การแข่งขันดำเนินไปอย่างดุเดือด ไม่ต่างอะไรจากตอนที่ฉันเคยมาดูพี่ธีร์แข่งเมื่อรอบที่แล้ว คราวนี้หลังจากที่เสียงยิงปืนปล่อยตัวนักแข่งออกไป รถของพี่รันเวย์แซงพี่ธีร์ไปเป็นเท่าตัว จนในใจฉันเต้นลุ้นไปตามเสียงโห่ร้องของคนรอบตัว
“โธ่เว้ยพ่อ พี่ธีร์แม่งออกตัวไม่ดีเลย” นานิหันไปบ่นกับผู้เป็นพ่อ
“เอาเหอะน่าของแบบนี้มันอยู่ที่การแก้เกม” ชายร่างท้วมมองไปยังสนามด้วยสีหน้าที่ลุ้นระทึกไม่ต่างกัน ฉันได้แต่นกมือมาประสานกันไว้ที่กลางอกแล้วอธิษฐานอยู่ในใจ
พี่ธีร์คะสู้ ๆ นะ
พี่ธีร์เริ่มเร่งเครื่องตามมาติด ๆ แต่ก็ทำได้แค่จี้ท้ายของพี่รันเวย์ที่นำมาก่อนหน้านี้ ทั้งสองเข้าโค้งไปพร้อมกันก่อนที่พี่ธีร์จะตีขึ้นมาเสมอได้อย่างไม่น่าเชื่อ
“ทำไมรถไอ้รันเวย์สปีดมันลงวะ” นานิเกาหัวแกร่ก ๆ ด้วยความสงสัย
“เป็นช่างมากี่ปี ดูไม่ออกเหรอว่าพี่แกมันไม่ได้เร่งมาเต็มสปีดตั้งแต่แรก” ผู้เป็นพ่อยกมือไปตีไหล่ลูกชาย
“โคตรร้ายอะ
