"เอ่อ ไม่ต้องรบกวนน้าวิชัยหรอกครับ ผมไปส่งเนื้อแพรเองได้ครับ" เหมราชพูด พอดีกับที่แม่ของเนื้อแพรเดินออกมาจากในครัว มาบอกว่ากับข้าวเสร็จแล้ว
"น้านวลสวัสดีครับ วันนี้ทำอะไรกินเหรอครับ" เหมราชทักทายและถามเรื่องกับข้าว
"แกงมัสมั่นไก่ ต้มส้มปลาตะเพียน ผัดผัก แล้วก็มี ปลาทูแขกทอดขมิ้นด้วยจ้ะ พ่อเหมหิวแล้วยังล่ะลูก เดี๋ยวน้าให้เด็กตั้งโต๊ะเลย" แพรนวลพูดกับลูกเขย
"ครับกินเลยก็ได้ครับ ผมก็เริ่มหิวแล้ว" เหมราชพูดรับคำ
"จ๊ะ งั้นน้าให้เด็กตั้งโต๊ะเลย" แพรนวลพูด
"เดี๋ยวแพรช่วยค่ะ" เนื้อแพรทำท่าจะลุกขึ้น
"ไม่ต้องหรอกแพรอยู่คุยกับพ่อเขาเถอะ เมื่อคืนก็ฝันร้ายละเมอเรียกชื่อแพร สงสัยคงจะคิดถึงลูกสาวสุดที่รัก" แพรนวลเล่าให้ลูกสาวและลูกเขยฟัง
"เหรอครับ แล้วน้าวิชัยฝันว่าอะไรหรือครับ" เหมราชถามวิชัยด้วยความอยากรู้
"ไม่มีอะไรหรอกพ่อเหม ก็แค่ความฝันน่ะ แต่ก็ฝันแปลกนะ
