ยืมได้ แต่ต้องเสียดอก!

2046 คำ

15:30 น. หลังจากนอนจนเต็มอิ่ม ร่างกายที่เหนื่อยล้าก็เริ่มกลับมามีเรี่ยวแรง บิดตัวไล่ความเมื่อยขบนิดหน่อย ก่อนจะซุกหน้าเข้ากับอกกว้างเหมือนเดิม นอนเยอะชักขี้เกียจตื่น “หิวไหม?” ปืนใหญ่ปรือตาขึ้นมอง ถามคนที่ซุกหน้าเข้ากับอกด้วยน้ำเสียงห่วงใย แอบหอมแก้มขาวใสยามที่ใบหน้าสวยเงยขึ้นมอง จะอ้อนอะไรอีกวะ! “ไปกินข้างนอกนะคะ ไม่ชอบบะหมี่เลย” ตอนหิวก็กินแก้ขัดได้ แต่สองมื้อติดกันก็ไม่ไหว ในห้องครัวไม่มีอะไรมากไปกว่านั้นแล้ว หิว และอยากกินอะไรอร่อยๆ “แต่งงานแล้วอาจต้องจ้างแม่ครัว” ปืนใหญ่บอกสิ่งที่จะทำหลังแต่งงาน อาจจะต้องทำบ้านใหม่ให้มันสามารถอยู่อาศัยได้มากกว่านี้ ที่จริงห้องว่างก็มี แต่มันไม่มีอะไรเลย เป็นเพียงห้องว่างๆที่เขาปิดไว้เฉยๆ คงต้องเริ่มแต่งเติมบ้านใหม่ เผื่อลูกที่จะเกิดมาในอนาคต “ค่ะ เอาวันนี้ก่อนนะ ฟ้าเริ่มหิวแล้ว” น้ำฟ้าขยับลงไปจากเตียง แม้จะรู้สึกเจ็บอยู่ แต่ก็ไม่มากแล้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม