เพื่อนใหม่ชื่อยูริ
1119 คำ
มหาวิทยาลัยนานาชาติ
ยูรินั่งอยู่ในรถเพราะเธอยังนอนไม่เต็มอิ่ม คิงจึงต้องเปิดประตูแล้วดึงผ้าปิดตาของเธอออกมันทำให้เธอถึงกับควันออกหู
“ตั้งใจเรียนนะครับเลิกเรียนแล้วโทรมาผมจะรีบมารับ และห้ามหนีเที่ยวด้วยเข้าใจไหมครับ”
“คิงฉันไม่ใช่เด็กม.ปลายแล้วนะ พูดมากจริง”
เพียงแค่ฉันก้าวขาลงจากรถคนทั้งมหาลัยก็หันมามองฉันเป็นตาเดียว ใช่เพราะฉันสวยมากไงล่ะ ชิ! ฉันเดินมาที่ห้องของผู้ชายชื่อเจเจก็เจอยายโลกสวยที่หันมายิ้มให้ จะมายิ้มให้ฉันทำไมไม่ได้อยากรู้จักเธอสักหน่อย
“คนนี้ใช่ไหมคะคุณเจเจ” พะพายหันไปถามเจเจเพราะเธอรู้ว่าจะมีนักศึกษาใหม่เข้ามา
“ใช่ชื่อยูริ”
พะพายหันมามองพร้อมทำหน้าตาสงสัย ยูริทำไมถึงชื่อโหลขนาดนี้ ธาราเองก็หรี่ตามองตั้งแต่หัวจรดเท้า
“Hi ฉันชื่อยูริ”
“ฉันชื่อพะพายส่วนนี่ธารา”
“ฉันไม่ได้อยากมีเพื่อน ขอตัวนะ” ไม่ใช่ไม่อยากมีเพื่อนแต่ยายนี่มันโลกสวยเกินไปฉันรู้สึกกลัว ไม่อยากเอาคนดีมาแปดเปื้อน
“เดี๋ยวสิ เธอไม่ไม่อยากคบฉันเหรอ” พะพายทำเสียงอ่อยๆจนธาราต้องดึงพะพายถอยออกไป
“เขาไม่อยากยุ่งกับเรา เราก็ไปกันเถอะ”
ธาราพาพะพายออกไปทำให้ยูริหันหน้าหนีไปอีกทาง ถึงเวลาที่นักศึกษาต้องแนะนำตัวให้เพื่อนๆรู้จักยูริก้คือหนึ่งในนั้นที่ต้องแนะนำตัวมันทำให้เธอรู้ว่าเพื่อนๆที่คลาสเรียนหรือทั้งมหาลัยไม่ค่อยน่าคบเท่าไหร่ แล้วยายโลกสวยนี่อยู่มาได้ยังไง อยู่แบบไม่โดนแกล้งเลย
ช่วงพักกลางวันฉันเดินมาเข้าห้องน้ำก็เจอยายโลกสวยกำลังเก็บงานของเพื่อนๆซึ่งฉันเองก็ควรส่งที่เธอสินะ
“นี่เด็กใหม่ฝากส่งงานหน่อยสิ!”
ฉันหันไปมองเสียงเรียกจากพวกแก๊งนกกระแตแต้แว้ดที่น่ารำคาญเหลือทน ดูท่าฉันน่าจะถูกจริตกับนางพวกนี้แล้วสิ
“ส่งเองสิ!” ฉันหันไปตอบและเตรียมจะเดินหนีแต่ด้วยความที่เพื่อนรักฉันมากก็เลยโยนแก้วน้ำที่มีแต่น้ำแข็งเต็มแก้วใส่ฉัน ทำให้เกิดเสียงดังจนนักศึกษาที่อยู่แถวนั้นหันมามอง
“อุ้ย ขอโทษนะพอดีมือลั่น” และพวกนกกระแตแว้ดก็เดินผ่านไปแถมยังชนไหล่ยูริจนเซไปชนกำแพง “ระวังตัวไว้เถอะมึง!”
