“จะจิ้มอีกนานมั้ย มันเจ็บ!”
“เหรอ” เขาว่าก่อนจะดึงมือกลับทำให้ฉันถอนหายใจยาวอย่างโล่งอกที่เขายอมเข้าใจแต่โดยดี แต่โล่งได้ไม่เกินสามวินาที มือซนๆของอีตานั่นก็กลับมาป่วนประสาทฉันอีกรอบด้วยการเสยผมฉันขึ้นไปเบาๆ ทำให้ปรากฎรอยช้ำดำเขียวอย่างเด่นชัด ฉันขมวดคิ้วหงิกอย่างไม่
พอใจว่าคราวนี้อีตานี่จะมาไม้ไหนอีก แต่ก่อนที่จะปัดมือคนเมายาดองออกก็ต้องสตั๊นเมื่อหมอนั่นกำลังใช้กลหลอกเด็กกับฉันอีกรอบ
ฟู่ว~ มันมาอีกแล้ว -___-^
อีตาบ้าคริสเป่าลมใส่รอยฟกช้ำของฉันเบาๆด้วยใบหน้านิ่ง แต่บางทีในใจคงกำลังท่องคาถา โอม ความเจ็บจงหายไป เพี้ยงๆ นั่นอยู่แน่ๆ ฉันว่าความจริงมันเป็นการกระทำที่ไร้สาระมากแต่ร่างกายมันกลับสวนทางกันซะงั้นเพราะว่า...
ตึก ตัก ตึก ตัก
...เสียงบ้านี่น่ารำคาญสุดๆเลย L
ฟู่ว~ โอม ความเจ็บจงหายไป เพี้ยงๆ~ ท่องให้แทนละกัน!
ฟู่ว~ นี่พอใจยังย่ะ คือใจคอจะเป่าให้มันหายเลยหรือไงถึงจะเลิก -__-^
ตึ
