“ฝ้าย ดาว รอด้วยสิ”
คนที่เตี้ยที่สุดในกลุ่ม ร้องเรียกคนที่เดินห่างให้รอตัวเองด้วย สองสาวหันมายิ้มให้น้ำฟ้า ก่อนจะหยุดเดิน ไม่เสียใจหรอกที่ความสัมพันธ์ฉันเพื่อนมันจะไม่เหมือนเดิม เพราะรู้ดีว่าสำหรับวีร่านั้น พวกเธอเป็นได้แค่เพื่อน เพื่อนเฉยๆ ที่มีหรือไม่มีก็ได้ ต่างจากยัยตัวเล็กนี่ ที่เห็นพวกเธอสำคัญ
“ขาสั้น”
“ฟ้าก็อยากเกิดมาสูงนะ แต่เทวดาไม่เข้าใจ”
“ฮ่ะฮ่า”
สองสาวหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ก็มีน้ำฟ้าที่แหละที่ทำให้โลกของพวกเธอสดใส ความโก๊ะของเพื่อน ทำให้พวกเธอรู้สึกเอ็นดู และเป็นห่วง ตอนนี้รู้สึกวางใจ ที่น้ำฟ้าได้คนอย่างหมอปืนใหญ่ช่วยรับดูแล ยัยฟ้าของพวกเธอเริ่มโตขึ้นทีละนิดที่ละหน่อย จนใกล้จะแตกเนื้อสาวแล้ว
“อีกนานเลยกว่าจะถึงเวลานัด เราไปไหนกันดี”
“ไปร้านชานมข้างมอไหม”
“ไปสิ มื้อนี้ฟ้าขอเลี้ยงได้ไหม”
“ได้แน่นอน”
สามสาวเดินตามกันไป มุ่งหน้าออกไปจากบริเวณคณะที่ตัวเองเรียน เสียงพู
