[The Ugly Duckling] รักหมดใจ : EP 6
1777 คำ
ตอนที่ 6
"ก๊อก! ๆๆ ทำอะไรอยู่ เดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะ เร็วเข้า"
"วันนี้ น้องไม่ไปโรงเรียนนะ รู้สึกเพลีย ๆ อยากนอนพัก"
"เป็นอะไร เฮียขอเข้าไปนะ"
พูดจบ..เฮียก็เปิดประตูเข้ามาในห้องของเธอ
"ตัวก็ไม่ร้อนนี่นา เป็นอะไร ป่วยการเมืองหรือเปล่าไอ้ตัวแสบ" เฮียเอามือมาจับหน้าผากน้องสาวอย่างเอ็นดู
"เฮียไปเหอะ ไม่ได้เป็นไรจริง ๆ เดี๋ยวสายนะ ไปรับสาวไม่ทัน สาวงอนน้องไม่รู้ด้วยนะเฮีย"
"อืม..เค ๆ งั้นเฮียไปก่อน นอนพักซะ แล้วก็อย่าลืมหาอะไรกินด้วย และถ้าเป็นอะไรมากกว่านี้ ก็ให้รีบโทรบอกเฮียทันทีนะ..รู้ใช่ไหม?..เฮียจะได้พาไปหาหมอ"
"อือ ๆ รู้แล้ว ๆ " พูดจบ เชอรี่ก็รีบเอาผ้าห่มมาคลุมโปงทันที
หลังจากเสียงรถของเฮียออกไปแล้ว เธอก็ลุกขึ้นมา ส่งข้อความในกลุ่มไลน์เพื่อนสนิท ซึ่งก็มีกันแค่ 3 คน
Cherry : วันนี้ ไม่ไปเรียนนะ เบื่อ! และก็ขี้เกียจ อยากนอนพัก
May : เป็นไรของแก
Kwang : เออ..เป็นไรของแกอีกชะนี เมื่อวานก็เห็นยังดี ๆ อยู่เลยนี่
Cherry : ไม่ได้เป็นอะไร อยากนอน
May : นั้นก็พักผ่อนซะ เดี๋ยวบอกอาจารย์ให้
Kwang : เย็นนี้พวกชั้น แวะไปหาที่บ้าน พักผ่อนซะหล่อน
Cherry : อือ ..ตั้งใจเรียนล่ะ
Kwang : เรียน ๆ เล่น ๆ อิอิ
Cherry: ไม่คุยแล้วนะ จะนอน
May : Take care เพื่อน
หลังจากที่ไลน์คุยกับเพื่อนเรียบร้อยแล้ว
ฉันมาคิด ๆ ดู ก็ไม่เข้าใจว่า ตัวเองเป็นอะไรกันแน่ อยู่ ๆ ก็เกิดเบื่อ ๆ เซ็ง ๆ ซะงั้น
เอ๊ะ! หรือว่า อาการนอยด์ อีพี่แมน ที่ควงสาวๆ ไม่ซ้ำหน้า แต่ละคนก็ ขาว สวย อึ๋ม ๆ ทั้งนั้น พอหันมาดูตัวเอง บ้าเหรอยัยเชอ..เขาไม่ได้เป็นอะไรกับแก เฮ้อ!
