ปืนใหญ่พาน้ำฟ้ามาเลือกซื้อของกินที่เปิดขายแถวๆโรงพยาบาล ไม่ลืมแวะร้านขายมาการองชื่อดังที่เจ้าตัวบอกว่าชอบด้วย ใบหน้าที่เคยบูดบึ้งแย้มยิ้มตลอดเวลา ยิ่งร้านไหนที่มีให้ชิมก่อน น้ำฟ้ายิ่งยิ้มกว้าง
“หุบยิ้มทีเถอะ คนมองใหญ่แล้ว!”
“ทำไมอะ”
น้ำฟ้ายังคงเคี้ยวขนมในปาก และถามคนตัวโตไปด้วย ปืนใหญ่ส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอา นี่เขากลายเป็นพี่เลี้ยงเด็กไปแล้วจริงๆใช่ไหม
“เธออายุเท่าไหร่น้ำฟ้า?”
“ ปีนี้ 21 แต่อีกไม่กี่เดือนจะ 22 แล้ว ทำไมอะ คุณจะซื้อของขวัญวันเกิดให้เหรอ?”
“โคตรเด็กเลย!”
พูดอยู่คนเดียว เพราะคนที่ตอบคำถามเขาก่อนหน้านั้น เดินไปเลือกขนมอยู่อีกด้านของร้านแล้ว อยู่กับน้ำฟ้าให้ความรู้สึกราวกับคนมีลูก นี่ไม่อยากคิดถึงตอนมีลูกด้วยกันเลย คิดแล้วสยองชิบหาย ไหนจะต้องเลี้ยงเมีย ไหนจะต้องเลี้ยงลูก คงเป็นชีวิตครอบครัวที่ปวดหัวน่าดู
“คุณปืน จะเลี้ยงใช่ไหมคะ มาจ่ายเงินเร็ว!”
คนที่ถูกมัดมือชกเ