ยูริพยายามเก็บอารมณ์เอาไว้ในใจเพราะถ้าเธอมือลั่นไปบ้างอาจจะไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่
“ยูริเมื่อกี้พวกเดซี่ทำอะไรยูริหรือเปล่า!” พะพายรีบวิ่งมาถามยูริด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นอะไรหรอก ดีซะอีกที่มีคนเป็นห่วงบอกให้ฉันระวังตัวไว้ ช่างเป็นเพื่อนที่น่ารักจริงๆ”
พะพายได้แต่เกาหัวกับสิ่งที่ยูริพูด ยูริจึงหยิบใบงานให้เธอแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ออกมาก็ยังเจอพะพายยืนรออยู่เพราะพะพายกลัวว่าจะมีใครมาแกล้งยูริอีก
“มายืนทำไรตรงนี้ยายโลกสวย”
“เราแค่กลัวว่าพวกเดซี่จะมาแกล้งยูริอีก พวกนั้นไม่กล้าแกล้งเราหรอกเพราะคุณอัคคีมีบทลงโทษแรง เอ่ออ คุณอัคคีเป็นแฟนเราและก็เป็นเจ้าของเกาะสองลูกนี้”
“อืม พูดจบแล้วใช่ไหมจะได้ไปกินข้าวกัน”
“กินข้าวเหรอ นี่ยูริยอมเป็นเพื่อนกับเราแล้วเหรอ”
“อืม พูดมากจังรีบไปเถอะ” ฉันมองยายโลกสวยที่ดี๊ด๊าไม่หยุด คุณอัคคีชอบผู้หญิงแบบนี้จริงดิ แต่ก็นะดูไม่มีพิษมีภัยกับใคร สดใสร่าเริงเหมือนฉันเมื่อก่อนเลย
“นี่ยูริ ธาราเป็นน้องชายของคุณธาดาเจ้าของโรงแรมที่ใหญ่ที่สุดของที่นี่เลยนะ”
“ฉันพักอยู่โรงแรมธาดาพอดีเลย ยินดีที่ได้รู้จักนะธารา”
“เธอคงเป็นลูกสาวของดร.รามิลสินะ”
“ใช่”
“กรี๊ดดดด!! เธอนี่เอง งู้ยยยย” พะพายดึงยูริมากอดทำให้ยูริตกใจและหลายๆคนก็ตกใจไปด้วย
“นี่ๆๆ ยายโลกสวยปล่อยยย” ฉันดันหน้ายายโลกสวยออกไปให้พ้นๆจะบ้ากันไปใหญ่แล้ว อย่าบอกว่าเป็นติ่งพ่อฉันนะ
“ฉันเคยไปบ้านเธอ เคยไปโรงงานของที่บ้านเธอ ที่บ้านของเธอน่ารักมากใจดีมากๆเลยด้วย”
“จ้าๆๆ รู้แล้วจ้า”
ฉันนั่งฟังยายโลกสวยคุยถึงเรื่องการยึดอำนาจทำให้ฉันมั่นใจว่าคนในต้องมีส่วนรู้เห็น แต่ฉันไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียอะไรเพราะฉะนั้นฉันจะเข้าไปยุ่งไม่ได้ เรื่องนี้คุณพ่อเป็นคนสั่งห้ามไว้ ฉันมาเพื่อดูแล The K ไม่ใช่มาเพื่อทำงานให้ใคร
บ้านคุณท่าน 18.00น.
มื่อเย็นวันนี้ลูกๆทั้งสองคนและลูกสะใภ้หมาดๆกำลังนั่งทานข้าวและพูดคุยเกี่ยวกับการแก้ปัญหาต่างๆบนเกาะให้ผู้เป็นแม่ฟัง หนูพายเลยบอกข่าวดีกับทุกคนให้รู้ว่าตอนนี้เธอมีเพื่อนใหม่เพิ่มมา1คน
“แค่เพื่อนใหม่ต้องอวดด้วยเหรอ” อัคคีหันมาแซวเมียสุดที่รักที่ทำแก้มป่องอยู่ข้างๆ
“เพื่อนใหม่ของหนูพายเป็นลูกสาวของดร.รามิลเลยนะคะชื่อยูริ”
อคินถึงกับสะอึกกลืนข้าวไม่ลงแถมยังมองหน้าหนูพายด้วยแววตาเป็นประกายวิบวับ
“ยูริเหรอ!!”
“ใช่ค่ะ น่ารักมากเธอมาจากญี่ปุ่น”
ดูเหมือนว่าอคินจะมีความหวังเพราะสีหน้าและแววตาของอคินเปลี่ยนไป อัคคีเลยหยิบผักขว้างใส่หัวจนถูกผู้เป็นแม่เอ็ดกลางโต๊ะอาหาร
“เฮียพรุ่งนี้ผมจะไปรับไปส่งหนูพายเองนะ เฮียไม่ต้องห่วง” อคินยิ้มกริ่มแม้จะไม่รู้ว่าจะเป็นคนคนเดียวกันหรือเปล่า แต่กลับมีความหวังว่ายูริจะเป็นคนที่ตนตามหาและเฝ้ารอ
“เป็นเอามากนะคะเนี้ย”
“หนูพายรีบกินข้าวจะได้ไปนอน แม่ผมกลับก่อนนะจะรีบไปนอน”
อัคคีถึงกับกุมขมับเพราะน้องชายแสดงความบ้ากามจนออกนอกหน้า
- ผู้เขียน