แล้วไหนจะเห็นภาพบาดตา บาดใจนั่นอีก
[ปกติเชอรี่ ออกจะมั่นใจในตัวเอง แต่ยิ่งเห็นสาวที่พี่แมนควงแต่ละคนแล้ว มันทำให้ความมั่นใจหดหายไปหมด ความจริงแล้ว เชอรี่ นางก็น่ารัก ขาว สวย หุ่นดี ขายาว และดูมีเสน่ห์อีกต่างหาก..แค่นางไม่ได้แต่งตัว และก็ไม่ได้รักสวยรักงาม เพราะนางยังละอ่อนอยู่เลย นางก็แค่เป็นเด็กแก่แดดไปหน่อย เท่านั้นเอง]
เมื่อวานก็ดันเห็นฉากเลิฟซีน เกิดมาก็เพิ่งได้เห็นของจริง ตาจะเป็นกุ้งยิงไหมนะ
นี่หรือเปล่านะ ที่เป็นสาเหตุของอาการเบื่อโลกของเธอ กลุ้มใจแท้ แอบชอบพี่แมนอยู่ฝ่ายเดียว คิดเอง เออเองอยู่ข้างเดียว พี่แมนก็พูดอยู่ ว่าเธอเป็นแค่น้องของเพื่อน
"ครืดดดดด " เสียงมือถือสั่น
"นี่ฉันเผลอหลับไปตอนไหนกันนะ" เชอรี่รีบควานหามือถือ และกดรับทันที ไม่ทันได้ดูหรอกว่าคนที่โทรเข้ามาเป็นใคร
"อือ..ว่าไง"
"เฮียเอง ไอ้ตัวแสบ เที่ยงแล้วกินอะไรหรือยัง ให้เฮียพาไปหาหมอไหม?"
"เที่ยงแล้วเหรอ ยังไม่กินอะไรเลยเฮีย ไม่ไปหาหมอนะ ๆ " เสียงพูดของเธอ ยังงัวเงียอยู่เลย
"งั้น รอเฮีย 15 นาที "
พูดจบ เฮียก็วางสาย และยังไม่ถึง 15 นาที ก็ได้ยินเสียงรถเฮีย สักพัก ก็
ก๊อก ๆ!
"เฮียเข้าไปนะ"
"ลุกไปกินข้าวต้มกุ้งของชอบของเราไม่ใช่รึ เฮียซื้อมาฝาก เดี๋ยวก็ปวดท้อง ป่านนี้แล้วยังไม่กินอะไร ตัวก็ไม่ร้อน" เฮียพูด พร้อมจับหน้าผากน้องอีกครั้ง
"ค่ะ ๆๆ"
"ล้างหน้า แปรงฟัน แล้วลงไปกินนะ เฮียใส่ถ้วยไว้ให้ รีบตามลงมาล่ะ จะได้กินตอนร้อน ๆ" พูดจบเฮียก็เดินออกจากห้องเธอไป
เฮียน่ารักเสมอ เป็นห่วงน้องสาว น้องสาวคนนี้ก็รักเฮียมากนะ
หลังจากทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยแล้ว เธอก็รีบลงมาข้างล่าง
"มาแล้วจ้า เฮียสุดหล่อของน้อง" เธอตะโกนเสียงดังลั่นมาแต่ไกล
"เอ๊ะ! นั่นเฮียนั่งอยู่กับใครน่ะ"
และสายตาทั้งคู่ก็หันมาทางเรา
นั่น! พี่แมนนี่ จะมาด้วยทำไมเนี้ย! ดูดิสภาพเธอในตอนนี้ เสื้อยืด การเกงขาสั้น ชิว ๆ สบาย ๆ โชว์ขาว ๆเรียวยาว ๆ ครั้นจะกลับไปเปลี่ยนก็ไม่ทันแล้วไหม
เชอรี่เอ๊ย! กะโปโลอย่างนี้ไง พี่แมนถึงได้มองเธอเป็นเด็ก เฮียก็นะ ไม่บอกน้องว่าพาเพื่อนมาด้วย แต่เธอจะสนทำไมล่ะ ก็พี่แมนเขาไม่ได้สนใจเธอสักนิดเลยนี่ เชอะ!
"กูว่า น้องมึงคงหายแล้วล่ะ " พี่แมนเอ่ยพูดขึ้น แหม! ทำมาเป็นรู้ดีนะคุณพี่
"เชอรี่ดีขึ้นแล้วค่ะพี่แมน โชคดีที่มีพี่ชายที่แสนดีคอยเป็นห่วง ก็เลยหายเร็วน่ะ ชิ๊!!!"
