ตัวซวย
1492 คำ
CZ Club
เสียงเพลงดังกระหึ่ม บีทดนตรีหนักๆ เร้าอารมณ์นักเที่ยวให้ออกไปโยกย้ายส่ายตัวเข้ากับจังหวะของเสียงเพลง หลายคนดื่มหนักจนเริ่มมีอาการเมา บางคนแม้จะดื่มหนักแต่ก็ยังนิ่งไม่แสดงอาการ เพราะผ่านประสบการณ์การดื่มมาอย่างโชกโชน ทุกคนล้วนมีความสุขกับสิ่งที่ทำอยู่ตอนนี้ ยกเว้นคนๆเดียวที่ทำหน้าเบื่อหน่ายทุกสิ่งรอบตัว นั่นก็คือ น้ำฟ้า
เพราะถูกเพื่อนลากมาด้วยอย่างไม่เต็มใจ จึงไม่ค่อยสนุกกับการเที่ยวครั้งนี้นัก อยากกลับบ้านไปนอน ถ้าไม่ติดตรงที่ว่าอาศัยรถเพื่อนมา เธอคงแอบหนีกลับไปแล้ว ช่วงนี้เธอจนกรอบมาก เพราะเพิ่งซื้อของสำหรับทำงานส่งไป ก็อยากจะนั่งแท็กซี่กลับแหละ แต่ไม่มีเงินเลยสักบาท จึงต้องนั่งหาวนอนอยู่แบบนี้
“ง่วงก็กลับไปนอนไป!”
ใบหน้าไร้สีสันหันไปมองตามเสียง นึกว่านั่งอยู่คนเดียว ไม่รู้ตัวเลยว่ายังมีคนนั่งอยู่ด้วย คนที่พูดเมื่อกี้ไม่ใช่ใครที่ไหน เพื่อนสนิทของเธอเอง เป็นเพื่อนผู้ชายเพียงคนเดียวในกลุ่ม หน้าตาเขาดีมาก เพราะแบบนี้แหละมั้ง ข้างกายเขาจึงไม่เคยว่างเลย ตอนนี้ก็ด้วย คุยกับน้ำฟ้าเสร็จเขาก็หันไปจูบกับสาวที่มาด้วยต่อ
น่าหงุดหงิดชะมัด!
เพราะทนความร้อนแรงของเพื่อนสนิทไม่ไหว เธอจึงแอบย่องไปห้องน้ำ เพราะไม่เคยมาที่นี่เลยสักครั้ง เลยไม่รู้ว่าจะต้องไปทิศทางไหน ก้าวเดินทีไรมีแต่คนใจดียื่นแก้วเหล้ามาให้ น้ำฟ้าซึ่งไม่เคยมาสถานที่แบบนี้ ไม่รู้จะปฏิเสธยังไง จึงต้องจำใจรับมาดื่ม สรุปว่ากว่าเธอจะหาป้ายห้องน้ำเจอ เธอดื่มไปกว่าสิบแก้ว แก้วไม่ได้ใหญ่นะ แต่แบบว่า! โลกกำลังไม่เหมือนเดิม
ตุบ!
“ขอ โทษ ค่า”
น้ำฟ้าเอ่ยขอโทษคนที่ตัวเองชนอย่างรวดเร็ว แต่ปากมันหนักมาก ขยับเร็วแล้ว แต่ก็ไม่ทัน สรุปว่าคำสุดท้ายที่พูดนั้น เธอพูดกับความว่างเปล่า
น้ำฟ้าออกเดินอีกครั้ง จะเรียกว่าเดินคงไม่ใกล้เคียงเท่าไหร่ เรียกคลานดีกว่า เธอคลานเข่าเข้าไปในห้อง ที่มั่นใจว่าเป็นห้องน้ำอย่างไม่อาย ตอนนี้โลกที่เคยปกติสุขของเธอหมุนคว้าง หัวก็เริ่มปวดหนักขึ้น จนเธอแทบจะไถศรีษะที่มีผมสีดำไปตามพื้นเย็นเฉียบ
“อ๊ะ อืม”
ใบหน้าแดงระเรื่อมองไปที่เสียงครางสยิวนั่นทันที เพราะกลัวตัวเองเข้าห้องผิด แต่เธอคงเข้าห้องผิดจริงๆ เพราะภาพพร่าเลือนตรงหน้านั่นคือเตียง ไม่ใช่โถชักโครกอย่างที่มันควรจะเป็น แล้วภาพที่เห็นก็คือคนจริงๆ คนกำลังมีอะไรกันอยู่
ผู้ชายคนนั้นเปลือยเปล่า ในขณะที่มือทั้งสองข้างยกสะโพกผู้หญิงข้างบนขึ้นลงเป็นจังหวะ เธอเห็นบางอย่างเชื่อมอยู่ระหว่างคนทั้งสอง ใบหน้าของผู้ชายคนนั้นดูดีมาก ซ้ำยังให้ความรู้สึกวูบวาบไปทั้งตัว
น้ำฟ้ามองภาพนั้นอยู่นานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ รู้เพียงแค่ว่ามันคือภาพสุดท้ายในความทรงจำของเธอ
“เห้ย!”
