“พอๆ หยุดต่อรองสักที ผมให้เวลาคุณได้มากสุดแค่หกเดือนเท่านั้น และภายในหกเดือนนี้จะต้องมีออร์เดอร์จากลูกค้าเข้ามาตามจำนวนที่เราเคยคุยกันเอาไว้ตั้งแต่แรก” ยกมือขึ้นประกอบคำห้ามปราม พร้อมกระแทกลมหายใจออกมาด้วยความหงุดหงิดรำคาญกับลูกตื๊อของสาวเจ้า ก่อนจะเอ่ยถ้อยคำประกาศิตเป็นการยืนยันว่าเวลาของเธอมีแค่ไหนกับการทำหน้าที่ประธานบริษัท และไถ่ถอนหุ้นยี่สิบเปอร์เซ็นต์คืน
“เพิ่มให้อีกหน่อยไม่ได้เหรอคะ ได้โปรดเถอะ” เสียงหวานยังคงไม่เลิกสร้างความหงุดหงิดรำคาญใจให้แก่คนฟัง
“หยุดพล่ามเสียที มันน่ารำคาญ ผมอุตส่าห์ใจดียืดระยะเวลาจากเดิมสามเดือนมาเป็นหกเดือนมันก็มากพอแล้ว เพราะเพิ่มให้อีกตั้งสามเดือน” ชายหนุ่มตวาดลั่น
‘เฮอะ…ใจดีอย่างนั้นเหรอ ไอ้พญามาร!’ หญิงสาวแอบเข่นเขี้ยวด้วยความเคืองขุ่นเต็มอัตรา นึกอยากจะหาอะไรมาทุบศีรษะทระนงของคนที่มันป่าวประกาศว่าตัวเองใจดีให้เลือดสาดนัก
“ค่ะ” สุดท้ายวาเนสซ่
