เธอหลับตาลง พร้อมคิดถึงหลายสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
ดูเหมือนแม้สวรรค์ให้เธอได้เกิดใหม่ โดยใช้วิญญาณเดิม แต่หลายสิ่งที่เคยรู้มาถูกปิดกั้นเอาไว้ พร้อมกันนั้น ก็คอยส่งปัญหาทั้งเล็ก และใหญ่มาให้เธอต้องเผชิญอย่างไม่หยุดหย่อน
“หยุนเจี๋ย เธอต้องสู้ไปกับฉัน ลูกของเธอ พวกเขาน่ารักมาก ที่ดื้อเพราะฉันเลี้ยงแบบตามใจเกินไป เรื่องนี้โทษฉันได้เลย” เอ่ยจบหญิงสาวต้องเช็ดน้ำตาของตนที่ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้
และเธอพยายามข่มความรู้สึกลงแล้ว แต่ความอ่อนแอมันท่วมท้น
เหม่ยลี่วิ่งหน้าตื่นเข้ามาในห้องครัว เห็นสิงหยุนเจี๋ยตัวสั่นน้อยๆ จึงกอดอีกฝ่าย และปลอบขวัญ
“อาเจี๋ยของเจ่เจ้ ไม่มีเรื่องใหญ่โตสักนิด แค่เข้าใจผิดกันนิดหน่อย เอาล่ะ ตั้งสติ เธอรีบไปรับหลานฉันกลับมา และอะไรที่ยุ่งยากเฮียจางเป็นธุระให้แล้ว”
“ฉันทำให้เจ่เจ้เดือดร้อน...”
“เหลวไหล เด็กๆ เขาแค่อยากช่วยเหลือคน และไอ้เจ้าของร้านยานั่น มันหน้าเ
