“ เชื่อฉันหรือยังว่าเธอหน้าแดง”
“กะ.. ก็พี่ถอดเสื้อแบบนี้ ดาก็เขินสิคะ ตอนนี้ดาทำกายภาพให้พี่เสร็จแล้ว ดาต้องทำอะไรอีกมั้ยคะ”
“ ฉันจ้างเธอมาเป็นพยาบาลส่วนตัวของฉัน ทุกอย่างเกี่ยวกับร่างกายฉัน เกี่ยวกับกิจวัตรประจำวันฉัน เธอต้องทำทั้งหมด”
“ตะ.. แต่ในสัญญา ดาทำงานแค่ไม่กี่ชั่วโมงนี่คะ”
“ แต่เธอนอกสัญญากับฉันก่อน เพราะเธอไม่ใช่พยาบาลที่ฉันต้องการ เพราะฉะนั้นเธอคงต้องเพิ่มเวลาทำงานสักหน่อยนะ”
ดานีน ได้แต่ก้มหน้าอย่างรับชะตากรรม เจ้านายมาเฟียของเธอคนนี้เจ้าเล่ห์ไม่ใช่น้อย และตอนนี้เธอก็ไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะต่อรองอะไรเขาได้
“ ฉันต้องอาบน้ำสักหน่อย แต่น้ำโดนแผลไม่ได้ เธอเช็ดตัวให้ก่อนแล้วกัน ฉันจะออกไปข้างนอก”
“ ได้ค่ะ....”
ความเขินอายรอบแรกยังไม่ทันหาย ความเขินอายรอบสองก็กลับเข้ามา เมื่อมาเฟียหนุ่มเดินหายเข้าไปในห้องน้ำก่อนเดินออกมาพร้อมกับร่างเปลือยเปล่าที่มีผ้าขนหนูพันรอบเอวต่ำๆเท่านั้