ใบหน้าคมคายดูตกใจ เมื่อหันไปเจอคนที่เปิดประตูเข้ามาในขณะที่เขากำลังมีเซ็กส์อยู่ แม้จะเมา แต่ก็ไม่เคยเอากับใครให้คนอื่นเห็น ถึงแม้จะยังไม่เสร็จ แต่เลือกหยุดสะโพกที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่บนแก่นกายไว้แน่น มองคนที่กำลังทำหน้าตามีความสุขอีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจปล่อยให้เธอทำทุกอย่างต่อ
ใบหน้าหล่อเหลาเหล่มองคนที่คว่ำหน้าอยู่บนพื้นอย่างกังวล นั่นเมาหรือตาย ทำไมนอนไม่ขยับเขยื้อนแบบนั้น แอบสำรวจร่างกายที่อยู่ตรงนั้นเงียบๆ คาดคะเนความสูงผ่านม่านสายตา ยอมรับเลยว่าเธอเป็นผู้หญิงที่มีเรียวขาสวยมาก แม้ขาจะไม่ยาวเท่าไหร่ แต่ขาวเนียนมาก
“นี่! เอากันก็มองหน้ากันหน่อยสิคะ!”
คนที่ขยับอยู่ด้านบนเริ่มประท้วง เมื่อคู่นอนที่ไม่ยอมทำอะไรเลย เอาแต่มองคนอื่น แม้รอบนี้จะเป็นรอบที่สองแล้ว แต่เธอยังติดใจขนาดของเขาอยู่ ไม่สนใจหรอกว่าเขาจะเป็นใคร แต่ไม่ชอบเลยที่คู่นอนไม่สนใจกันแบบนี้
“เสร็จยัง?”
“ก็ยังนะสิ”
“รีบทำให้เสร็จสิ จะไปดูยัยนั่น!”
เพราะเป็นหมอเลยเมินเฉยต่อคนที่มีความผิดปกติไม่ได้ เขามั่นใจว่าเธอเมาแน่ๆ แต่เมาขนาดไหน ถึงไม่ไหวติงแบบนั้น เขาไม่อยากปล่อยไว้นาน กลัวว่าการนอนคว่ำหน้าของเธอ จะทำให้ขาดอากาศหายใจ
“โอ้ย! หมดอารมณ์!”
“ฉันก็หมดอารมณ์”
ปืนใหญ่ขยับมืออุ้มคนบนตักขึ้นสูง ส่งผลให้สิ่งที่เชื่อมอยู่ในตัวเธอหลุดออกมา แท่งเนื้อที่ยังไม่พบความสุขแข็งตึงจนปวดหนึบ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่มีอารมณ์จะทำต่อจริงๆ
“ค่าตัวฉันละคุณ?”
