วันต่อมา...
เวลา 14.15 น.
“ส้มวันนี้ไปดูหนังกัน”
แต้วพูดขึ้นเสียงดังทันทีที่เราพากันเดินออกมาที่มหาวิทยาลัยหลังเรียนเสร็จ
“วันนี้มีหนังเข้าใหม่ด้วย นะๆๆ ไปดูกันส้มจี๊ด” โดยคำชวนของเธอมีบุ๊คเป็นหน่วยช่วยเสริมทัพ
“ไม่ได้หรอก วันนี้ฉันมีนัดแล้ว” แต่ฉันก็ยังปฏิเสธเพื่อนสองคนไปอยู่ดี
“อะไร ช่วงนี้ Event เยอะจังนะ ฉันไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหนกับเธอเลย” แต้วขมวดคิ้วงอน
มันก็จริงอย่างที่แต้วบอก ช่วงนี้เราไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหนด้วยกันเลย เจอกันส่วนใหญ่ก็แค่ในบ้านเท่านั้น
“ขอโทษนะ พรุ่งนี้ฉันจะ...” ฉันพยายามแก้ต่างให้ตัวเอง ทว่าไม่ทันพูดจบประโยคดี สายตาดันเหลือบไปเจออะไรบางอย่างเขา ทำให้สิ่งที่ตั้งใจจะพูดขาดลงในช่วงท้ายประโยค
“จะอะไรอ่ะ?” เพราะการเงียบไปของฉัน มันเลยทำให้ทั้งแต้วและบุ๊คเหลียวมองตามสายตาไปด้วย และนั่นเลยตามมาด้วยเสียงของรองเท้าส้นสูงที่ย่างกรายเข้ามาใกล้ พร้อมด้วยคำทักทาย
ตึก!
