ตอนที่ 3 กับดัก
1005 คำ
ร่างสูงใหญ่สาวเท้าหยุดยืนตรงหน้าต่าง ทอดสายตามองวิวแม่น้ำเจ้าพระยา ซึ่งยาวสุดลูกหูลูกตา เสียงฝีเท้าดังแว่ว เขาหันกายกลับมา วศินสบตาผู้เป็นนาย ยิ่งมองยิ่งชวนหลงใหล ไม่แปลกเลยที่เจ้านาย จะทำให้หญิงสาวหลายคนสยบแทบเท้า เพราะมีพร้อมทั้งรูปทรัพย์ ทรัพย์สมบัติ ที่สำคัญ ยังฉลาดเฉลียว เพียงเวลาแค่ห้าปี บริษัทดิจิตอลดีไซน์ ถึงได้มีเม็ดเงินเข้ามาเกือบหมื่นล้านต่อปี
“ได้เวลาประชุมแล้วครับ คุณราชินทร์” วศินบอกเสียงเรียบ
ราชินทร์ครุ่นคิด ภายใบหน้า กลิ่นหอมอ่อน ๆ ผิวกายเนียนละเอียด ทรวดทรงน่าหลงใหล ทำเอาหัวใจแทบคลั่ง เขาหยุดอารมณ์ตัวเองไม่ได้เลย เมื่อได้พบเจอกับหญิงสาวในค่ำคืนที่ผ่านมา เธอคือใคร เขาอยากรู้จักให้มากกว่านี้
สองคนเดินคู่กัน ไปยังห้องประชุม ราชินทร์ยังคงคะนึงถึงร่างนุ่มในอ้อมแขน ตัดไม่ขาดเอาเสียเลย ไม่เคยอาลัยอาวรณ์ผู้ร่วมเตียงเท่ากับเธอคนนี้
“วศิน”
“ครับคุณราชินทร์”
“ช่วยตามหาผู้หญิง ที่มาหาฉันเมื่อคืนให้หน่อยสิ”
วศินชะงัก ไม่คิดว่า ท่าทางผิดปกติของนาย เกิดจากผู้หญิงในค่ำคืนที่ผ่านมา
“ได้ครับ” เขาจำต้องรับคำ
หลังจากประชุมเสร็จ ราชินทร์กลับมายังห้องทำงานของตน เอนกายพิงพนักเก้าอี้ หลับตาครู่หนึ่ง
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตู ปลุกเจ้าของห้องออกจากภวังค์ ราชินทร์ลืมตา มองดูผู้มาเยือน ในชุดเดรสรัดรูปแขนกุด สั่นเหนือเข่า ผมปล่อยยาวกลางแผ่นหลัง กำลังก้าวเข้ามา เขาหรี่ตามอง
“คุณมาที่นี่ทำไมดารัน” เขาถามเสียงเรียบ
“ดาทนคิดถึงคุณไม่ไหวน่ะสิคะ คุณหายไปหลายวันแล้ว ไม่มาหาดาที่คอนโดเลย ดาเหงามากนะคะ”
เขาเหลือบมอง “เหงาทำไมไม่ไปเที่ยวล่ะ”
“จะให้เที่ยวได้ยังไงล่ะคะ ตอนนี้คุณเลี้ยงดาอยู่ ดาไม่อยากทำตัวไม่ดี” เธอแสร้งทำหน้างอ
“ไปเถอะตามสบาย ผมไม่ว่าอะไรหรอก”
ดารันมองใบหน้าหล่อเหลา ที่ทำเอาสาว ๆ ใจละลาย เธอหลงใหลชายผู้นี้ตั้งแต่แรกพบ ยิ่งลีลาบนเตียง บวกกับรูปร่างหน้าตา ยิ่งทำเอาเธอแทบบ้า เสพติดเขายิ่งกว่าอะไร
“อย่าพูดเหมือนคุณจะทิ้งดาสิคะ คุณก็รู้ว่าดาน่ะ หลงคุณมากแค่ไหน” ไม่พูดเปล่า เดินเข้ามาหา โถมกายกอดร่างสูงใหญ่ เขาแกะมือออก
“ปล่อยผมดารัน ที่นี่ที่ทำงาน!”
