ตอนที่3. จับขโขมย

1159 คำ
ตอนที่3. จับขโขมย พลอยเปลี่ยนเป็นคนละคน หลังผ่านมือชายไปถึงสามคนด้วยกัน ผู้ชายพวกนั้นแค่ต้องการร่างกายของเธอ เขาไม่ได้คิดจะสานต่อ หรือขยับฐานะไปที่ตำแหน่งอื่น เป็นแค่คู่นอนชั่วคราว ที่ไม่ต้องถามหา ‘ความรัก’ เธอชอบเรื่องบนเตียงมาก และไม่เคยปิดบังความรู้สึกนั่น ผู้หญิงไม่จำเป็นต้องเป็นฝ่ายถูกเลือก หากทว่า หากเธอพอใจ ผู้ชายคนนั้นจะเป็นฝ่ายถูกเลือกบ้าง ความสัมพันธ์ที่ไม่เกี่ยวกับความผูกผัน มีความพึงใจเป็นที่ตั้ง และจบลงทันทีที่สมใจทุกฝ่าย ทุกวันหยุด หากไม่มีนัด พลอยก็จะนอนพัก อ่านหนังสือ ฟังเพลง แต่ก็ไม่บ่อยนักหรอก ส่วนใหญ่แล้วเธอมีคู่เดต เธอจะไปหาที่เหมาะๆ ตักตวงความสุขให้ตัวเองเต็มที่ มันตื่นเต้น เหมือนเป็นการชาร์ทแบตให้กับตัวเอง อาทิตย์นี้พลอยไม่อยากไปไหน มันอาจจะเป็นเพราะเธอยังไม่เจอผู้ชายคนไหนถูกใจในช่วงนี้ พลอยเลยตั้งใจจะทำความสะอาดห้อง และเก็บเสื้อผ้าใช้แล้วซักให้เกลี้ยง เธอเหลือบมองตะกร้าผ้าที่ล้นจนชุดที่ยังไม่ได้ซักหล่นมากองที่พื้น “ฉันปล่อยให้ตัวเองกลายเป็นคนสกปรกตอนไหนนะ?” พลอยพึมพำ เธอเริ่มต้นด้วยการกวาดผ้าในตะกร้าไปยัดใส่ในเครื่องซักผ้าที่ระเบียง จากนั้นก็ลื้อผ้าปูที่นอน เปลี่ยนใหม่ทั้งปลอกหมอนและผ้าปูเตียง รวมถึงผ้าห่มนวมด้วย อากศเดือนมีนา อุณหภูมิอยู่ที่37องศากว่าๆ มันร้อนแบบบอกไม่ถูก ร้อนจนเหงื่อไหลชุ่มเต็มแผ่นหลัง พลอยเลยสลัดเสื้อชั้นในทิ้งเป็นสิ่งแรก เธออยู่ในห้องพัก ไม่ต้องกลัวมีคนโรคจิตแอบมอง เพราะห้องพักในอพาร์ทเม้นท์ที่เธอเช่าอยู่ อยู่ถึงชั้นที่แปด การถ้ำมองจากห้องฝั่งตรงข้ามก็ไม่มีทางเกิดขึ้น เนื่องจากในบริเวณเดียวกันนี้ ตึกที่สูงสิบชั้นมีแค่อพาร์ทเม้นท์แห่งนี้ที่เดียว เสื้อผ้าลื่นๆ แนบลู่ไปกับลำตัว เหงื่อที่ไหลชุ่มเปียกเป็นหย่อมๆ ผิวผ้าที่เรียบลื่นถูไถกับปลายจงอยถัน จนแข็งตัวตั้งชูชัน พลอยก้มหน้ามองแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้ ผิวของเธอไวต่อสัมผัส ตั้งแต่เริ่มทำความรู้จักกับความรุ่มร้อนชวนสยิวเหล่านั้น พลอยลากเครื่องดูดฝุ่นออกมาจากช่องเก็บของด้านนอกระเบียงตรงด้านหลังห้อง เธอไล่ฝุ่นจากด้านบน และดูดฝุ่นที่พื้นจนเกลี้ยง จากนั้นก็ทำความสะอาดห้องด้วยความตั้งใจ พอห้องสะอาด ผ้าที่ซักไว้ก็เสร็จพอดี พลอยหยิบผ้าออกมาจากเครื่องซักผ้าทั้งหมด แล้วก็ยัดผ้าห่มนวมผืนใหญ่ลงไปแทนที่ เธอตั้งเวลาซักให้นานขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย จากนั้นก็กดปุ่มสตาร์ท ซักทำความสะอาดผ้าห่ม กลิ่นผ้าซักเสร็จใหม่ๆ ผสมกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มหอมกรุ่น พอผ้าตากขึ้นราวทั้งหมด ก็เหลือแค่ผ้าปูเตียงและปลอกหมอนเท่านั้น พลอยเดินกลับเข้ามาด้านใน เธอกวาดตามองไปรอบห้อง จนสะดุดเข้ากับตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลไหม้ที่อยู่บนหัวเตียงนอน “ตุ๊กตาใคร?” พลอยพึมพำ เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่พิศมัยตุ๊กตา