ตอน 2
1516 คำ
หลังจากเพียงธาราเรียนจบ จึงต้องช่วยหารายได้เข้าบ้าน เพราะพี่ชายถึงแม้จะเรียนจบมานานแล้วแต่เพราะความไม่เอาไหน ทำงานที่ไหนได้ไม่นาน เดี๋ยวเลิก เดี๋ยวลาออก ไม่พอใจก็ไม่ทำ คราวนี้หน้าที่หลักในการหารายได้เข้าบ้าน จึงกลายเป็นของเพียงธาราแต่เพียงผู้เดียว หญิงสาวรักศักดิ์ศรีเกียรติตำรวจของบิดายิ่งกว่าสิ่งใด ทิฐิสูง
เพียงธาราจะไม่ยอมก้มหัวให้กับพวกเสี่ยหื่นกาม ชอบโปรยเงินซื้อผู้หญิงเพื่อสังเวยความใคร่ ที่ผ่านมาเธอมักเจอกับเรื่องแบบนี้ ไม่ว่าบ้าน รถยนต์ เงินสดในธนาคารโอนเข้าบัญชีทุกเดือนโดยไม่ต้องทำการทำงานอะไร แค่ทำตัวว่าง่าย นอนรออยู่บนเตียง เชื่อฟัง คอยปรนเปรอรสสวาทให้ เท่านี้เพียงพอ ตำแหน่งที่ได้คือ นางบำเรอ หรือเมียน้อย ใครจะสน.....เพียงธาราเข้มแข็ง เด็ดเดี่ยวเมื่อถูกเสนอสิ่งเหล่านั้นให้โบกมือลาทุกครั้งไป
เพียงธารามองแผ่นหลังไตรก้าวเดินออกจากร้าน ถ้าไม่เกรงใจที่หนุ่มใหญ่เคยมีพระคุณต่อครอบครัวเธอคง เป็นได้ด่าบ้านแตก หูชา จนลืมบ้านเลขที่ไปแล้ว เพราะต้องพึ่งพาอาศัยกันและกัน จึงออมน้ำใจไม่รุนแรง ยิ่งบ้านใกล้เรือนเคียงกันแล้วด้วย เธอจึงทำใจลำบาก ครั้นจะลาออกจากงานติดคำว่าเด็กฝาก เธอต้องการรายได้เพื่อจุนเจือครอบครัว
“เจ้านายครับ” ไตรนั่งลงตรงหน้าเจ้านายหนุ่มหล่อปานภาพวาดหนุ่มกรีกโบราณ พร้อมกับวางเช็กลงต่อหน้าเจ้านาย “เธอปฏิเสธอย่างนั้นหรือ” เขารู้ได้ทันทีเมื่อเช็กถูกวางลง
“ครับ ผมบอกเจ้านายแล้วว่าเธอเป็นเด็กดี”
“ฉันไม่เชื่อ เธออาจจะอยากได้บ้าน ได้รถ เงินสดในบัญชี ไม่ชอบเช็ก”
“ผมว่าคงไม่ ผมรู้จักหนูเพียงดี”
“รู้จักดีทำไม เรื่องง่ายๆ แค่นี้ถึงทำไม่สำเร็จ นายไม่เคยพลาดนี่นาไตร ลองใหม่ถามเธอตรงๆ ต้องการอะไร ฉันจะลองลงทุนหนักสักครั้งเพื่อให้ได้ตัวเธอ” เฮนลี่นึกถึงรอยยิ้มหวานบาดใจ ใบหน้าสวยกับเรือนร่างเย้ายวน ภายใต้ร่มผ้าเลือดในกายถึงกับเดือดพล่าน ต้องรีบสะกดความรู้สึกให้ห่างจากสายตาจอมพิฆาตของไตร
“เจ้านายครับสำหรับหนูเพียง เจ้านายน่าจะลองใช้หัวใจดูบ้างนะครับ อาจจะดีกว่าใช้เงิน”
“ฉันไม่เคยใช้หัวใจในการนอนกับผู้หญิง นายก็รู้นี่ผู้หญิงที่ฉันเรียกมา ฉันจ่ายสมน้ำสมเนื้อทุกคน เลี้ยงดูไม่ให้ลำบาก” ยิ่งตอนนี้เฮนลี่ว่างไม่ได้เลี้ยงใคร ถ้าได้เพียงธารามานอนครางกระเส่าบนเตียง อุ่นที่นอนให้กับเขา ดีดดิ้นอยู่ใต้ร่าง ย่อมมีความสุขสุดเหวี่ยง
“ผมว่าปล่อยหนูเพียงไปเถอะครับ เจ้านายมีวิธีมากมายในการหาผู้หญิงมานอนเล่นเกมสวาทคลายเหงา”
