ประกาศิตรักนายหัว

คืนนี้พี่ขอนะแพร เป็นของพี่เถอะ

    เหมราชไม่ฟังเสียงกลับยิ่งกอดเนื้อแพรแน่น 

    "แพรพี่ขอชื่นใจหน่อยนะแพร" เหมราชไม่รอให้เนื้อแพรเอ่ยอนุญาต แต่ก้มลงจูบริมฝีปากบางแดงระเรื่อของเนื้อแพรอย่างอดใจไว้ไม่อยู่ มืออีกข้างค่อยๆปลดกระดุมเสื้อชุดนอนแบบฝ่าด้านหน้าของเนื้อแพรออก เมื่อแกะกระดุมเรียบร้อยก็พบว่าเนื้อแพรโนบราไม่ใส่ชุดชั้นในนอน

    "ปากหวานจังเนื้อแพร โนบราด้วย พอดีมือพี่เลยกำลังดี" เหมราชถอนจูบและบีบคลึงหน้าอกเนื้อแพรเบาๆ

    "พี่เหมปล่อยแพร ไอ้บ้ากาม" เนื้อแพรผลักเหมราชและทุบตีเหมราชด้วย

    "โอ๊ยแพร อย่าตีพี่เจ็บ" เหมราชร้องบอกเนื้อแพร

    "ก็ตีให้เจ็บไง พี่ก็อย่าทำอะไรแพรสิ ออกไป" เนื้อแพรผลักอีกแต่เหมราชตัวใหญ่แข็งแรงกว่า เนื้อแพรออกแรงผลักจึงเหมือนเป็นการผลักหิน

    "ไม่ไป แพรคืนนี้พี่ขอนะแพร เป็นของพี่เถอะ พี่อึดอัดไม่ไหวแล้วจริงๆนะแพร พี่สัญญาพี่ได้แพรแล้วจะไม่ทอดทิ้งแพร จะดูแลรับผิดชอบแพรทุกอย่าง ดูแลอย่างดีเหมือนน้าวิชัยดูแลมาเลยนะแพรนะ พี่ขอพี่จะลงแดงตายอยู่แล้ว" เหมราชขอแบบตรงไปตรงมาพร้อมกับปล้ำแกะกระดุมเสื้อของเนื้อแพรออกหมด เผยให้เห็นบัวคู่งามพอดีมือ ยอดสีแดงอมชมพู มันช่างสวยจนเหมราชต้องกลืนน้ำลายลงคอ ตอนนี้คอแห้งผาก เหมราชค่อยๆถอดเสื้อนอนของตนเองออกเช่นกัน และก้มลงดูดดึงสองสาวเต้าสวยของว่าที่เมียอย่างหลงใหล

    "โอ๊ย แพรเจ็บปล่อยแพรนะ" เนื้อแพรร้องและทุบเหมราช

    "แพรจ๋าคนสวยพี่ขอนะครับ อย่าต่อต้านพี่เลยนะแพร พี่ขอชิมหน่อย หวานจัง" เหมราชกล่อมให้เนื้อแพรยอมเป็นของตนและดูดชิมสองเต้างามของว่าที่เมียไปด้วย

    "พี่เหมแพรกลัวอย่าทำอะไรแพรเลยนะคะ แพรกลัวท้อง แพรยังเรียนไม่จบนะคะ" เนื้อแพรร้องไห้และยกมือไหว้ขอร้องไม่ให้เหมราชทำอะไรตนเอง

    "แพร แต่พี่จะระเบิดอยู่แล้วนะแพร" เหมราชบอกเนื้อแพรและจับมือของเนื้อแพรมาจับเป้ากางเกงเป็นการยืนยัน เนื้อแพรรีบดึงมือกลับอย่างขวัญเสียตกใจและร้องไห้ออกมา

    "อือๆ พี่เหมปล่อยแพรนะ แพรกลัว แพรยังไม่พร้อม อย่าทำอะไรแพรเลยนะคะ" น้ำตาเนื้อแพรหยดลงบนที่นอน เหมราชเห็นดังนั้นก็ได้สติ แต่ความต้องการยังไม่ดับลงง่ายๆ

    "โธ่เว้ย อะไรนักหนาวะกะอีแค่นอนกับผัวแค่นี้ โตแล้วนะแพร โอเคๆไม่ต้องร้องแล้วไม่พร้อมก็ไม่พร้อม พี่ไม่ทำอะไรแพรแล้วก็ได้ แต่ว่าแพรช่วยพี่หน่อยนะพบกันครึ่งทาง" เหมราชบอกเนื้อแพร ค่อยๆดึงเนื้อแพรมากอดดึงมาห่มนวมมาห่มปิดร่าง แล้วเอามือเรียวสวยมาจับตัวตนของตนเองแล้วบังคับมือของเนื้อไปตามจังหวะที่ตนเองต้องการเพื่อปลดปล่อยความอัดแน่นที่มีมาแรมเดือนนี้ออกมา เมื่อภารกิจการปลดปล่อยสิ่งที่อัดอั้นไว้จบลง เนื้อแพรเองก็ยังมึนงงว่าตนเองได้ทำอะไรลงไป เมื่อเสร็จภารกิจแล้วจึงรีบพลิกตัวนอนหันหลังให้เหมราชทันทีด้วยความอับอาย

