ไทม์กำลังอาบน้ำแต่งตัวเพื่อเตรียมตัวจะไปทำงานเพราะทั้งหยุดทั้งลามาหลายครั้งแล้ว อีกอย่างก็เกรงใจพี่จิ๊บที่ทำงานด้วย ถ้าไม่ไปอีกมีหวังเดือนนี้ไม่พอกินแน่
"นี่มึงจะไปไหน"คิงส์เอ่ยขึ้นและกำลังมองคนตัวเล็กที่เดินผมเพ่ายุ่งเหยิงออกมาจากห้องน้ำ
ไทม์เองพยายามไล่คิงส์ให้ออกไปตั้งหลายรอบแต่คิงส์ก็ยังยืนยันคำเดิมว่าไม่ไป ไทม์คงทำอะไรไม่ได้นอกจากปล่อยให้เขาอยู่ที่นี่ไปก่อนแล้วพอหายป่วยค่อยพาเขากลับไปแค่นั้น
"ทำงาน"ไทม์ตอบกลับเพียงสั้นๆ เดินไปคว้ากระเป๋าเป้คู่ใจตัวเองขึ้นมาทำท่าจะเดินออกไปแต่ก็โดนคนตัวสูงกว่ารั้งข้อมือไว้ซะก่อน
"เดี๋ยวกูไปส่ง มันค่ำแล้วกูเป็นห่วง"คิงส์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและเป็นห่วงไทม์จริงๆจนคนตัวเล็กเองใจเต้นแทบจะไม่เป็นจังหวะ งานที่ทำเงินเดือนดีก็จริงแต่มันก็ล่อตาล่อใจพวกเสือขนาดไหน
"ไม่ต้องหรอก ไม่สบายอยู่นะคิงส์"ไทม์ขลึงตาใส่คนตรงหน้าเล็กน้อย ส่วนคิงส์เองก็ฮึดฮัดเหมือน