“ผู้หญิงก็เหมือนกันทุกคนแหละไตร เห็นเงินวิ่งเข้าใส่ไม่ว่าให้เป็นอะไรยอมทั้งนั้น เธอคงแค่เล่นตัวโก่งราคา”
“นี่ผมต้องบากหน้าไปหาเธออีกครั้งใช่ไหมครับ” จนใจกับเจ้านายหัวดื้อ
“ฉันพูดขนาดนี้คิดว่าไงละ เลขาคนเก่ง” เอาชนะผู้หญิงตัวเล็กๆ ไม่ใช่เรื่องยาก เฮนลี่ ไม่มีทางยอม ผู้หญิงที่เขาหมายตา ไม่มีสักรายสามารถรอดพ้นกรงเล็บราชสีห์หนุ่มกระหายสวาทไปได้
ไตรใช้ความคิดหนักจำใจตอบรับคำสั่งครั้งที่สอง ค่อยๆ สาวเท้าออกจาก คฤหาสน์เซซานแอทตัน ระหว่างทางสวนกับ คุณช้องนางมารดาของชายหนุ่ม เขาได้แต่ยิ้มทักทายค้อมศีรษะให้โดยไม่ได้กล่าวคำอะไรทั้งสิ้น
“จะกลับแล้วหรือไตร” ช้องนางเอ่ยถาม
“ครับคุณท่าน”
“พักนี้เหนื่อยหน่อยนะตาใหญ่เค้าบ้างาน”
เหนื่อยกายไม่เท่าไหร่เหนื่อยใจกับงานสรรหามากกว่า ทั้งที่เมื่อก่อนเขาไม่หนักใจในการสรรหาบรรดาสาวๆ นำมาส่งให้ผู้เป็นนาย เพราะรู้อยู่แก่ใจสาวๆ พวกนั้นกระหายเงินรวมทั้งคลั่งเฮนลี่ มากแค่ไหน ต่อให้ไม่เสนอเงินพวกหล่อนเต็มใจพลีกาย เพื่อให้ได้นอนเคียงข้างกับชายหนุ่มที่ร้อนแรงที่สุด ครั้งนี้ไตรต้องส่งเด็กที่เขาเห็นมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย ยื่นเข้าปากผู้ชายที่รู้ดีว่าไม่มีทางเลี้ยงดูหญิงสาวคนไหนจริงจัง
“ไม่เป็นไรหรอกครับผมชินแล้ว”
“ถ้าอย่างนั้นเชิญคุณไตรกลับไปพักผ่อนเถอะเหนื่อยมากทั้งวันแล้วนี่”
ไตรพุ่มมือไหว้คุณช้องนางหม้ายสาวผู้เลี้ยงลูกๆ เพียงลำพัง หลังจากหย่าขาดกับเจ็ค เซซานแอทตัน สามีชาวอเมริกัน ทั้งที่มีลูกด้วยกันถึงสามคน เพราะทนความเจ้าชู้ของสามีไม่ไหว ตอนหย่าร้างกันเจ็ค ทิ้งสมบัติเป็นบริษัท ดำเนินงานเกี่ยวกับการนำเข้าและจำหน่ายสินค้าทางด้านเครื่องใช้ไฟฟ้าครบวงจร กระทั่งขยายงานเป็นบริษัทในเครือ เพื่อจำหน่ายสินค้าไม้จิ้มฟันยันเรือรบ ตั้งแต่ของชิ้นเล็กชิ้นน้อยยันชิ้นใหญ่โต ตอนนั้นยังเป็นแค่บริษัทเล็กๆ คุณช้องนางบริหารด้วยตัวเอง ทุ่มเทแรงกายแรงใจจนบริษัทเริ่มใหญ่โต
ทั้งที่ฝ่าฟันสู้มาเพียงลำพังเลี้ยงดูบุตรสาวและบุตรชาย กระทั่งบุตรชายคนโตอย่างเฮนลี่ เติบโตเป็นผู้ใหญ่ เดินทางกลับมาจากต่างประเทศภายหลังเรียนจบ คุณช้องนางจึงโอนกิจการต่อให้เฮนลี่ขึ้นแทนผู้บริหาร คราวที่หย่าร้างกันคุณช้องนางได้กรรมสิทธิ์ในตัวลูกมาแค่สองคน คือเฮนลี่กับจีน่า
ส่วนจอห์นวูดสามีขอไปเลี้ยงที่อเมริกา ติดต่อกันบ้างเป็นครั้งคราวในเรื่องธุรกิจและเรื่องลูกๆ เท่านั้น ตอนนี้เจ็คแต่งงานใหม่กับผู้หญิงอเมริกันที่ค่อนข้างหิวเงิน ทว่าสำหรับเรื่องลูกๆ เขาไม่เคยเพิกเฉยหากร้องขอความช่วยเหลือย่อมช่วยเสมอ นับว่าเจ็คยังมีความรับผิดชอบในผลผลิตที่ร่วมกันสร้าง
