10. พี่เป็นห่วง
1287 คำ
“เป็นไงบ้างพาฝัน”
หมอภัทรรีบก้าวลงจากรถและเดินตรงเข้าบ้านไปทันที เขาเห็นเธอนั่งอยู่ตรงโซฟาพร้อมกับเพื่อนของเขาเลยรีบเขาไปหาและถามไถ่อาการด้วยความห่วงใย
“ดีขึ้นแล้วค่ะพี่หมอ”
“แกอยู่บ้านยังไงวะไอ้กัญจ์ ถึงปล่อยให้เธอโดนน้ำร้อนลวกได้”
หมอภัทรหันไปต่อว่าเพื่อนชายของเขา ไหนบอกจะมาคอยดูแลมาอยู่เป็นเพื่อนแต่กลับปล่อยให้เธอได้รับบาดเจ็บ
“ฉันขอโทษที่ไม่ทันได้ดูเว้ย ฉันหลับอยู่”
กัญจ์เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง เขาก็ร้อนใจและเป็นห่วงพาฝันไม่ต่างจากหมอภัทรเลยเช่นกัน
“พี่หมออย่าว่าพี่กัญจ์เลยนะคะ ฝันแค่อยากลองทำอาหารแล้วซุ่มซ่ามเอง ขอโทษพวกพี่ด้วยนะคะที่ทำให้เป็นห่วง”
พาฝันเอ่ยเสียงเบาอย่างรู้สึกผิด
“มา เดี๋ยวพี่ทำแผลให้ เจ็บรึเปล่า”
“ไม่เจ็บค่ะ”
พาฝันตอบออกไปเพราะกลัวว่าเขาจะเป็นห่วงแม้ว่าเธอจะยังเจ็บปวดอยู่ก็ตาม
หมอภัทรนั่งลงตรงพื้น มือหนาบรรจงสวมถุงมือสีขาวแล้วหยิบสำลีก้านชุบน้ำเกลือมาเช็ดวนบริเวณรอยแดงอย่างเบามือ ใบหน้านิ่งเรียบคอยมองคนด้านบนตลอดเวลา
“แผลที่มือไม่เป็นอะไรมาก โดนแค่ชั้นผิวกำพร้าเท่านั้น”
เขาอธิบายอาการให้เธอฟังพร้อมกับหยิบยาสีขาวมาทาทับรอยแดงให้กับเธอ ก่อนจะเลื่อนมือลงไปจับเท้าข้างที่มีรอยปื้นสีแดงวงใหญ่และมีถุงน้ำพุพองหลายตุ่ม เห็นเธอเจ็บปวดเขาเองก็รู้สึกปวดใจอยู่เหมือนกันที่ไม่สามารถดูแลเธอได้ดีพอ เขาจัดการแผลที่เท้าเสร็จก็ขยับขึ้นมานั่งที่โซฟาตัวที่อยู่ตรงหน้าเธอ
“ทีหลังอย่าทำอะไรแบบนี้อีกนะ พี่เป็นห่วง”
“พี่หมอเป็นห่วงฝันหรือคะ ดีใจจัง”
“เจ็บขนาดนี้แล้วยังกล้าพูดเล่นอีก”
“ไม่เล่นแล้วก็ได้ค่ะ ขอบคุณมากเลยนะคะที่ซื้อยามาให้”
พาฝันกล่าวขอบคุณหมอภัทรอย่างซาบซึ้งใจ เธอรู้สึกดีมากๆ ที่เห็นชายหนุ่มห่วงใยเธอขนาดนี้ เจ็บแค่นี่ถือว่าคุ้ม
“งั้นฉันกลับก่อนนะไอ้หมอ คืนนี้ยังมีเข้าเวรต่อ พี่กลับก่อนนะครับน้องพาฝัน ไว้จะมาหาใหม่นะ”
สารวัตรกัญจ์เอ่ยลากับเพื่อนรักและไม่วายหันไปบอกลากับหญิงสาวตรงหน้าเช่นกัน
