EP.4 ปลอม
1464 คำ
EP.4
FAKE
" ว่าไงนะ? " ยัยนั่นน้ำเสียงเปลี่ยนไปทันที
" เลิกปลอมเถอะ ทั้งนิสัย ทั้งกระเป๋า " ฉันจิกกัดยัยนั้นกลับไป และมองเหยียดทั้งใบหน้า และกระเป๋าชาแนลสะพายหลัง ที่ยัยนั้นใช้รุ่นเดียวกับฉันเป๊ะ เพียงแต่แว๊บแรกก็รู้แล้วละ
ว่าของปลอม!!!
" นี่เธอ.." ยัยนั่นชักสีหน้าใส่ฉัน
ฟุบ.....
แต่ฉันเดินกระแทกชนไหล่จนยัยพลอย..ใสอะไรนั่นล้มจนแทบลงไปอยู่ที่พื้น
" ฉันจะฟ้องแอลตัล "ยัยนั้นพูดขึ้นราวกับว่าฉันกลัว..
" ฟ้องสิ อยากรู้เหมือนกันว่า แอลตัลจะว่ายังไง" ฉันพูดอย่างเล่นหูเล่นตา
" มันจะทำอะไรฉัน?" ฉันเหลือบตามองไปทางแอลตัลที่นั่งหัวเสียอยู่ในรถและมองมาทางเราสองคน
ฉันเดินออกมาอย่างไม่ใส่ใจ ตามสไตล์ของฉัน
ฉันเดินออกมาจากโรงเรียนตามลำพัง ก่อนจะเดินเข้าห้างเพื่อช๊อปปิ้งโน่นนี่แก้เครียดไปคนเดียว
ซึ่งที่จะเยียวยาทุกอย่างได้ คือการช๊อปปิ้ง!!
ไม่รู้ว่าเพราะฉันมีไอ้แอลตัลเป็นเพื่อนด้วยรึเปล่า ฉันถึงไม่ค่อยมีเพื่อนผู้หญิงเลย
เพราะฉันคิดว่าพวกเพื่อนผู้หญิงนะ แค่เดินออกจากวงก็นินทากันแล้ว และเพื่อนผู้หญิงเป็นอะไรที่ยากจะเข้าใจ และยากที่จะเจอคนจริงใจ...
และส่วนใหญ่พวกนางก็เข้าหาฉัน เพื่อใกล้ชิดแอลตัล กล้าเนอะ!!
" บัตรวงเงินเต็มแล้วนะคะ คุณเอวาลีน " เสียงของพนักงานแบรนด์กระเป๋าหรูหันมาพูดกับฉัน
" เต็มงั้นเหรอ?"ฉันถอนหายใจ ก่อนจะหยิบใบอื่นๆให้ไป
" ใบนี้ก็เต็มค่ะ " พนักงานพูดด้วยน้ำเสียงเกร็งๆ
" สงสัยจะเต็มมันทุกใบสินะ" ฉันตอบไปก่อนจะดึงบัตรคืนมาทันที
"ยังไง ฉันจองใบนี้ไว้แล้วกันนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะมาจ่าย"ฉันพูดไปอย่างไม่ได้เกรงกลัวอะไร
แต่พนักงานคนนั้นทำหน้าลำบากใจ
" ไปเรียกผู้จัดการมาคุยก็ได้นะ " ฉันกอดอกพูดไป แต่ไม่ได้จะหาเรื่องเธอ แค่อยากได้คำตอบว่า จองเอาไว้ได้รึเปล่าเท่านั้น
" ยังไงฉันก็ถือบัตร เม้มเบอร์ที่นี่และก็ซื้อประจำ ทางช็อปที่นี่คงไม่มีปัญหาใช่ไหม? " ฉันถามย้อนกลับไปที่พนักงานคนนั้นอีกครั้ง
" สำหรับคุณเอวาลีน ทางช็อปไม่มีปัญหาใดๆเลยค่ะ " เสียงของผู้จัดการรีบเดินตรงมาทางเราทันที
" ยังไงเดี๋ยวดิฉันเขียนใบจองให้เลยนะคะ " พนักงานรีบรับเรื่องและออกใบจองกระเป๋าให้ฉันทันที และก้มหัวให้ฉันเล็กน้อย
ฉันเดินออกมาจากห้างพร้อมกับถุงช็อปที่มากมาย
ก่อนจะโทรให้คนรถที่บ้านมารับกลับ...
@บ้าน
" มีใครอยู่บ้าง ช่วยมาเอาถุงพวกนี้ไปไว้ที่ห้องฉันที" ฉันหันไปเรียกบรรดาแม่บ้าน ให้มาช่วยหยิบถุงขึ้นไปเก็บ
" ช็อปของมาเยอะเชียวนะ ลูก.." พ่อหันมาแซวๆฉัน ขณะที่ท่านกำลังนั่งดูข่าวทีวีอยู่ห้องรับแขกโถงใหญ่ใจกลางทางเข้าบ้าน
" หนู..เกิดมาเพื่อล้างผลาญเงินของพ่อไงคะ " ฉันตอบไปอย่างยิ้มแย้มแต่ก็ประชดประชัน
" ไม่เลย ถ้าอะไรที่ทำให้เอวามีความสุข เท่าไหร่พ่อก็จะหาให้" พ่อส่ายหน้าและยิ้มอย่างไม่โกรธฉันสักนิด
ฉันเดินเข้าไปหาท่าน และหยุดนิ่งสักพัก
" บัตรเครดิตวงเงินเต็มทุกใบเลยคะ "ฉันวางบัตรเครดิตลงตรงหน้าพ่อ
" แล้วลูกอยากจะซื้ออะไรเป็นพิเศษงั้นเหรอ? " พ่อถามกลับมาทันที
" หนูจองกระเป๋าเอาไว้ แต่จ่ายได้ไม่ได้"ฉันตอบท่านไปตามตรง
"งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ ไปซื้อกับพ่อดีไหม พ่อจะจ่ายให้เอง หรืออยากได้อะไรพ่อก็จะซื้อให้" พ่อพูดขึ้นก่อนจะละสายตาจากหน้าจอทีวี มามองฉันอย่างใส่ใจ
" ไม่ดีกว่าคะ เอาแค่กระเป๋าใบนั้นก็พอแล้ว " ฉันตอบพ่อไปอย่างหน้านิ่งๆ
บรรยายกาศระหว่างเราสองคนหลับมาเงียบอีกครั้ง...
" เราไม่ได้กินข้าว ไม่ได้ออกเที่ยวไหนด้วยกันนานแล้วนะ เอวา " พ่อยังคงพยายามเกลี้ยกล่อมฉัน" ถ้าพ่อเหงา พ่อก็ไปกับพวกผู้หญิงของพ่อเถอะค่ะ "
" หนูไม่ว่าอะไรพ่อหรอก ยังไงแม่ก็เสียไปแล้ว" ฉันพูดออกไปและทำหน้าเฉยชา ทั้งที่ฉันจะเจ็บปวดอยู่
พ่อนิ่งไปสักพัก ก่อนจะถอนหายใจเล็กน้อย
" ถึงพ่อจะสามีที่แย่ แต่พ่อก็ยังอยากเป็นพ่อที่ดีให้ได้นะ " พ่อมองหน้าของฉันและพูดอย่างหนักแน่น
" พ่อเป็นไม่ได้หรอก " ฉันตอบไปทั้งน้ำตาคลอๆ ก่อนจะเดินกลับขึ้นห้องตัวเองทันที
ห้องนอนสุดหรูแสนกว้างใหญ่ ที่มีเพียงฉัน..
หน้าต่างห้องนอน ที่ตรงกับห้องนอนของแอลตัล ที่ม่านสีน้ำเงินปนครามเข้มนั้นกำลังขยับพลิ้วไหว
แต่สายตาดันไปเห็นเงาของคนสองคนกำลังทำอะไรกัน ภายใต้ม่านสีน้ำเงินปนครามเข้มนั้น..
" ทุเรศวะ " ฉันสบถออกมา ก่อนจะกระชากผ้าม่านของตัวเองปิดให้สนิททันที
และพยายามจะตั้งสติ
" วันนี้มันวันบ้าอะไรเนี้ย " ฉันบ่นก่อนจะเอาหมอนมาปิดหูปิดตา และนอนอย่างซังกะตายอยู่บนเตียง
-วันต่อมา-
" มาทำอะไรบ้านกู? " ฉันพูดอย่างไม่ยินดีเท่าไหร่ ที่แอลตัลมายืนพิงรถคันโปรดของฉัน
" ก็ไปโรงเรียนกับมึงไง" แอลตัลยักไหล่ตอบอย่างไม่สนใจ
" กูไม่นั่งรถ หรือขับรถให้คนแปลกหน้า " ฉันขึ้นเสียงกลับไปอย่างไม่พอใจ
" กูเนี่ยนะ คนแปลกหน้า? " แอลตัลชี้ที่ตัวเขาเองอย่างงุนงง
" กูหมายถึง พลอยใส ผู้หญิงที่มึงลากมากินเมื่อคืนไง " ฉันตอบก่อนจะกดเปิดรถ และโยนกระเป๋าไว้ที่เบาะหลัง
" งั้นสบายใจได้ เพราะมีแค่กูคนเดียวที่จะนั่งรถกิตติมศักดิ์คันนี้" ไอ้แอลตัลยียวนกวนบาทา ก่อนจะขึ้นรถอย่างไม่รีรอ
.....
