ว!" กมลเนตรเข้าไปพยุงร่างธนภพที่ลงไปกองกับโซฟาอีกแล้ว "นายพูดมั่ว ๆ แบบนั้นได้ไงฮะ!" เธอดุที่ธนภพพูดไม่จริง "ไม่จริงตรงไหน เป็นแฟนกัน อยู่ด้วยกันนิดหน่อยจะเป็นอะไรไป" เขาโอบไหล่ของกมลเตรใช้ในอ้อมแขน แต่สายตาจ้องไปที่พี่ชายของกมลเนตร "อย่ามาแตะต้องน้องสาวกู!" เขาผลักมือของธนภพออกจากไหล่ของกมลเนตร และดึงเธอให้มาอยู่ด้านหลังเขา "มึงออกจากห้องน้องกูไปเดี๋ยวนี้ เอาข้าวของของมึงออกไปด้วย แล้วอย่าให้กูเห็นหน้าอีก!" เขาออกคำสั่งด้วยความโกรธ "ไม่ออก ถ้ากิ๊บไม่ได้เป็นคนสั่ง ก็ไม่จำเป็นต้องทำตาม!" ธนภพขยับตัวนั่งสบาย ๆ บนโซฟา "มึง!" ฝ่ายตรงข้ามกัดฟันด้วยควา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม