4
1546 คำ
“เฮ้ยๆ ๆ ๆ พอแล้ว ถ้าแกเมาฉันจะให้คลานกลับนะโว้ย กินเข้าไปแบบนี้จะขับรถยังไง”
“แกไปส่งไง” ภครัฐพูดอย่างไม่ยี่หระ ก่อนจะลุกขึ้น
“เฮ้ย! แกไหวหรือเปล่า” กันต์เข้าประคองเพื่อนเมื่อเห็นอีกฝ่ายยืนโงนเงนเซไปเซมาเล็กน้อย
“ไหวๆ ฉันจะไปห้องน้ำหน่อย” ภครัฐโบกไม้โบกมือให้เพื่อน แล้วเดินไปยังห้องน้ำ หลังจากทำธุระออกจากห้องน้ำ เขาก็ชนเข้ากับร่างของหญิงสาวคนหนึ่ง
“ขอโทษครับ” ภครัฐรับร่างหญิงสาวเอาไว้ อีกฝ่ายผลักออกเมื่อเห็นว่าเป็นใคร ก่อนเธอจะเดินมาห้องน้ำ ได้ยินชัดเต็มสองหูว่าเขารังเกียจเธอ เธอรู้จักเขาดี ภครัฐ เกียรติกำจาย ว่าที่สามีที่เธอเองไม่ได้ต้องการเช่นกัน แต่เขากลับไม่รู้จักเธอ ผู้เป็นเจ้าหนี้ครอบครัวของเขา
ภครัฐรู้สึกเสียหน้าเป็นอันมากที่เห็นหญิงสาวสะบัดใส่ ครู่หนึ่งเธอกลับโปรยยิ้มให้เขาจนตะลึงตะลาน ผู้หญิงคนนี้สวย สวยมากๆ สวยคม น่ารัก มองยังไงก็ไม่เบื่อ หรือเพิ่งจะคิดได้เลยโปรยยิ้มยั่วเขาแบบนี้ เมื่อครู่คงแกล้งเล่นตัวเพื่อจะอ่อยเป็นแน่
“ขอบคุณนะคะ” เธอไม่อยากเสวนากับเขา และไม่คิดว่าจะมาเจอกับเขาในสถานที่แบบนี้ด้วย
“เดี๋ยวสิครับคุณ” ภครัฐไม่อยากปล่อยหญิงสาวไปง่ายๆ อย่างน้อยก็น่าจะรู้จักกับเธอให้มากกว่านี้เพื่อสานสัมพันธ์
“มีอะไรคะ” น้ำเสียงเย็นชาเอ่ยถามกลับมา พร้อมกับดวงตาคมมีแววหวานของเธอมองสบกับเขาไม่ยอมหลบ ภครัฐถึงกับไปไม่เป็น
“ผมอยากรู้จักกับคุณครับ” ภครัฐรุก เพลย์บอยอย่างเขาไม่เคยจีบหญิงคนไหนพลาดมาก่อน เธอคงจะเล่นตัวไปแบบนั้นเอง
“รู้จักไปทำไมคะ” คำถามง่ายๆ แต่ทำให้ภครัฐถึงกับนิ่งเงียบ อาจเพราะน้ำเสียงราบเรียบของเธอ รวมถึงสีหน้าไร้ความรู้สึก ไม่ได้กระดี๊กระด๊าเหมือนสาวๆ ที่เคยผ่านมาของเขา ทำให้ภครัฐเองถึงกับอ้ำอึ้ง
“ฉันขอตัวนะคะ” มุกอันดาเอ่ยขอตัวอย่างสุภาพ ไม่อยากเสวนากับชายหนุ่มมากนัก
“เดี๋ยวก่อนสิครับคุณ” ภครัฐวิ่งมาดักหน้าหญิงสาวไม่อยากปล่อยโอกาสให้หลุดมือไป
“มีอะไรอีกคะ” น้ำเสียงยังราบเรียบไร้ความรู้สึกเหมือนเดิม
“ผมขอเบอร์โทร.คุยหน่อยได้ไหมครับ” ภครัฐรีบรุกต่อเนื่อง ยังไงต้องรู้จักสาวนิรนามคนนี้ให้จงได้
“เอาไปทำไมคะ” เธอถามเสียงเรียบไม่ได้แสดงความรู้สึกตื่นเต้นอะไรที่ผู้ชายมาขอเบอร์โทร. โดยเฉพาะผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดา เป็นทายาทนักธุรกิจพันล้าน มีชาติตระกูลดี การศึกษาสูง แถมยังหล่อเหลาจนสาวๆ แทบอยากจะโยนตัวไปให้เขาไม่หวาดไม่ไหว
“ผมอยากทำความรู้จักกับคุณ ขอเบอร์เอาไว้จะได้โทร.หากัน” ภครัฐรีบอธิบาย รู้สึกเสียความมั่นใจไปอีกรอบเมื่อเจอสายตาของหญิงสาวที่มองเขาเหมือนอากาศธาตุ
“รู้จักไปทำไมกันคะ” คำถามง่ายๆ แต่ทำไมนะถึงทำให้เขาขาดความมั่นใจลงไปอีก
“ผมอยากพัฒนาความสัมพันธ์ของเรา” ภครัฐหยุดคิดนิดหนึ่ง แล้วหาคำพูดมาตอบคำถามยียวนของเธอ
“พัฒนาไปทำไมคะ”
โอ้... แม่เจ้า ภครัฐปวดหัวเล็กน้อยกับคำถามของเธอ เจ้าหล่อนช่างเย็นชาไร้อารมณ์ชะมัดยาด
“เพื่อเราจะพัฒนาความสัมพันธ์กันไงครับ”
“พัฒนาความสัมพันธ์ทำไมคะ”
“ผมชอบคุณ”
ภครัฐโพล่งออกไป คิดว่าที่เธอพูดต้อนเขาเพียงแค่อยากฟังคำนี้แน่นอน ผู้หญิงก็แค่นั้นทำเป็นเล่นตัว แต่สิ่งที่เขาได้รับกลับเป็นเสียงหัวเราะจากหญิงสาวเหมือนขบขันในสิ่งที่เขาพูดเสียเต็มประดา
“คุณหนูหัวเราะอะไรครับ” ภครัฐเพิ่งรู้สึกว่าตัวเองเสียการควบคุมตัวเองอย่างหนักเพียงไม่กี่นาทีที่ได้สนทนากับผู้หญิงตรงหน้า
“ดิฉันขำคุณน่ะค่ะ ไปก่อนนะคะ” เธอโบกไม้โบกมือว่าขำเขาเสียเต็มประดา ทำท่าจะเดินเลี่ยงจากไป แต่ภครัฐฉุดแขนเอาไว้
มุกอันดาหันมาตะปบมือชายหนุ่มก่อนจะบิดแขนไพล่ไปด้านหลัง
“โอ๊ย!!! ใจเย็นคุณ ใจเย็น” ภครัฐร้องด้วยความเจ็บ ไม่คิดว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ จะมีวิชาการต่อสู้ป้องกันตัวเหนือกว่าผู้ชายอย่างเขา
“คิดจะทำอะไร” เสียงที่เอ่ยถามดูน่าเกรงขามจนภครัฐหายใจไม่ทั่วท้อง
“ปะ... เปล่า ผมแค่จะถามว่าคุณหัวเราะทำไม”
ภครัฐตอบด้วยใบหน้าเหยเก มุกอันดายิ่งกดแรงลงไปอีก จนชายหนุ่มร้องเสียงลั่น
“โอ๊ย!!! เจ็บนะคุณ ปล่อยผม”
“ฉันหัวเราะที่คุณพูดอะไรพล่อยๆ เราเพิ่งเจอกัน ฉันไม่คิดว่าคุณจะชอบหรือรักใครง่ายๆ หรอกนะคะ ปกติคุณเจอผู้หญิงคนไหน คุณมักจะบอกว่าชอบเธอแบบนี้หรือเปล่าคะ มันเชื่อถือไม่ได้หรอกค่ะ คุณเอาไปใช้หลอกผู้หญิงคนอื่นเถอะ แค่นี้นะคะ อย่าตามมาอีก ฉันไม่อยากคุยกับคนเจ้าชู้อย่างคุณ”
ชัดเต็มสองหู ภครัฐอึ้งจนใบ้กิน ก่อนที่จะถูกปล่อยตัวอย่างเบามือ ร่างสูงหมุนกลับมามองร่างบอบบางที่เดินจากไปด้วยสายตาไหววูบ นี่เธอกล้าพูดใส่หน้าเขาแบบนี้เชียวเหรอ
เพื่อนที่เดินกลับมานั่งแบบกระแทกกระทั้นทำให้กันต์เลิกคิ้วมองด้วยความแปลกใจ
“เป็นอะไรของแกวะ หน้าตาบูดบึ้งบอกบุญไม่รับ”
“ไม่มีอะไร” ภครัฐกระดกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียว รู้สึกเสียหน้าชะมัดที่โดนปฏิเสธเอาแบบนี้ รู้ไปถึงไหนก็อายไปถึงนั่น เขากวาดสายตามองหาแต่ไม่เห็นแม้แต่เงา สงสัยเจ้าหล่อนจะกลับแล้วนั่นเอง
“เว้ย! เฮ้ย! ไอ้นี่ ค่อยๆ แกดื่มเยอะเดี๋ยวก็ได้คลานจริงๆ หรอก”
