14
‘ขอโทษที่ทำให้ร้องไห้’
“บล็อกตาหนาผิดปกตินะวันนี้”เสียงเรียบของยัยนัตตี้ดังขึ้นเมื่อมันทิ้งตัวลงเก้าอี้ตัวข้างๆที่ฉันจองไว้ให้ “ใส่แว่นอีกต่างหาก ดูไม่ออกเลยว่าเมื่อคืนมีศึก”
“เลิกเรียนหมอความแล้วไปเป็นหมอดูไหมแก”ฉันพูดติดตลกก่อนจะหยิบสมุดเลคเชอร์ขึ้นมากาง
“อย่างแกไม่ต้องเป็นถึงหมอดูก็รู้ว่าทะเลาะกับเหนือมา ไอ้นั่นก็ขยันทะเลาะส่วนแกก็ขยันยอมขยันโง่จริงๆเลย”มันร่ายยาวเหยียดอย่างไม่ยอมเว้นววรค ดีนะที่เสคนี้เป็นเสครวมไม่งั้นคนคงรู้กันหมดว่าฉันเป็นยัยโง่ยอมให้ผู้ชายคนเดียวมาขยี้ใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“อย่าเพิ่งซ้ำ แค่นี้ก็ช้ำจนจะตายแล้ว”ฉันเบรคแล้วเบะปาก
“แล้วทะเลาะอะไรกันอีกล่ะ อย่าบอกนะว่าทะเลาะเพราะบอสไปส่งแกเมื่อคืน”ปากสวยได้รูปถามอย่างสงสัย
“ไม่เชิง หลายเรื่องมั้ง”ฉันตอบแบบไม่ได้ลงรายละเอียด ขืนยัยนัตตี้รู้ว่ายัยเบลจงใจหาเรื่องสาดน้ำยำใส่ฉันมันคงตามไปด่ายัยนั่นเปิงจนทำงานด้วยกันไม่ได