.......
" จริงๆ เมื่อวานถ้ามึงพูดดีๆ กูขับรถมาส่งมึงก่อนก็ได้ " จู่ๆ มันก็พูดถึงเรื่องเมื่อวานที่ทำให้เราสองคนมีปัญหากัน
" ไม่จำเป็น " ฉันตอบเสียงแข็งกลับไป
" ไม่มีมึงกูก็กลับเองได้" ฉันตอบไปแบบเย็นชาๆ
" เอาแต่ใจตั้งแต่เด็กยันโต " ไอ้แอลตัลยังคงบ่นทิ้งท้าย ก่อนจะเสียบหูฟังทันที
เพราะกลัวฉันด่ากลับ!!
" ไอ้#%<$€*]] " ฉันทำได้แค่กำหมัดด่ามันภายในใจ
การเรียนที่โคตรน่าเบื่อ ผ่านไปแบบวันต่อวัน ...
แต่มันก็ไวปานโกหก
~เลิกเรียน~
" มึงจริงจังกับพลอย..ใสอะไรนั้นขนาดพามานอนบ้านเลยเหรอ?" ฉันถามแอลตัลที่กำลังเดินกลับมาที่รถพร้อมกับฉัน
แอลตัลหยุดชะงักและหันมามองฉันแบบนิ่งๆ
" เมื่อวานพ่อกับแม่ไม่อยู่ต่างหากละ ถึงพาไปได้" ผมส่ายหน้าเบาๆ
" อ่อเหรอ" ฉันเสียงสูงใส่มันไปอย่างหมั่นไส้
" มักมากดีเนอะ อยากเอากับใครก็เอา!" ฉันพูดออกไปตรงๆตามที่คิด
" มันก็...ปกติของผู้ชายเปล่าวะ" แอลตัลเสียงเบาลงเล็กน้อย
" อีกอย่างกูก็..ไม่ได้มีแฟน ไม่ได้ผิดต่อใคร" มันยังคงพยายามหาคำสวยหรูเพื่อให้ตัวเองดูดี
" ใช้ถุงยางด้วยนะ กูยังไม่อยากเลี้ยงหลานตอนนี้!"ฉันพูดกระแทกๆใส่เพื่อนชายสุดมัวของตัวเองอย่างไม่ค่อย พอใจเท่าไหร่
" เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง " แอลตัลพยายามบ่ายเบี่ยงและไม่พูดถึงเรื่องพวกนั้น
หลังจากที่ฉันเดินมาหยุดที่รถ จู่ๆฉันก็มีความคิดอะไรดีๆขึ้นมาได้ว่า..
" ถ้ากูพาผู้ชายเข้าบ้านบ้าง อยากรู้จังว่าพ่อกูจะทำหน้ายังไง?"
ฉันแค่พูดในสิ่งที่ฉันกำลังคิด แต่ว่า..
ฟุบ....ไอ้เชี้ยแอลจับไหล่ของฉันและกระชากตัวของฉันให้หันกลับไปมองหน้ามันทันที
" มึงว่าไงนะ เอวา!!" แอลตัลขึ้นเสียงถาม เกือบตะคอกใส่หน้าของฉัน ที่ยืนแทบจะชิดติดรถ
" เจ็บนะเว้ย " ฉันร้องขึ้นทันทีเพราะไอ้แอลตัลบีบที่ไหล่ของฉันอย่างรุนแรง
" มึงพูดอะไรออกมาวะ?" แอลตัลขมวดคิ้วและทำหน้าจริงใจมากกับฉัน
" ปล่อย!" ฉันสะบัดมือของแอลตัลออกไป
" หัดคิดก่อนพูดซะบ้างดิ!"
- ผู้เขียน