กันต์ส่ายหน้าไปมา แต่ภครัฐไม่สนยังดื่มไม่หยุดและจมอยู่กับความคิดของตัวเองต่อไป เขาเริ่มเซ็งจนเห็นอะไรขวางหูขวางตาไปหมด จนในที่สุด คนที่ต้องแบกภครัฐกลับก็คือกันต์อีกตามเคย
ภครัฐรู้สึกปวดหัวอย่างหนัก เขายกมือขึ้นกุมขมับ พยายามลุกขึ้นจากเตียงแล้วทิ้งตัวลงไปอีกครั้งด้วยความมึน
“ฟื้นแล้วเหรอวะ แกเมาหนักเลยนะเมื่อคืน”
“อือ... แกแบกฉันกลับมาเหรอวะ ขอบใจนะเพื่อน” ตอบทั้งๆ ที่ยังหลับตาอยู่แบบนั้น
“ใครบอกว่าฉันแบก ฉันเตะก้นโด่งๆ ของแก ให้แกคลานกลับมาโว้ย หนักจะแย่ ใครจะแบก”
“เฮ้ย! ไอ้เพื่อนบ้า” ภครัฐลืมตาแทบหายเมาเป็นปลิดทิ้ง
“แกไปอาบน้ำเลยไปไอ้เพื่อนยาก จะได้สดชื่น”
“ปวดหัวจังว่ะ” ภครัฐตอบอย่างขี้เกียจ
“มันเป็นธรรมดาที่แกจะแฮงก์ แกเล่นเทเหล้าเข้าปากซะขนาดนั้น ฉันไม่เคยเห็นแกเมาหนักขนาดนี้มาก่อนเลยจริงๆ” กันต์มองเพื่อนที่ยังนอนแหมบอยู่บนเตียง
“อือ... ฉันเครียดแกก็รู้ ขอนอนอีกนิดได้ไหม ปวดหัว” ภครัฐหลับตาลงอีกครั้ง
“แกลุกไปอาบน้ำเลย ฉันสั่งน้ำผลไม้เปรี้ยว เย็นๆ กับโจ๊กร้อนๆ ให้แกจะได้หาย”
“นี่ถ้าแกเป็นผู้หญิง ฉันจะคิดว่าแกเป็นแฟนฉันนะ” ภครัฐพูดยิ้มๆ ปรือตาขึ้นมองเพื่อน
“แล้วถ้าฉันชอบแกจริงๆ ล่ะ แกจะว่ายังไง” กันต์นั่งลงบนเตียงก่อนจะค่อยๆ เลื้อยมือไปตามตัวเพื่อน
“เฮ้ย!!! ไอ้บ้าเดี๋ยวฟ้าผ่าตาย ไปอาบน้ำก่อน แกปล่อยเลย” ภครัฐทำท่าสยองพองขน กระโดดลงจากเตียงแทบไม่ทัน
“ฮ่าๆ ๆ ๆ ๆ” กันต์หัวเราะท้องคัดท้องแข็ง กลิ้งไปมาบนเตียงที่แกล้งเพื่อนได้
“แกอย่าทำแบบนี้อีกนะโว้ย ทำท่าซะ สยอง” ภครัฐทำท่าขนลุก
“ล้อเล่นว่ะ แกดันนอนไม่ยอมลุก ไปอาบน้ำได้แล้ว จะได้มาหาอะไรกินกัน ดีนะวันนี้วันหยุดงานของฉัน ไม่งั้นแกได้นอนเน่าอยู่บนเตียงแน่” คำพูดของกันต์ทำให้ภครัฐชะงัก หน้าหมองลงอย่างชัดเจน“แกเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมนิ่งไป”
“แกยังมีคุณค่านะโว้ย รู้จักทำงาน แต่ฉัน...” ภครัฐเงียบไป
“เฮ้ย! แกคิดมากจริงว่ะเพื่อน หัดรู้จักไปทำงานบ้างสิ บ้างแกกิจการเยอะแยะนี่หว่า” กันต์ลุกจากเตียงเดินมาตบไหล่เพื่อนเบาๆ อย่างให้กำลังใจ
“เมื่อก่อนฉันคิดว่ารวยอยู่แล้วไม่เห็นต้องทำงาน ใช้คนอื่นก็ได้ เราก็มีกินไปตลอดชาติ แต่ตอนที่พ่อบอกว่าเรากำลังจะไม่เหลืออะไร แถมบัตรเครดิตฉันโดนระงับหมดเลยนะโว้ย ตอนนี้ฉันน่ารังเกียจมากเลยใช่ไหม แกรู้แบบนี้ยังจะคบฉันอีกหรือไง เมื่อคืนค่าเหล้าแกก็จ่าย”
“ไอ้เพื่อนบ้า คิดมาก ไปอาบน้ำได้แล้ว อย่างอื่นค่อยว่ากัน” เมื่อเห็นเพื่อนทำท่าจะดราม่า กันต์เลยรุนหลังเพื่อนเข้าห้องน้ำ ก่อนที่ตัวเองไปจัดการกับโต๊ะอาหารที่ระเบียงของคอนโดฯ
- ผู้เขียน