“ที่ทำงานแล้วยังไงคะ ถ้าอยากมีความสุข ที่ไหนก็ทำได้ไม่ใช่เหรอคะ” เธอส่งเสียงออดอ้อน มันทนไม่ไหวแล้ว อยากลากเขาไปที่คอนโดเสียตอนนี้ด้วยซ้ำ
เขาผลักร่างงามออก จนอีกฝ่ายเสียหลักกองกับพื้น ดารันลุกยืนสีหน้าตระหนก ราชินทร์แทบไม่ได้ให้ความสนใจในตัวเธอแม้แต่น้อย
“คุณชิน!”
“กลับไปได้แล้ว ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เธอควรจะมา!” เขาออกปากเสียงแข็ง
ดารันน้ำตาเอ่อคลอ แววตาหม่น
“ดาแค่อยากให้คุณสนใจดาบ้าง ดาผิดตรงไหนคะ คุณไม่ไปหาดาเป็นเดือนแล้วนะคะ ดามีคุณแค่คนเดียว จะให้ดาทำยังไงล่ะคะ!” เธอย้อนถามเสียงสั่น
“ผมไม่ได้ห้ามให้คุณมีใคร คุณอยากทำอะไรก็เชิญดารัน!”
“คุณชิน... ทำไมพูดแบบนี้ล่ะค่ะ”
“กลับไปได้แล้วดารัน ผมมีงานต้องทำ” เขาเลือกตัดบท
ดารันยืนนิ่งเหมือนถูกสาป ท่าทีที่เขามีต่อเธอ ก็รู้แล้วว่าอีกไม่นาน คอนโดที่ซื้อให้ คงไม่มีชายผู้นี้มาเยือนอีกแล้ว อะไรทำให้ราชินทร์เปลี่ยนไปถึงเพียงนี้ หันกายก้าวออกมาจากห้อง ร่างกายมันชาหนึบ สับสน เสียใจ จนแทบอยากกรีดร้อง
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตู ก่อนมันเปิดออก ราชินทร์ในชุดลำลอง มองดูลูกน้อง กำลังเดินมาหา ชายหนุ่มผสานมือไว้ด้านหน้า จ้องมองวศินเพื่อรอฟังรายงาน เรื่องที่ให้ไปสืบ
“เธอคือลูกสาวของคุณธาดา ชื่อคุณอโรชาครับ คุณธาดาเป็นเจ้าของโรงแรมและรีสอร์ท รวมถึงร้านอาหารหลายแห่งครับ”
คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน ก่อนที่วศินจะส่งไอแพดให้ ราชินทร์ชะงักมองไปยังใบหน้าชายหนุ่ม ที่คุ้นหน้า
“นพรุจเกี่ยวอะไรด้วย” เขาเอ่ยถามสีหน้าเครียด
“เธอคือแฟนสาวของนพรุจครับ”
ราชินทร์ขบกราม แล้วกระตุกยิ้มมุมปาก ไม่นึกว่ามันจะเป็นแบบนี้เลย
“เห็นว่าทั้งสอง มีแพลนว่าจะแต่งงานกัน ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าครับ”
“อะไรมันจะประจวบเหมาะขนาดนี้เนี่ย” เขาหัวเราะในลำคอ “ฉันกำลังคิดจะร่วมหุ้นกับคุณธาดาพอดีเลย ดูท่าแล้ว อีกไม่นานคงได้เจอกันแล้วล่ะแบบนี้”
“คุณราชินทร์จะให้ผม ไปพาตัวเธอมาพบไหมครับ”
“ไม่ต้องล่ะ เจอหน้ากันแบบบังเอิญ น่าจะเป็นอะไรที่เซอร์ไพรส์มากกว่า”
“ครับ”
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว นายไปทำงานเถอะวศิน”
“ครับคุณราชินทร์”
ชายหนุ่มยิ้มกว้าง หัวใจลิงโลด มือถูกกำแน่นราวกับว่า ความรู้สึกภายในกำลังปะทุออกมา ไม่คิดไม่ฝันเลยจริง ๆ ว่าเธอจะนำพาความสุข ทั้งทางกาย และใจมาให้กับเขาแบบนี้
เขาวางแผนการหลายอย่าง ในระยะเวลาห้าปี เพื่อหวนกลับมาทวงทุกอย่างคืน จากคนที่มันทำให้ครอบครัวของเขา ต้องบ้านแตก พ่อกับแม่ต้องเสียชีวิตอย่างน่าอดสู่ในเหตุการณ์นั้น พวกมันต้องชดใช้ แต่ไม่คิดว่า ผู้หญิงที่เขาได้กกกอดในค่ำคืนนั้น จะกลายเป็นหมากสำคัญในเกมนี้
- ผู้เขียน