    "แพรหันมาสิพี่ขอกอดหน่อย นี่เขินพี่เหรอแพร เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องธรรมดามากนะแพร อีกหน่อยแพรแต่งงานกับพี่ แพรก็ต้องทำหน้าที่เมียของพี่แบบนี้อยู่แล้ว" เหมราชพูด

    "แต่แพรยังไม่ได้แต่งงาน และแพรยังเรียนไม่จบพี่เหมผิดสัญญา" เนื้อแพรต่อว่า

    "ผิดตอนไหน ยังไม่ได้เอาทำเมียเลย ขอยืมมือช่วยพี่หน่อยเดียวเอง" เหมราชแก้ตัวและขยับตัวเข้าไปกอดเนื้อแพรอย่างสบายตัวสบายใจ

    "พี่เหม แพรง่วงนอนแล้ว ถ้าแพรหลับพี่เหมห้ามแอบทำอะไรแพรนะ แพรกลัวท้อง" เนื้อแพรบอกเหมราชเบาๆในอ้อมอกแกร่งของว่าที่สามี

    "แพรตลกแล้ว ถ้าพี่ได้แพรเป็นเมียครั้งแรกแล้วแพรนอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราว พี่ว่าแพรน่าจะไม่หายใจแล้วแหละ อยากรู้หรือเปล่าว่าได้กันครั้งแรกมันเป็นยังไงพี่สอนให้" เหมราชหัวเราะในความน่าไร้เดียงสาน่าเอ็นดูของเด็กน้อยว่าที่เมียของตนเอง

    "พี่เหมสัญญาแล้วนะ ว่าคืนนี้พอแค่นี้ไม่รังแกแพรแล้ว" เนื้อแพรถามย้ำ

    "ครับ ไม่ทำแพรนอนเถอะ" เหมราชรับคำ เนื้อแพรจึงนอนหลับไปในอ้อมกอดแข็งแรงของนายหัวเหมราชทันทีด้วยความเพลีย

    เช้าของวันใหม่เนื้อแพรนอนหลับอยู่ในอ้อมอกแกร่งของเหมราช ที่ตอนนี้นอนเปลือยหน้าอกอยู่ แม่ของเหมราชทำกับข้าวอยู่ในครัวกับแม่บ้านเห็นว่าสายแล้วเนื้อแพรยังไม่ลงมา และเข้าใจว่าเหมราชนอนอยู่เรือนเล็กจึงให้แม่อาบแม่บ้านไปปลุกเหมราช

    "แม่อาบช่วยไปปลุกพ่อเหมที่เรือนเล็กหน่อยสายแล้ว" คุณอุษาบอกแม่บ้าน

    "ค่ะ นายหญิง" แม่บ้านรับคำ แต่เมื่อไปถึงเรือนเล็กกลับไม่พบนายหัวเหมราชอยู่ที่เรือนเล็ก แม่อาบจึงเดินกลับมารายงานนายหญิงแม่ของเหมราช

    "นายหัวไม่ได้นอนเรือนเล็กนะคะนายหญิง น่าจะนอนข้างบนเดี๋ยวอาบขึ้นไปปลุกให้ค่ะ" แม่อาบบอกนางอุษา

    "อาบไม่ต้องแล้ว ฉันว่าปล่อยเขานอนไปเถอะสายหน่อยก็ไม่เป็นไรหรอก อาบมาช่วยฉันทำน้ำส้มคั้นหน่อย ฉันจะยกกาแฟไปให้พี่สิงห์" อุษาเปลี่ยนคำสั่งเพราะรู้ดีว่าพ่อลูกชายตัวดีต้องแอบดอดมานอนห้องเนื้อแพรเป็นแน่แท้

    "พี่สิงห์ กาแฟค่ะ จะรับข้าวต้มเลยไหมคะ สาจะให้เด็กตั้งโต๊ะให้ก่อน" อุษาถามสามี

    "รอกินพร้อมลูกดีกว่า เมื่อคืนหนูแพรกับเจ้าเหมมานอนที่บ้านนิ" สิงหราชบอกภรรยา

    "ใช่ค่ะ แต่คงยังไม่ตื่นหรอกค่ะ โอ๊ย สากลุ้มใจจริงๆนะพี่สิงห์" อุษาบอกสามีน้ำเสียงกลุ้มใจเหลือจะกล่าว

    "กลุ้มใจอะไรอีกละ พี่งง" สิงหราชถามภรรยาสีหน้าไม่เข้าใจ

    "ก็ลูกชายตัวดีของพี่นะสิ ไม่ได้นอนเรือนเล็กนะเมื่อคืน สาว่าเจ้าตัวดีต้องดอดมานอนห้องหนูเนื้อแพรแน่ ๆ" อุษาบอกสามีสีหน้ากลุ้มใจ

    "อาจจะนอนห้องมันก็ได้นะ" สิงหราชพูด

    "งั้นพนันกันไหมละคะ สาว่ามันอยู่ห้องหนูแพร" อุษาพูดน้ำเสียงมั่นใจ

    "พี่ไม่กล้าพนันกับสาเรื่องเจ้าเหมมันหรอก รอมันตื่นมาสาก็ค่อยถามมันเองแล้วกันบอกมันให้เบาๆหน่อยอย่างน้อยก็รอให้หนูแพรเรียนจบ สานั่นแหละเอาลูกกวางมาล่อเสื้อเอง" สิงหราชพูดกับภรรยาและแอบว่าภรรยาด้วย