ท่านประมุขใหญ่ของตระกูลเจย์ลาสโคนีรู้ว่าค่ำนี้ทางสะดวก เพราะหลานชายหัวแก้วหัวแหวนติดงานเลี้ยงรับรองลูกค้ารายสำคัญ จึงได้เรียกหลานสะใภ้คนโปรดให้ไปพบที่คฤหาสน์ของตน แต่หารู้ไม่ว่าคนที่ออกไปงานเลี้ยงรับรองลูกค้า ทนความคิดถึงเมียรักไม่ไหว หลังจากทานข้าวเย็นเสร็จจึงปล่อยให้เลขาฯ หนุ่มรับหน้าที่ดูแลแขกแทน แล้วปีเตอร์ก็ขอตัวกับคู่ค้าโดยให้เหตุผลว่าติดธุระด่วน ก่อนจะรีบบึ่งรถกลับบ้านมาหาวาเนสซ่าทันที
“เป็นยังไงบ้างหนูว่าน ความหวังของปู่ใกล้จะเป็นจริงแล้วหรือยัง” หลังจากยกชามะลิขึ้นจิบ ท่านผู้เฒ่าก็เอ่ยถามหลานสะใภ้ด้วยท่าทางกระตือรือร้น
“เอ่อ…ตอนนี้ประจำเดือนของหนูไม่มาเกือบเดือนแล้วค่ะคุณปู่” วาเนสซ่าวางถ้วยชาในมือลงที่โต๊ะตรงหน้า แล้วเอ่ยออกมาเบาๆ
“งั้น…ความฝันของปู่ก็ใกล้จะเป็นจริงแล้วสิ โอ้…ดีจริงๆ เลย” คนแก่อุทานลั่น พลางยกมือเหี่ยวย่นตามกาลเวลาขึ้นทาบหน้าอก ดวงตาทั้งสองข้างเปล่งประกายเรือ
