“ว่าน…ยายมีเรื่องอยากถามหนูหน่อยลูก” หลังจากถือวิสาสะเข้ามาเพราะเห็นว่าประตูแง้มอยู่ คนแก่ก็เดินไปหย่อนสะโพกลงริมเตียง ซึ่งร่างมีน้ำมีนวลกำลังนั่งพับเสื้อผ้าเพื่อเก็บเข้าตู้ ก่อนจะเกริ่นนำด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“คุณยายอยากรู้อะไร ถามมาได้เลยค่ะ” มือเรียวของวาเนสซ่าละจากสิ่งที่กำลังทำอยู่ แล้วช้อนนัยน์ตาสีฟ้าใสซึ่งเจือไปด้วยความหมองหม่นมองหน้าอีกฝ่าย ก่อนจะเอ่ยเปิดทางเสียงหวาน พร้อมรอยยิ้มบางๆ ที่เจ้าตัวพยายามฝืนให้มันดูสดใสมากที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ว่านท้องใช่ไหมลูก” นางละไมถามไถ่เพื่อความชัวร์ เพราะนางมากาเร็ตแค่สันนิษฐาน และดูจากอาการของหลานสาวก่อนที่จะจากมา ว่ามันเป็นไปได้สูงที่วาเนสซ่าจะตั้งครรภ์
“เอ่อ…” หลังจากอ้าปากค้างและเบิกตากว้างไปหลายวินาที ว่าเนสซ่าก็เกิดอาการน้ำท่วมปากอย่างไม่อาจห้ามได้ ขณะเดียวกันนั้นก็หลุบตาลงมองมือตัวเองที่กำลังบีบกันแน่นบนตักน้อย คนเป็นยายเห็นหลานสาวท