“ค่ะพี่กัญจ์ ขับรถดีๆ นะคะ”
พาฝันเอ่ยลาพร้อมกับคลี่ยิ้มหวานโบกมือไปมา
หมอภัทรหยัดกายลุกขึ้นยืนก่อนจะเลื่อนลำแขนช้อนเอาคนตัวเล็กเข้ามาอยู่ในอ้อมอกในท่าเจ้าหญิง หญิงสาวตกใจเบิกตาโพลงกับการกระทำดังกล่าวอย่างไม่ทันตั้งตัว
“พะ พี่หมอจะทำอะไรคะ”
พาฝันถามออกไปน้ำเสียงตะกุกตะกัก
“พาเธอขึ้นข้างบนไง”
“แต่ฝันเดินเองไหวค่ะ”
“เจ็บแผลอยู่จะเดินได้ยังไง”
ไม่พูดเปล่าเขาอุ้มเธอตรงขึ้นไปยังชั้นบน ประตูห้องนอนของพาฝันได้ถูกเปิดออก ชายร่างสูงโปร่งอุ้มคนตัวเล็กไปวางลงปลายเตียง ใจดวงน้อยเต้นแรงแทบจะหลุดออกจากอก หมอภัทรกระทำเช่นนี้บอกตามตรงเลยว่าเธอเองก็ตั้งรับไม่ทัน
“แผลห้ามโดนน้ำนะครับ”
หมอภัทรเอ่ยกับพาฝัน แผลตรงเท้าหมอภัทรจัดการล้างแผล ทายาและพันทับด้วยผ้าก๊อตขาวสะอาดตั้งแต่อยู่ข้างล่าง
“ค่ะพี่หมอ”
เธอตอบกลับอย่างเชื่อฟัง ดวงตากลมโตหลุบตามองต่ำไม่กล้ามองคนที่อยู่ตรงหน้า
“เป็นอะไรไปครับ ไม่เห็นมองหน้าพี่เลย”
“ปะ เปล่าค่ะ”
“อาบน้ำเองได้รึเปล่า หรือจะให้พี่อาบให้”
หมอภัทรพูดเชิงหยอกหญิงสาวตรงหน้า พาฝันใบหน้าแดงก่ำแทบไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองชายที่พูดทะเล้นกับเธอ
“ฝันอาบเองได้ค่ะ”
เธอตอบกลับเสียงแข็ง แต่ทว่ากลับพึมพำถึงคนตรงหน้าเสียงเบา คนลามก
“พี่ได้ยินนะ”
น้ำเสียงทุ้มต่ำของเขาเอ่ยตอบหญิงสาว เรียวนิ้วชี้โค้งงอถูกยกขึ้นลูบปลายจมูกโด่งเรียวเล็กของคนตรงหน้า พาฝันก้มหน้างุดเอียงหลบไปทางด้านหลังอย่างเขินอาย
“ฝันไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย”
“โอเคครับ พี่ไม่ล้อละ ตกลงเราอาบเองได้ใช่มั้ย”
หมอภัทรถามย้ำอีกครั้งด้วยความเป็นห่วง
“ได้ค่ะพี่หมอ”
“งั้นพี่ลงไปทำอาหารให้นะ เดี๋ยวพี่ยกขึ้นมาให้”
“ค่ะ”
หมอภัทรลุกเดินออกจากห้องไป พาฝันจึงเข้าไปอาบน้ำรอ เธอนั่งลงตรงขอบอ่างอาบน้ำยกเรียวขาข้างที่เท้าเป็นแผลขึ้นพาดด้านบน แขนอีกข้างที่มือเจ็บยกพาดข้างฝาผนัง การอาบน้ำด้วยมือข้างเดียวเป็นอะไรที่ยากลำบาก เธอจึงใช้เวลาในห้องน้ำอยู่นานกว่าจะแล้วเสร็จ
…..
