ออกจากบ้านหลังใหญ่มารัศมีดาราก็โทรเรียกผู้จัดการส่วนตัวมารับและเดินไปเก็บข้าวของที่บ้านหลังเล็กแบบไม่ต้องให้เสียเวลาแม้แต่สักวินาทีร่างกายหล่อนสั่งได้เหมือนตั้งโปรแกรมเอาไว้ สมองมึนเบลอเล็กน้อยเหมือนจัดลำดับสิ่งใดไม่ถูกสักอย่าง หลายสิ่งที่ควรจะทำอย่างเช่นการโทรหาพี่ชายหรือไม่ก็พี่สาวหล่อนก็ไม่ได้ทำ ในหัวเฝ้าคิดคำนึงถึงเพียงว่าเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนี้มันดูสับสนทั้งในแง่ของความเป็นจริงและแง่ของความรู้สึกจนหล่อนจัดการกับมันแทบไม่ถูก... ในช่วงนี้อาจจะจริงที่น้ำเงินกลั่นแกล้งรังแกหล่อนจนหล่อนมีความรู้สึกว่าลำบากใจที่อยู่บ้านนี้ แต่เอาเข้าจริงยามที่วาวพลอยกลับมาหล่อนกลับมีความรู้สึกว่าไม่อยากให้สิ่งที่เป็นอยู่ทุกวันนี้มันจบลงเร็วขนาดนั้น...
พอรู้สึกอย่างนั้นแล้วรัศมีดาราก็กลัวความคิดบ้าๆ นี้ของหล่อนมาวูบหนึ่ง ก่อนจะพร่ำบอกกับตัวเองว่าการได้หลุดพ้นจากจุดนี้คือสิ่งดีแล้ว มันเป็นสิ่งที่เบื้องบนกำหน
