หลายวันผ่านไป องศาพารติรัตน์ไปตัดไหมที่โรงพยาบาล หลังจากนั้นเธอก็สามารถกลับมาทำงานได้ตามปกติ หลังจากหยุดงานไปสองอาทิตย์ แล้วสิ่งที่เธอพยายามหลีกเลี่ยงมาตลอดก็มาถึงเมื่อคุณหญิงบ้านปิยะวรรณโทรเรียกเธอให้มาพบที่บ้าน
“คุณหญิงเรียกพิงค์มาทำไมคะ”
“ฉันอยากทานข้าวกับแกไม่ได้หรือไง แกใจดำมากเลยนะพิงค์ แกไม่มาเหยียบบ้านหลังนี้กี่ปีแล้ว ถ้าฉันไม่ให้คนไปส่งข่าวว่าฉันป่วย แกจะมาหาฉันไหม”
“คุณหญิงก็สบายดีนี่คะ และบ้านหลังนี้ก็ไม่ต้องการพิงค์ พิงค์จะมาหรือไม่มามันก็ไม่มีความหมายอะไรอยู่แล้ว... ลูกชู้แบบพิงค์ รังแต่จะนำความเดือดร้อนมาให้ตระกูลที่สูงส่งของพวกคุณต้องมัวหมอง... พวกคุณก็มีหลานสาวอยู่แล้วนี่ค่ะ”
“ถ้าแกยังเห็นฉันเป็นย่าอยู่ก็อย่าลืมว่าฉันเลี้ยงแกมา”
“หนูเติบโตขึ้นมาด้วยความรักของคุณยายชบากับน้าเดือนค่ะ ถ้าคุณหญิงไม่ลืมพิงค์ไม่ได้อยู่ที่นี่ตั้งแต่หกขวบ พิงค์ยังจำวันที่พวกคุณหญิงไล่พิงค์กับ