อีพี่แมน จ้องมองเธอ แล้วก็ส่งยิ้มหวานให้เธออีกแล้ว แล้วนี่ทำไม เธอต้องรู้สึกหน้าจะร้อน ๆ ผ่าว ๆ เพราะรอยยิ้มนั่นด้วย สายตาของคนเจ้าชู้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง
เธอจึงรีบเบือนหน้าหนีอย่างเร็ว ไม่อย่างนั้น เชอรี่คนนี้คงทำตัวไม่ถูกอีกแน่
แล้วเธอก็เดินไปนั่งกินข้าวต้มกุ้งของชอบ ที่เฮียซื้อมาฝาก
"อร่อยจังเลยเฮีย ขอบคุณค่ะ"
"แบบนี้ แปลว่า ไม่เป็นอะไรแล้วจริง ๆ ทำเฮียเป็นห่วงนะเรา นี่ไอ้แมนมันก็เป็นห่วง เลยขอมาดูด้วย"
นี่เธอหูฝาดไปหรือเปล่า พี่แมนจะมาเป็นห่วงเธอทำไม ไม่จริง ๆๆๆ เธอกำลังฝันอยู่
"เชอรี่ เป็นอะไรอีก เดี๋ยวนี้เห็นเหม่อลอยบ่อย ๆ นะเรา"
"ป้าว!..ไม่ได้เหม่อสักหน่อย ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย " เธอทำเสียงสูง แล้วรีบก้มหน้าก้มตา กินข้าวต้ม
"กินแบบนั้น เดี๋ยวก็จุกกันพอดี ท่าจะหิวมากล่ะสิ ทีหลังต้องกินข้าวเช้านะ เดี๋ยวโรคกระเพาะจะถามหาเอา"
เฮียพูด แล้วก็เดินมาลูบหัวเรา ด้วยความเป็นห่วง ท่ามกลางสายตาอีกคู่ ที่กำลังจ้องเราสองพี่น้องอยู่ จะมองอะไรของพี่แมนนักหนา จ้องมองอยู่ได้
"ก็หิวนี่คะ" เธอแกล้งพูดตอบเฮียไปอย่างนั้นแหละ ที่จริงก็ไม่ได้หิวมากนักหรอก
"เชอรี่ เดี๋ยวพี่ต้องกลับไปที่โรงเรียนอีกรอบนะ"
"ไปรับสาว?"
"รู้ใจพี่ตลอดนะเรา"
"อย่าเรียกว่า รู้ใจเลยเฮีย เรียกว่า รู้ทันจะดีกว่า"
"โอ๊ย! น้องเจ็บนะ จะเขกหัวน้อง ทำไมเฮีย"
"ก็เราตัวแสบนี่ ฮ่า ๆๆๆ" เฮียขำ
กินเสร็จแล้ว เราก็รีบขึ้นข้างบนทันที จะบอกว่า ยังไม่อาบน้ำเลยไง อายพี่แมนด้วย
สักพักใหญ่ เธอได้ยินเสียงรถออกไป เธอคิดว่า..เฮียกับพี่แมนคงกลับไปกันแล้ว
จากนั้น เธอก็อาบน้ำแต่งตัว สวย ๆล่ะ เพราะเพื่อนจะมาหานี่นา เสร็จแล้วก็เดินลงไปข้างล่าง แต่ก็ต้องสะดุดตากับใครบางคน ที่นอนอยู่บนโซฟารับแขกตัวยาว เฮียกับพี่แมนก็น่าจะออกกันไปแล้วนี่
พอฉันเดินมาดูใกล้ ๆ เท่านั้นแหละ
"พี่แมน!! ยังอยู่อีกเหรอคะ" เชอรี่อุทานขึ้น
พี่แมนซึ่งกำลังนอนหลับตาอยู่ ก็ลืมตาขึ้นมา
"ตกใจอะไรเชอรี่" พี่แมนเอ่ยถาม
"ก็เข้าใจว่า ออกไปกันแล้ว ใครจะไปคิดว่า ยังมานอนอยู่บ้านคนอื่น เฮียก็ไม่อยู่สักหน่อย"
"ก็เฮียของเชอรี่ ดันฝากน้องสาวกับพี่อีกแล้วนะสิ พี่เลยต้องอยู่เฝ้าให้ ก็ไม่ได้อยากอยู่หรอกนะ แต่ทำไงได้ สงสารเพื่อน เพื่อนมันจะไปรับแฟน อีกใจมันก็ยังห่วงน้องสาว ส่วนพี่ ก็เป็นเพื่อนที่แสนดี ก็เลยอาสาอยู่ดูให้ แล้วนี่ เราจะออกไปไหน แต่งตัวซะน่ารัก "
ฮื้อ! น่ารัก ชมอีกแล้วนะ เธอพูดพึมพำ ซึ่งอีกฝ่ายไม่ได้ยิน
"ทำไมต้องเฝ้าด้วย ไปเฝ้าสาว ๆ ของพี่แมนสิ ก็เห็นอยู่ว่าไม่ได้เป็นอะไรแล้ว " สาบาน ว่า..ที่เธอพูดออกไป คือไม่ได้พูดประชดพี่แมน
"พี่ก็มาเฝ้าสาวคนนี้อยู่นี่ไงครับ"
เธอฟังแล้วนิ่งเงียบ..อึ้งไปเลย เพราะงงกับที่พี่แมนพูดเมื่อสักครู่ มันไม่ได้มีความหมายอะไรแอบแฝง ใช่ไหม?
