“เจ้าออกไปก่อน ข้ามีธุระจะคุยกับท่านแม่ทัพ”
ผิงอันออกคำสั่ง น้ำเสียงเฉียบขาดของนางทำเอาบ่าวประจำบ้านที่ตามเข้ามาในภายหลังถึงกับต้องกลืนน้ำลาย แขกของท่านแม่ทัพเป็นเพียงสตรีร่างเล็ก ทว่าตำแหน่งใหญ่โตมากพอที่จะทำให้คนที่ขัดคำสั่งเดือดร้อนได้โดยง่าย
“เจ้าจะทำอะไรหรือผิงอัน คิดจะถือโอกาสที่ข้าหมดเรี่ยวหมดแรงปลุกปล้ำข้าอีกหรืออย่างไร หากเป็นเช่นนั้นจริง คราวนี้คงไม่ใช่เพียงบ้านต้าหวังที่ข้าต้องหนีจาก ทว่าเป็นแผ่นดินนี้ทั้งหมดเลยทีเดียว” ลู่เหวินเจี๋ยกระซิบถามเพราะบทสนทนานี้ไม่ควรหลุดไปถึงหูของผู้อื่น
“ท่านก็พูดเกินไป ข้าเพียงอยากขออภัยในเรื่องที่ผ่านมา สมัยยังเยาว์ข้าเอาแต่ใจและพยายามเข้าหาท่านอย่างหน้าไม่อายอยู่หลายครั้ง เติบใหญ่ขึ้นมาจึงเข้าใจได้ว่าความรู้สึกที่ข้ามีเป็นเพียงความหลงใหลได้ปลื้มชั่วคราวอย่างที่ท่านกล่าว หาใช่ความรักที่แท้จริงไม่” ผิงอันถือโอกาสกล่าวคำขอโทษที่ค้างคาอยู่ในอกเป
