“ตกลงฉันจะได้เจอคริสมั้ย?” ฉันถอนหายใจยาวเมื่อคู่หูจอมป่วนนั่นเข้าสู่สภาวะสงบได้สักที
“โทษที หมอนั่นไม่อยู่หรอก มีธุระอะไรฝากไว้กับพวกเราก็ได้นะคะ” อีตาแทนกายว่าพลางยักคิ้วจึ๋งๆ “เดี๋ยวฝากเบอร์คนสวยนิรนามไว้ก็ได้ค่ะ เฮียจะบอกไอ้เสือร้ายให้เอง”
“ฉันชื่อปั้นหยา ไม่ใช่คนสวยนิรนาม และหมอนั่นมีเบอร์ฉันแล้ว...(มั้ง)”
“ชิ” แทนกายจิ๊ปากเบาๆก่อนจะตีสีหน้ากลับมาเป็นปกติ
“ทำไมหนูปั้นไม่ลองโทรหาคริสดูล่ะคะ?”
“...” ฉันเงียบก่อนจะกุมขมับเมื่อคิดได้! ทำไมฉันคิดไม่ถึงเนี่ย! เรื่องง่ายๆแค่นี้ –O-! มัวแต่โมโหที่อีตานั่นถ่ายคลิปมากไปหน่อย สติสตังและการใช้เหตุผลของฉันถึงกับด้อยประสิทธิภาพไปชั่วครู่!
“แหมๆ แต่โทรไปหาไอ้เสือก็คงจะได้อะไรไม่มากหรอก เอาเป็นว่าเฮียจะพาไปหามันเองค่ะ” แทนกายอมยิ้มเจ้าเล่ห์ทำให้ฉันรู้สึกไม่ไว้วางใจชอบกล ก็คนเรามักจะคบเพื่อนนิสัยคล้ายๆกันใช่มั้ยล่ะ? ถ้าคริสคือไอ้เสือ ไอ้คนตรงหน้
