“เอาไง...?” หมอนั่นว่าพลางใช้นิ้วเรียวเชยคางฉันขึ้นมาพร้อมกับสะกดทุกอริยาบถให้ตกอยู่ใต้อาณัติของนัยน์ตาสีเฮเซลนั่นอย่าง
ง่ายดาย
“เอาไงอะไร ไม่เอา ไม่!”
“เอาไง?”
บอกว่าไม่เอาไงเฟ้ย ต้องใช้โทรโข่งมั้ย ตอบ!
“ไม่ ไม่ ไม่เฟ้ย! กานนน! กายยย! ช่วยด้วย TOT” ฉันดีดดิ้นตีหน้าอกอีตาหน้ามึนตุบๆพลางส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากด้านนอก แต่ต้องชะงักทันทีเมื่อเขาพูดคำสั้นๆแต่หลอกหลอนฉันยิ่งกว่าอะไรดี
“โพส”
“...”
“แชร์”
สุดสยองสองคำขู่ T[]T! ถึงจะแค่พูดขึ้นมาลอยๆแต่ฉันรู้ว่าเขากำลังหมายถึงอะไร! เพราะในหัวอีตาบ้านี่ก็มีอยู่ไม่กี่เรื่องที่ฉันรู้ เรื่องชั่วมาก กับ ชั่วม๊ากมากไง! และไอ้โพสแชร์ที่เขาพูดถึงคงหนีไม่พ้นคลิปนั่นแน่ๆ! ไอ้มนุษย์ต่างดาวเมายาดองมันพยายามจะแบล็คเมล์ช้านนน! โอ๊ย ปั้นหยาอยากจิครายให้ตายไปซะตรงนี้! ถ้านายว่างมาขู่ฉันมาก ไปหาวิธีสร้างยานกลับกาแล็กซี่ตัวเองเถอะ ไป๊ ชิ่วๆๆ ฮือ T____
