คนแรกอยากได้ลูกชาย
1212 คำ
"ไม่ง่วง แต่หลับปุ๋ยเชี่ยวแม่คุณ" เหมราชยกตัวขึ้นมองเนื้อแพร และก้มลงจูบปากบางอย่างอดใจไว้ไม่อยู่
เนื้อแพรและเหมราชตื่นขึ้นมาช่วงบ่ายแก่ๆ อาการไข้ ตัวร้อนของเหมราชหายไปแล้ว เนื้อแพรตื่นไปเข้าห้องน้ำออกมาเห็นเหมราชลุกขึ้นนั่งอยู่บนที่นอน
"ตื่นนานแล้วหรือคะ เช็ดตัวหน่อยไหมคะจะได้สบายตัว" เนื้อแพรถาม
"แพรเช็ดให้หน่อยสิ พี่เจ็บแขน" เหมราชพูด เนื้อแพรจึงไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กในตู้มาชุบน้ำและออกมาเช็ดตัวให้เหมราชจนเสร็จเรียบร้อย
"พี่เหมจะนอนต่อหรือออกไปรับลมข้างนอก แพรจะลงไปดูในครัวจะได้เตรียมอาหารเย็นให้พี่ด้วย" เนื้อแพรพูด
"วันนี้แพรไม่ต้องทำหรอก ยังไม่มีกับข้าว เดี๋ยวมื้อเย็นพี่พาไปกินบ้านไอ้ชาติ แพรไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ พี่จะพาไปเดินเล่นรับลมรอบๆเกาะ" เหมราชบอกเนื้อแพร
"ค่ะ ถ้าอย่างนั้นพี่รอแพรก่อนนะ" เนื้อแพรบอกเหมราชพร้อมกับหยิบเสื้อผ้าเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ เมื่ออาบน้ำเสร็จเนื้อแพรก็แต่งตัวออกมาจากห้องน้ำเลย
"ไปค่ะ แพรเสร็จแล้ว" เนื้อแพรบอกเหมราช
"กางเกงที่มันยาวกว่านี้ไม่มีใส่หรือแพร" เหมราชถามอย่างหงุดหงิดเมื่อเห็นขาขาวๆของเนื้อแพร
"ก็กางเกงขาสั้น มันจะเป็นขายาวได้ยังไงละพี่เหม" เนื้อแพรถามเหมราชกลับ
"ไม่ให้ใส่ตัวนี้ ไปเปลี่ยนตัวที่ยาวกว่านี้" เหมราชดุ ไม่พอใจที่เนื้อแพรใส่ขาสั้นโชว์ขาขาวออกไปให้คนงานมอง
"ไม่มีค่ะ แพรจะใส่ตัวนี้แพรไม่มีกางเกงขาสั้นที่เป็นขายาว" เนื้อแพรตอบกวนเหมราชไม่ยอมเปลี่ยนกางเกง
"ได้ไม่เปลี่ยนก็ใส่ตัวนี้ยั่วผัวอยู่ในห้องพอไม่ต้องออกไป เอายังไงจะเปลี่ยนหรือไม่เปลี่ยน" เหมราชพูดขู่น้ำเสียงเด็ดขาดเอาจริง
"เปลี่ยนก็ได้ งั้นใส่ชุดสีขาวยาวถึงตาตุ่มเลยนะพี่เหม ชุดนี้โอเคไหมนายหัว" เนื้อแพรส่งชุดให้นายหัวเหมราชดู น้ำเสียงติดออกจะรำคาญ
"เออผ่าน ชุดนี้ได้อยู่ ไปเปลี่ยนไปแพร" เหมราชบอกเนื้อแพร
เมื่อเปลี่ยนชุดเรียบร้อยเหมราชก็พาว่าที่เมียไปเดินเล่นรอบเกาะรังนก
"พี่เหม รังนกนี่มันคือน้ำลายของนกใช่ไหมคะ" เนื้อแพรถาม
"ใช่จ้ะ แพรเคยกินรังนกหรือเปล่า" เหมราชถาม
"เคยค่ะ แต่ไม่ชอบนะคะ" เนื้อแพรบอก
"รังนกเป็นของหาอยากนะ เขาเปรียบว่าเป็นทองคำขาวแห่งท้องทะเล" นายหัวเหมราชบอกเนื้อแพร
"ค่ะเพราะมันเปรียบดังทอง พี่เหมเลยโดนลอบยิงใช่ไหมคะ" เนื้อแพรถาม
"ครับ แล้วแพรกลัวหรือเปล่า" เหมราชถามกลับ
"ไม่กลัวค่ะ แพรไม่ใช่เจ้าของเสียหน่อย" เนื้อแพรพูด
"อ้าวก็กำลังจะเป็นเมียเจ้าของ" เหมราชสวนกลับ
"เอ่อ พี่เหมค่ะแล้วรังนกที่มันติดอยู่กับหน้าผาเราไปเก็บมันยังไง" เนื้อแพรเปลี่ยนเรื่องถาม ไม่อยากให้เหมราชพูดถึงเรื่องผัวๆเมียๆ
"ก็มีคนปีนไปเก็บ ว่าแต่แพรเถอะ คิดว่าที่นี่เป็นยังไงบ้างชอบหรือเปล่า" เหมราชถาม
"ก็สวยดีค่ะ ธรรมชาติสวยงามน่าอยู่พักผ่อน" เนื้อแพรบอกเหมราช
