17
ชดใช้อย่างสาสม
"สร้อย..." ตงหยางเอ่ยขึ้นเสียงเบาเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นสร้อยที่เฌอร์วาสวมใส่อยู่
"มีอะไรรึเปล่าครับนาย" หมิงฉางเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นผู้เป็นนายเอาแต่มองไปทางหญิงสาวที่ถูกกระชากแขนออกไป
"สร้อยที่ผู้หญิงคนนั้นใส่อยู่"
"ให้ผมสืบ..."
"ไม่ต้อง ยังไงก็เป็นผู้หญิงของเหนือเวหา คงไม่ยาก" เขาเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะเดินเข้าไปในงาน แม้จะสงสัยแต่ที่เขาเห็นก็ไม่ชัดเจนมากนักอาจจะเป็นแค่รูปจี้ที่คล้ายคลึงกันเท่านั้น
"วะ...วาเจ็บค่ะ" เธอเอ่ยเสียงเบาแม้จะเจ็บจากแรงบีบที่ท่อนแขนแต่เพราะไม่อยากกลายเป็นจุดสนใจมากกว่านี้
"เธอนี่มันจริง ๆ เลยนะ ฉันให้เธอมาทำงานไม่ได้ให้มาแรดอ่อยผู้ชายแบบนี้" เธอมองหน้าเขาด้วยสายตาตัดพ้อ เธอไม่ได้ทำอย่างที่เขาพูดเลยสักนิดแล้วก็ไม่เคยมีความคิดนี้อยู่ในหัว แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดอะไรเพราะจะมีแต่ทำให้เขาโมโหเสียเปล่า ๆ
"นายครับได้เวลาแล้วครับ" เสีย
