ท่าอากาศยาน
"คิงส์..ไทม์กลัว"เสียงคนตัวเล็กที่ยืนเกาะเเขนคิงส์แน่นไม่ปล่อยไปไหนอยู่ในอาการหวาดระแวงไปซะหมด
"มีกูอยู่ตรงนี้ไม่ต้องกลัวหรอก.."คิงส์พูดพร้อมกับลูบหัวคนตัวเล็กเบาๆ ไทม์หันหน้าซุกอกแกร่งราวกับว่ากลัวเขาจะหายไป
"เราจะผ่านมันไปด้วยกันไง..ไม่ต้องกลัวแล้ว"คิงส์พูดปลอบแต่ไทม์ก็ยังไม่หยุดสั่นสะอื้น
"ไปกันได้แล้ว.."คิงส์กระตุกมือเล็กเบาๆให้เดินตามเข้าไป
ใช้เวลาในการเดินทางหลายชั่วโมงกว่าจะถึงที่หมายที่ตั้งเอาไว้ คิงส์เลือกที่จะแหกกฏพ่อของเขาเอง เขาพยายามจะพิสูจน์ตัวเองให้พ่อของเขาเห็นว่าความรักไม่เลือกเพศ แต่คิงส์รักไทม์ที่หัวใจจริงๆ รักที่นิสัย รักเพราะอยู่ด้วยแล้วมีความสุข รักและอยากดูแลปกป้องคนตัวเล็กตลอดไป...
"ตอนนี้พ่อมึงอยู่ในที่ปลอดภัยแล้วนะ ไม่ต้องห่วง.."เสียงทุ้มของคนตัวสูงพูดขึ้น ไทม์ที่นอนซบไหล่คิงส์อยู่เงยหน้าขึ้นมามองช้าๆ แววตาเป็นกังวลในหลายๆเรื่อง
"ไทม์อยากไปหาพ่อ