"แล้วถ้าต้องมาอยู่เกาะกับพี่ แพรโอเคหรือเปล่า" เหมราชรุกถาม
"เอ่อ แพรคงมาอยู่นานไม่ได้หรอกค่ะ มาเที่ยวคงได้เพราะแพรเป็นห่วงพ่อกับแม่ค่ะ" เนื้อแพรตอบเลี่ยงอย่างต้องการเอาตัวรอด
"แพรอย่าเฉไฉน่า พี่จริงจังนะแต่งงานกันแล้วแพรต้องมาอยู่กับผัวของแพรที่นี่เข้าใจหรือเปล่า" เหมราชถาม
"เอ่อแพร ก็รอให้เรียนจบแล้วแต่งงานก่อนสิคะ ค่อยคิด" เนื้อแพรพูดหลบหลีก จนเหมราชเหนื่อยใจในการหลบหลีกของว่าที่เมียแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ต้องยอมปล่อยเนื้อแพรไปก่อน
เนื้อแพรและเหมราชเดินมาถึงบ้านพักของชาติชายที่ท้ายเกาะ เห็นเจ้าเชษลูกชายของชาติชายนั่งเล่นอยู่บนแคร่หน้าบ้าน เมื่อเชษเห็นนายหัวก็ส่งเสียงเรียก
"นายเหม นายเหมมากับพี่คนสวย" เชษเด็กชายวัยสามขวบพูด
"เชษเล่นอะไรอยู่เหรอ ขอพี่แพรเล่นด้วยได้มั้ย" เนื้อแพรคุยกับเชษ
"เชษเล่นหุ่นยนต์อยู่ครับ พี่คนสวยนั่งสิครับ" เชษชอบเนื้อแพร เพราะเชษชอบคนสวย
"น้อยๆหน่อยเจ้าเชษคนนี้เมียฉันเว้ย" เหมราชพูดกับเชษ
"เป็นเหมือนแม่กระถินกับพ่อชาติหรือครับนายเหม" เชษถามเหมราชตามประสาความเข้าใจของเด็ก
"ครับ อย่างนั้นแหละ" เหมราชบอกเชษยิ้มๆพร้อมกับหันไปมองเนื้อแพร
"ไม่ใช่ๆนะคะน้องเชษ ไม่ใช่อย่างนั้น พี่เหมพูดอะไรกับเด็กค่ะ" เนื้อแพรแก้ตัวและดุเหมราชพอดีกับที่กระถินยกสำรับกับข้าวเย็นออกมา
"กับข้าวเสร็จแล้วนะคะนายนายหญิงทานกันก่อนได้เลย กระถินกับพี่ชาติจะกินทีหลัง" กระถินบอกผู้เป็นนาย
"เอ่อ รอกินพร้อมกันเถอะค่ะ แพรกับพี่เหมยังไม่หิวเลย" เนื้อแพรบอกกระถิน
เมื่อชาติชายกลับมาถึง ทั้งห้าคนก็ล้อมวงกินข้าว เชษดูจะชอบเนื้อแพร ค่อยแต่จะเข้ามาคลอเคลียอยู่กับเนื้อแพร จนทานข้าวเสร็จถึงเวลาต้องกลับบ้านเนื้อแพรจึงแกล้งชวนเชษไปนอนด้วยกันเพื่อให้เชษไปเป็นไม้กันหมาให้
"น้องเชษ คืนนี้ไปนอนกับพี่แพรไหมคะ" เนื้อแพรถามเชษ
"แพร" เหมราชปราม
"คงไม่ได้หรอกนายหญิง เจ้าเชษมันติดเต้าน่ะครับ" ชาติชายพูดเพื่อเอาใจนายหัว
"ใช่ค่ะนายหญิงฉี่รดที่นอนด้วยค่ะ" กระถินพูดเสริม
"แพร พี่ว่าเรากลับบ้านกันเถอะพี่ต้องกลับไปกินยาด้วย จะได้รีบเข้านอน" เหมราชชวนเนื้อแพรกลับบ้าน
"ค่ะพี่เหม น้องเชษพี่แพรกลับก่อนนะ พรุ่งนี้จะมาเล่นด้วยใหม่" เนื้อแพรบอกเชษ
ระหว่างทางตอนเดินกลับบ้าน เหมราชก็ชวนเนื้อแพรคุย
"แพรดูรักเด็กนะ ชอบเด็กผู้ชายเหรอ พี่ก็ชอบเด็กผู้ชาย ลูกของเราคนแรกขอผู้ชายนะแพร" นายหัวเหมราชพูด
"พี่เหมจะพูดเรื่องลูกทำไมละคะ แพรยังเรียนอยู่ฟุ้งซ่านนะคะ รีบเดินเลยค่ะจะได้กลับไปกินยาแล้วนอน" เนื้อแพรรีบเบรกความคิดของเหมราชทันทีไม่ให้พูดและคิดถึงเรื่องลูกเพราะถ้าเหมราชยังไม่หยุดตัวเองต้องเป็นฝ่ายเสียเปรียบแน่ ๆ
"วันนี้นอนทั้งวันพี่ว่าคืนนี้คงนอนไม่หลับต้องหาอะไรทำแน่เลยแพรว่าไหม" เหมราชแกล้งพูดให้เนื้อแพรคิดตาม แต่เนื้อแพรไม่พูดว่าอะไรกลับรีบเดินกลับบ้านในใจก็ครุ่นคิดหาทางเอาตัวรอด
- ผู้เขียน
