ตอนที่ 31
..กว่าที่ปาร์ตี้จะเลิก ก็เกือบตีสอง สนุกกันเพลิน สรุปว่าไม่ได้กลับบ้านจ้า.. คุณพ่อคุณแม่ของพี่แมนสั่งให้คนจัดห้องรับรองไว้ให้
ตอนนี้ ทุกคนต่างแยกย้ายกันเข้านอน ส่วนฉันขอนั่งคิดอะไรเพลิน ๆ คนเดียวสักพัก
แค่ฉันลุกขึ้นหมุนตัวกลับหลัง ก็ไปชนกับร่างของใครบางคน ซึ่งจมูกของฉันนี่ไปชนกับหน้าอกของคนนั่นเลย แต่พอได้กลิ่นหอม ซึ่งเป็นกลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคย และคิดไว้ไม่มีผิด เป็นพี่แมนนั่นแหล่ะ ฉันถึงกับร้องอุทาน เบาๆ
อุ้ย!!!
"น้องเชอยังไม่ง่วงหรือครับ"
นี่เป็นประโยคแรกในรอบปีก็ว่าได้ ที่พี่แมนคุยกับฉัน
"ง่วงแล้วค่ะ กำลังไปนอนพอดี ขอตัวนะคะ"
ฉันก็รีบเดินไปทันที แต่พี่แมนใช้มือของเขา มาจับมือของฉันไว้ ฉันใช้สายตามองไปที่มือนั้น ทำให้พี่แมนรีบปล่อยมือออกทันที
"พี่ขอโทษครับ น้องเชอไปนอนเถอะ"
ฉันจึงรีบเดินไปทันที เมื่อเห็นว่า เดินมาไกลแล้วฉันจึงหยุด และหันกลับไปมอง พี่แมนยังยืน