"แล้วพี่กินอะไรยังคะ" จู่ ๆ เธอก็รีบเปลี่ยนเรื่องคุย ส่วนพี่แมนก็มองเธอ แล้วอมยิ้ม
"เป็นห่วงพี่เหรอครับ"
"เปล่าค่ะ ไม่ได้เป็นห่วง ถามตามมารยาท ถ้ายังไม่กินก็ไปหากินสิ"
"กวนนะเรา เหมือนไอ้เฟิร์ส มันพูดไว้ไม่มีผิดเลย"
"ทำไมเหรอคะ เฮียนินทาอะไรน้อง เล่ามาให้ฟังเดี๋ยวนี้นะ"
"ไอ้เฟิร์ส มีหรือจะกล้านินทาน้องสาวมัน มันทั้งรัก ทั้งหวงน้องมันยิ่งกว่าอะไรดี แล้วนี่จะออกไปไหน ยังไม่ตอบพี่เลยนะ ขออนุญาตพี่หรือยัง"
"ตลกล่ะ ทำไมต้องขออนุญาตพี่แมนด้วย"
"ก็เฮียเราให้พี่ดูเราให้ไง แล้วถ้าเราจะไปไหน ก็ต้องขออนุญาตพี่ก่อน และถ้าพี่ไม่อนุญาต เราก็ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น"
"นัดหนุ่ม ๆ ไว้ปากซอย ไม่อนุญาตก็จะไป มีอะไรหรือเปล่า" ฉันแกล้งพูดจากวนพี่แมนไปเท่านั้นเอง
"ไม่อนุญาต ถ้ากล้าออกไปก็ลองดู" พี่แมนทำเสียงดุมาก
"ตกใจหมด พี่จะตะคอกทำไมคะ เชอรี่ก็แค่พูดเล่น ๆ แกล้งพี่ ไม่ได้จะไปไหนสักหน่อย กำลังรอเพื่อนมาหา"
"ใคร?"
"นี่ พี่เป็นอะไรมากเปล่า.. ซักไซ้อยู่ได้ ยิ่งกว่าเฮียอีก ก็เมย์ กับกวาง เพื่อนเชอรี่ไงคะ"
"อ๋อ! งั้นก็แล้วไป พี่จะนอนล่ะ เราอย่ากวนพี่นะ"
" ใครเขาอยากจะยุ่งด้วย คนเจ้าชู้ เสือผู้หญิง เชอะ!"
"นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นน้องเพื่อนนะ โดนดีไปนานแล้ว มันน่าสั่งสอนเด็กดื้อ..แบบนี้ จริง ๆ "
แมนบ่นพึมพำ หลังจากที่เชอรี่เดินไปจากตรงนั้นแล้ว
**********************
เอ๊ะ! ฟังแล้วมันยังไง ๆ อยู่นะคะ..พี่แมนพูดแบบนั้น หมายถึงอะไรนะ
โปรดติดตามตอนต่อไป
- ผู้เขียน