ร่างสูงขยับตัวอย่างรวดเร็ว เพื่อเดินไปหยิบเงินในกระเป๋า ยื่นให้เธอตามจำนวนที่ตกลงกันไว้ ก่อนจะหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่บ้าง มองคนที่กำลังใส่เสื้อผ้าที คนที่นอนฟุบอยู่ที่พื้นที อย่างเลือกไม่ได้ว่าจะช่วยใครดี อีกคนก็ดูน่าช่วยเหลือเกิน สะโพกกลมกลึง หน้าอกอวบอิ่ม รวมทั้งใบหน้าที่สวยถูกใจเขาจนไม่อยากจบแค่ตรงนี้ ส่วนอีกคนนั้นเขาไม่เห็นหน้า แต่ก็ไม่สามารถปล่อยให้เธออยู่แบบนั้นนานกว่าเช่นกัน
“ติดต่อมานะคะ ฉันยอมรับว่าติดใจของคุณ”
ปืนใหญ่ถึงกับเป้หน้า เมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่เข้าหูสักนิด จากที่คิดจะสานต่อเขาขอบาย เอาเป็นว่าแค่คืนนี้คืนเดียวก็พอแล้ว
ร่างสูงเดินไปทรุดตัวลงข้างๆคนที่นอนฟุบหน้าอยู่บนพื้น อุ้มเธอขึ้นด้วยความอ่อนโยน ก้าวเท้าออกนอกห้อง เพื่อพาเธอไปที่รถ ตั้งใจว่าจะนำตัวไปส่งโรงพยาบาล
ทันทีที่ก้มลงฟังเสียงลมหายใจของเธอ เขาแทบจะโยนเธอทิ้งไว้ข้างรถ เธอไม่ได้เมา ไม่ได้มีอาการเมาถึงขั้นน่าเป็นห่วง ไม่ได้มีอาการเจ็บป่วยด้วย เธอก็แค่หลับ!
อยากจะโกรธคนที่อุ้มอยู่ ที่กล้ามาขัดจังหวะความสุขของเขา แต่เพราะมองใบหน้าเธออย่างละเอียดแล้วเห็นว่าน่ารักมากทีเดียว เขาถึงยอมให้อภัย ไม่โยนยัยขี้เซานี่ลงพื้น เปิดประตูรถของตัวเอง จัดการยัดคนหลับสนิทเข้าไปข้างรถด้วยความไม่พอใจ ตัดสินใจขับรถกลับบ้านตัวเอง ทั้งที่ไม่ควรทำแบบนี้เลยสักนิด
เจ้าของบ้านปล่อยให้แขกนอนบนเตียง ส่วนตัวเขาเอง ใช้โซฟาในห้องรับแขก เขาควรจะพาเธอไปส่งที่บ้าน แต่เชื่อไหมตลอดทางเขาปลุกเธอตลอด ผลคืออย่างที่เกิดขึ้นตอนนี้ เธอไม่ตื่นมาคุยกับเขาเลย เขาถึงต้องจำใจพาเธอมาที่บ้านของตัวเองจริงๆ ซ้ำยังปล่อยให้เธอยึดเตียงนอนไปอีก
เป็นการเที่ยวที่โคตรซวยเลย!
เจ้าของบ้านขยับตัวอย่างเมื่อยขบ เพราะส่วนใหญ่เขานอนที่เตียง เลยไม่สนใจความนุ่มของโซฟาสักนิด ขยับตัวบิดไปมาหลังจากนอนไปได้เพียงครึ่งชั่งโมง ออกเวรทั้งทีเขาควรได้นอนสบายๆสิ เขาไม่ควรนอนอยู่ที่นี่ เพราะอย่างนั้นจึงตัดสินใจบุกเข้าห้องนอนของตัวเอง เดินไปคว้าร่างคนหลับขึ้นแนบอก เดินดุ่มๆไปทิ้งเธอลงบนโซฟาอย่างไร้ความปราณี
“ยัยขี้เซาเอ้ย!”
ปืนใหญ่ถึงกับสบท นี่ขนาดเขาโยนแรงๆหวังให้เธอตื่น เธอยังไม่ตื่น แถมยังพลิกตัวเข้าหาหมอนที่อยู่บนโซฟาอีก ซุกใบหน้าเข้ากับหมอน พร้อมกับกรนเบาๆให้ได้ยิน
ร่างสูงเดินหนีเข้าห้องนอนอย่างหงุดหงิด ปิดประตูเสียงดังก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียง คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเอง แล้วพาลให้น้ำตารื้นขึ้น เขากลายเป็นคนถูกทิ้งไปมาพักใหญ่ๆแล้ว คนรักที่คบหากันมานาน บอกเลิกเขาอย่างเลือดเย็นเมื่อครึ่งปีก่อน เขาทนความร้าวรานไม่ไหว จึงเอาร่างกายตัวเองไปถวายให้สาวไซด์ไลน์บริการ แต่มันก็เท่านั้น ไม่มีใครสามารถเยียวยาบาดแผลในใจให้เขาได้เลย เขายังคงคิดถึงเธออยู่ เธอยังเป็นคนเดียวที่เขารัก
- ผู้เขียน