คุณไตรกลับมาถึงบ้านก่อนเดินเข้าบ้านตน แวะไปที่บ้านเพียงธารา ได้พบกับคุณพรนิสาง่วนอยู่หน้าบ้านพอดี
“คุณสาสวัสดีครับ หนูเพียงกลับมาหรือยังครับ”
“กลับมาสักพักแล้วค่ะ”
“หรือครับ ช่วยบอกด้วยว่าผมมาหา”
“อ้อ ได้ค่ะเดี๋ยวดิฉันขึ้นไปตามให้ นั่งรอสักครู่นะคะ” บ้านของไตรอยู่ติดกับบ้านหลังกะทัดรัดของร้อยตำรวจเอกภูบดินทร์ นายตำรวจผู้ล่วงลับจากไปเพราะอุทิศตนเพื่อหน้าที่ เขาเป็นเพื่อนข้างบ้านที่ให้ความช่วยเหลือกันเสมอมา ยิ่งนายตำรวจได้ฝากฝังให้ดูแลครอบครัวเล็กๆ ไว้ในมือไตร ยิ่งต้องทำหน้าที่นั้นแต่สิ่งที่เจ้านายได้มอบหมายธุระมานี้ ไตรถึงกับกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ในปากราวกับผมก้อนหินหนักๆ ไว้
“สวัสดีค่ะอาไตร” เสียงเพียงธารากล่าวทักทาย ไตรสลัดความคิดหันมาทางหญิงสาว แม้จะอยู่ในชุดอยู่บ้านสบายๆ กางเกงขาสั้นเสื้อยืด เพียงธารายังดูสวยน่ารักไม่ต่างอะไรกับอยู่ในชุดทำงาน
“หนูเพียงไปคุยกันที่ร้านกาแฟหน้าหมู่บ้านกับอาหน่อยเป็นไร”
“เรื่องเดิมหรือคะอาไตร”
“ไม่เชิงออกไปก่อนเถอะ” ไตรมองไปยังในครัวที่มีคุณพรนิสาเตรียมนำน้ำออกมาให้
เพียงธารานั้นทราบธุระของไตร จึงไม่ต้องการให้มารดารู้เรื่องบ้าบอแบบนี้
“แม่คะเพียงไปคุยเรื่องงานกับอาไตรก่อนนนะคะ” ก่อนออกไปหญิงสาวตะโกนบอกมารดาให้รับทราบ
ไม่นานทั้งสองก็เข้ามานั่งในร้านกาแฟเล็กๆ บรรยากาศสบายหน้าหมู่บ้าน
“เค้าว่าอย่างไรอีกล่ะคะอาไตร”
“เจ้านายยื่นข้อเสนอให้หนูเพียงเพิ่ม”
“อะไรนะคะ !!!”
“บ้าน รถยนต์ เงินสดในบัญชีตามที่หนูเพียงต้องการ”
“เค้าดื้อด้านเกินกว่าที่เพียงคิดนะคะอาไตร อาไตรเห็นเพียงมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยย่อมรู้จักเพียงดี แน่นอนครอบครัวเพียงไม่ได้ร่ำรวย ยิ่งพ่อเสียเราก็ต้องอยู่กันแบบประหยัด เพียงพยายามทำงานหาเลี้ยงตัวชีพด้วยอาชีพสุจริต ถ้าเพียงอยากจะได้ของที่เขาเสนอมา เพียงไม่รับไปตั้งแต่ไอ้เสี่ยโชว์รูมรถที่เพียงไปทำงานพริตตี้นั่นแล้ว อาไตรลองคิดดูสิคะ” เพียงธาราไม่เคยพบหน้าเฮนลี่ตรงๆ ซะที หากแต่ได้ยินกิตติศัพท์ความร้ายกาจ ใช้ผู้หญิงเปลืองยิ่งกว่าดื่มน้ำเปล่า และยิ่งความหล่อลากไส้ไล้ดินของเขา เธอยังนึกทึ่งเวลานี้ความทึ่งนั้นไม่หลงเหลือ
“อาเข้าใจ อาแค่ทำตามหน้าที่ หนูเพียงลองไปคิดดูก่อนก็แล้วกันนะ คุณเฮนลี่ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากนักหรอก เพียงแต่จีบใครไม่เป็นใช้แต่เงินซื้อจนเคยตัว แม่กับพี่จะได้สบายนะเงินมันมากอยู่”
- ผู้เขียน
