วาริชเดินออกมาต้อนรับคนทั้งสองด้วยตัวเอง แอบส่งสายตาล้อเลียนไปให้ญาติหนุ่มของสามีด้วย แม้คนเป็นหมอจะพยายามทำสีหน้านิ่งๆใส่ แต่เธอเห็นความเขินอายในแววตาคู่สวยนั่น เธอผ่านอะไรมามากมาย ดูคนออกพอสมควร มั่นใจเลยว่ารักครั้งนี้ของหมอปืน จะดีกว่าที่ผ่านมา
“พี่วาเริ่มตัดแล้วนะคะ กลัวไม่ทัน”
วาริชอธิบายการทำงานให้คนทั้งสองฟัง ช่วงที่น้ำฟ้ายุ่งกับการรับปริญญา เธอติดต่อกับน้ำฟ้าทางโทรศัพท์ ได้แบบที่ต้องการแล้ว ตอนนี้เริ่มลงมือตัดชุด คิดว่าจะเสร็จทันแน่ๆ เพราะเธอรับงานของน้ำฟ้าคนเดียว
“ผ้ามาถึงแล้วเหรอคะ”
“จ๊ะ”
น้ำฟ้าตาเป็นประกาย ไม่คิดว่าเส้นสายของวาริชจะทำให้เธอได้ผ้าชั้นดีจากฝรั่งเศสมาทำชุดแต่งงาน ชุดแห่งความฝันของผู้หญิง ชุดที่เธอมีส่วนร่วมในการทำมันขึ้นมา
“แม่ขา!”
เสียงเรียกมาพร้อมกับร่างเล็กๆตะกายเรียวขา วาริชมองคนที่ก้าวตามมาตาขวาง เลี้ยงลูกยังไงให้ลูกวิ่งเป็นลิงเป็นข้าง แล้วยัยลูกนี่
