สามวันต่อมา
แม้จะงานยุ่งอยู่ตลอด ปืนใหญ่ก็ยังอาสาทำหน้าที่ไปส่งน้ำฟ้าที่มหาวิทยาลัย เรื่องที่เขาตกลงกับเธอนั้น ทั้งสองครอบครัวรับรู้และเปิดไฟเขียวเต็มที่ อาจจะเพราะพวกท่านตั้งใจไว้แบบนั้นอยู่แล้วมั้ง จึงไม่แย้งอะไรมาก แม้เขากับเธอบอกว่าจะหมั้นกันไว้ก่อนแล้วค่อยแต่งก็ตาม
“คุณปืนไม่ต้องมารับฟ้านะคะ เดี๋ยวซ้อมเสร็จแล้วฟ้าจะไปซื้อผ้ามาตัดชุดกับเพื่อน”
น้ำฟ้าพูดขณะปลดเข็มขัดนิรภัยออกจากตัว แม้จะดีใจที่หมอปืนอาสามารับมาส่ง แต่เธอเกรงใจงานของเขามาก คนเป็นหมอน่าจะงานยุ่ง เธอไม่อยากให้เขาเสียเวลาวนรถไปมา ระหว่างโรงพยาบาลกับมหาวิทยาลัย
“อืม เสร็จกี่โมง”
“ไม่รู้เลยค่ะ คงดึกแหละ ไปตลาดผ้าทีไร ฝ้ายกับดาวชอบชวนไปต่อทุกที”
น้ำฟ้าตอบไปตามความจริง มองใบหน้าหล่อเหลาอีกครั้ง ก่อนจะโน้มตัวไปหอมแก้มคนหน้าบึ้งเบาๆ เขาบังคับให้ทำหรอกนะ ทุกครั้งที่มาส่ง เขาชอบบังคับให้เธอหอม
“อย่าดื่มเยอะ”
ปืนใหญ