หมอภัทรเดินลงมายังชั้นล่างเพื่อเข้าครัว เขาเห็นเส้นสปาเก็ตตี้ที่ปรุงสุกแล้วถูกทิ้งในถังขยะ ด้านข้างมีหนังสือสอนทำอาหารที่ถูกเปิดทิ้งไว้ ทำให้เขารู้ได้ทันทีว่าพาฝันต้องการจะทำอะไร
หมอภัทรจัดการกับเส้นสปาเก็ตตี้ที่เหลือ เขายกหม้อใส่น้ำขึ้นตั้งไฟรอจนน้ำเดือดก่อนจะนำเส้นดิบลงไปต้มแล้วนำไปผ่านน้ำเย็น ต่อไปจัดการผัดหอมหัวใหญ่บดละเอียด ตามด้วยหมูสับและมะเขือเทศปั่นละเอียด ปรุงรสด้วยเกลือ พริกไทยป่น และน้ำตาลทรายขาว คลุกเคล้าให้เขากันแล้วตักราดบนเส้นสปาเก็ตตี้ที่ตักใส่จานเอาไว้ก่อนแล้ว
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“อาหารมาแล้วครับคนไข้”
ใบหน้าเกลี้ยงเกลาประดับไปด้วยรอยยิ้มยืนรออยู่หน้าประตูเพื่อรอให้เจ้าของห้องอนุญาตให้เข้าไป
“เข้ามาได้เลยค่ะพี่หมอ”
หมอภัทรเดินเข้ามาพร้อมกับถาดใส่อาหารที่มีจานสองใบวางอยู่ แล้วนำมาวางไว้บนโต๊ะนั่งเล่นภายในห้อง
“ทำอะไรกินคะพี่หมอ กลิ่นหอมจังเลย”
พาฝันหลับตาพริ้มสูดดมกลิ่นอาหารที่ลอยเตะจมูก ก่อนจะเดินไปหาจานอาหารที่วางอยู่
“สปาเก็ตตี้ซอสมะเขือเทศหมูสับครับ”
เอ๊ะ! นี่มันเมนูที่ฉันอยากทำให้พี่หมอลองชิมนี่ ทำไมพี่หมอถึงได้ทำเมนูนี้นะ พาฝันครุ่นคิดในใจ
“มีอะไรรึเปล่าเห็นนิ่งๆ ไป ไม่ชอบเหรอ”
หมอภัทรที่เห็นพาฝันนิ่งเงียบไปจึงได้ถามออกมา
“ชอบค่ะ พี่หมอคิดยังไงถึงทำเมนูนี้คะ”
เธอลองถามออกไปว่าเพราะเหตุใดหมอภัทรถึงได้ใจตรงกับเธอเลือกทำเมนูเดียวกัน
“พี่เห็นหนังสือสอนทำอาหารเปิดหน้าเมนูนี้อยู่ คิดว่าเธออยากกินพี่ก็เลยทำให้”
“อ๋อค่ะ”
คำตอบที่ได้รับทำให้เธอรู้สึกดีเป็นอย่างมาก แม้ในคราแรกเธอตั้งใจจะทำให้หมอภัทรกิน แต่เขากลับเป็นคนทำให้เธอเสียเอง
“อื้อหือ อร่อยจังเลยค่ะ”
ทันใดที่อาหารถูกตักใส่ปาก หน่วยตาคู่งามพร้อมกับริมฝีปากที่คลี่ยิ้มหวานเผยความพึงพอใจออกมาในทันที
“อร่อยก็กินเยอะๆ นะ”
“ค่ะ”
หญิงสาวจัดการกับอาหารในจานเสร็จ หมอภัทรก็แยกย้ายเอาจานลงไปล้างและก็เข้าห้องของเขาไป
- ผู้เขียน
