พ่อยืนกำมือแน่น
“ แกจะต้องพูดเรื่องนี้ซ้ำๆ จนพ่อตายเลยใช่มั้ย?” พ่อถามขึ้น แววตาของพ่อเปลี่ยนไป และฉันดูไม่ออกจริง ๆ ว่าพ่อกำลังคิดอะไร
“พ่อ... ” ฉันยอมอ่อนข้อลงบ้าง
“ หรือต้องให้พ่อ เลวๆ คนนี้ตายตามแม่แกไป แกถึงจะพอ ” พ่อน้ำตาคลอ แต่ก็ไม่ยอมร้องไห้ออกมาให้ฉันเห็น
แม้ว่าฉันอยากจะพูดว่าขอโทษ แต่ฉันก็ไม่สามารถทำได้ เพราะฉันไม่ผิด ฉันไม่ผิดเข้าใจมั้ย และฉันไม่คิดจะร้องไห้ออกมาสักนิด
แอ๊ดดดด เสียงประตูถูกเปิดออกทันที
“ ขออนุญาตครับ แต่เรื่องนี้ผมขออธิบายครับ คุณอา ” เสียงออทั่มที่วิ่งมาแบบเหนื่อยๆ เหงื่อท่วมตัว มองหน้าฉันสลับกับพ่อของฉัน
พ่อยอมนิ่งลง และมองไปทางออทั่ม
“ ไม่ต้องยุ่ง นี่มันเรื่องของฉัน ” ฉันหันไปพูดตรอกหน้าออทั่ม
“แต่พ่อจะฟัง มีอะไรจะอธิบายก็พูดมา ” พ่อพยายามข่มเสียงแม้ว่าจะโกรธอยู่ก็ตาม
หลังจากนั้นออทั่มก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดไปตามความจริง รวมถึงเรื่องของฮารุ และเรื่อง
