ตอนที่ 16
เขาทำตัวหยาบช้าป่าเถื่อนขนาดไหน นางจึงได้เร่งหนีเขามาแบบนี้ ก้อนเนื้อด้านซ้ายมันบีบรัดแน่นเมื่อคิดถึงความผิดที่ตนเองได้ก่อมันขึ้นมา
และเขาจะต้องรับผิดชอบนางในไม่ช้านี้ ขอให้เขาจัดการปราบปรามกลุ่มโจรนี้เสียก่อน คาดว่านาจะมีซ่องสุมคนอยู่ไม่น้อยเป็นแน่
มือเรียวของมารดาปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของบุตรี “ไม่เป็นไรแล้วลูกแม่ พี่ชายเจ้าเร่งค้นหาทั้งคืน” มารดาเอ่ยขึ้น ฟางหลินมองคนที่นั่งอยู่ข้างเตียงนอน พลางเบนสายตาหาใครบางคน
“สารถีผู้นั้นปลอดภัยหรือไม่เจ้าคะ ท่านแม่” คำถามของนางทิ่มแทงใจของพี่ชายไม่น้อย นางไม่ถาม พูดคุยกับเขาเช่นก่อน
แถมยังเมินไม่สนใจเขาอีกด้วย เขารู้สึกชาวาบไปทั้งตัวแบบไม่ทันได้ตั้งใจรับสถานการณ์แบบนี้
“ปลอดภัยดี เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ห่วงตนเองเถอะ” ผู้เป็นพี่ชายพูดขึ้นอย่างคนอารมณ์ไม่ดี นางไม่ถามเขาสักคำ
อุ้มนางมาตั้งแต่ออกจากป่าจนถึงจวนปวดเมื่อยตรงไหนหรือไม่ บาด