ทั้งห้องเธอไม่มีตุ๊กตาสักตัว พลอยเลยอดแปลกใจไม่ได้ ไม่มีคนนอกเดินผ่านเข้ามาในห้องนอนเธอ และตุ๊กตาตัวนี้ไม่ใช่สิ่งมีชีวิต ไม่มีตุ๊กตาตัวไหนเดินได้ พลอยเดินเข้าไปใกล้ จับตุ๊กตาพลิกไปมา แต่แล้วอะไรบางอย่างในดวงตุ๊กตาตัวนั้น ก็ทำให้เธอสะดุดใจ เธอก้มมองใกล้ๆ เงาสะท้อนนั่นทำให้เธอแน่ใจ มีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นเสียแล้ว ตุ๊กตาถูกวางกลับไปที่เดิม พลอยสลัดเสื้อชิ้นบนทิ้ง เธอตั้งใจให้ตุ๊กตาตัวนั้นมองเห็นให้ชัดที่สุด เธอแน่ใจ ใครบางคนวางกับดักไว้ในห้องนอนเธอ นอกจากเจ้าของอพาร์ทเม้นท์ กับคนดูแลอพาร์ทเม้นท์แห่งนี้ นอกนั้นไม่มีสักคนที่มีกุญแจห้องของเธอ ‘กล้องแอบถ่าย’ พลอยแน่ใจต้องเป็นอย่างที่เธอคิด มีใครสักคนอีกฝากหนึ่งกำลังจ้องมองเธออยู่ พลอยเผลอตัวหนีบหน้าขาเข้าหากัน มันรู้สึกวูบวาบ เหมือนใครสักคนกำลังลูบไล้เธอด้วยสายตาอยู่ กางเกงผ้าลื่นถูกสลัดทิ้งเป็นชิ้นที่สอง พลอยเดินไปลากเก้าอี้มาตั้งตรงกับหัวเตียง เธอหย่อนก้นนั่ง พาดขาไว้ที่วางแขนทั้งสองข้าง กลีบสวาทของเธอแบะอ้า น้ำรักไหลเยิ้มออกมาจนเปียกชุ่ม พลอยแอ่นตัว มือประคองสองเต้าและเริ่มสะกิดหัวนมช้าๆ “ซี๊ดดดดด!!” เธอสูดปาก ความสยิวกำลังทำร้ายเธอ ปลายเท้าของพลอยหงิกเกร็ง เผลอตัวขยำเนินออกแรงขึ้น เธอพลิ้มเปลือกตาหลุบลง สอดมือแยงร่องสวาท และกระตุกปลายนิ้วช้าๆ บนติ่งเกสร พลอยขยับบั้นเอวจนเก้าอี้เถล เธอถอนใจแรงๆ เธอเล่นสนุกแบบนี้ ไม่ได้ช่วยอะไรเลย นอกจากได้แกล้งคน ความรู้สึกหงุดหงิดเพราะความอยากไม่ได้ถูกปลดปล่อย พลอยหยุดขยี้ติ่งเกสร เธอไม่ต้องการช่วยตัวเอง เธอชอบความแกร่งร้อนที่มีขนาดใหญ่มากกว่านิ้วแข็งๆ ที่เล็กพอๆ กับไม้จิ้มฟัน พลอยตวัดปลายขาลงบนพื้น เดินเข้าห้องน้ำไป ภาพในจอทีวี ที่เหลือแค่ภาพว่างเปล่า ทำให้ใครบางคนที่นั่งอยู่หน้าจอรู้สึกค้างคาไม่ต่างจากพลอยเลย ใครคนนั้นไม่ได้ตั้งใจจะแอบดู เขาเป็นคนเก็บตัว และพลอยไม่เคยเล่นพิเรนทร์แบบนี้จนทำให้เขาตัวแข็งทื่อได้ พลอยใช้ห้องพักของเขาสำหรับการพักผ่อนจริงๆ เขาแอบมองเธอเพราะความสนใจ แอบชื่นชมเธอ จนกระทั่งวันนี้ คิง...เป็นเจ้าของอพาร์ทเม้นท์ มันเป็นสมบัติที่บิดา มารดามอบให้ เขาเลยไม่ต้องกระเสือกกระสนไปหางานทำหลังเรียนจบ คิงมีรายได้เลี้ยงตัว เขาไม่ชอบสุงสิงกับผู้คนเป็นทุนเดิม เขาเลยสนุกกับการใช้ชีวิตแบบบนี้ นานๆ ครั้ง ถึงจะออกไปพบปะเพื่อนฝูง เขาชอบเล่นเกม ฟังเพลง หรือไม่ก็ปลูกผัก เขาใช้ชีวิตแบบนั้นมาหลายปี จนกระทั่งวิวัฒนาการใหม่ๆ สร้างความสุขให้เขาอีกแบบ ‘กล้องแอบถ่าย’ เขาเห็นอุปกรณ์ชิ้นนี้ผ่านซีรี่ย์ชื่อดังเรื่องหนึ่ง ความคึกคะนองเลยทำให้เขาใช้โอกาสในการเป็นเจ้าของอพาร์ทเม้นท์สร้างความสุขให้ตัวเอง ภาพที่ไม่เคยเห็นทำให้เขาหัวใจระทึก เขาเหมือนเป็นคนโรคจิตเข้าไปทุกวัน เขานั่งจ้องหน้าจอได้นานสองนาน แต่ก็ไม่เคยเจอ ผู้หญิงคนไหนถูกใจเขา เหมือนกับ ‘พลอย’ แต่พลอยก็ไม่เคยเผยด้านลบให้เขาเห็น จนกระทั่งวันนี้
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม