"ทำไมไม่รอลงมาพร้อมกัน?" เสือถามเสียงดุ เขาถือแจ๊คเก็ตในมือ ทรงผมก็ถูกปัดขึ้นลวกๆ ทว่าใบหน้ายังคงหล่อเหลาคมคาย อินเอวายังคงนั่งนิ่ง เธอกอดอกจ้องมองคนตรงหน้า ทว่าสมองกลับมีแต่ภาพทั้งสองร่วมรักคลอเคลียกันเมื่อคืน
"ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ" ว่าแล้วจึงเมินหน้าไปทางอื่น เสือแค่นหัวเราะ สายตาจ้องมองอินเอวาด้วยแววตาสุดยากจะคาดเดา
เขาจ้องมองเรือนร่างงดงาม ผิวพรรณผุดผ่องยังคงน่าเสน่หา เนินอกอวบมีรอยแดงช้ำเล็กน้อย เขาไม่ได้ตั้งใจ เวลานี้อารมณ์หวามไหวยังคงวาบหวามอยู่ทั่วกายกำยำ เสือโหยหาร่างกายของอินเอวาไม่รู้จักอิ่ม แต่จำเป็นต้องเก็บอาการไว้อย่างมิดชิด
"จะทานมื้อเช้าก่อนหรือเปล่า?"
"ฉันไม่หิว" เธอยังคงตอบเสียงเรียบ
"ถ้างั้นก็ไปขึ้นรถ นี่ก็สายมากแล้ว กว่าจะขับรถถึงเชียงใหม่ก็คงจะดึก ถ้าหิวอะไรก็ค่อยจอดทานตามร้านข้างทางก็ได้" เสือบอก แล้วจึงยื่นเสื้อแจ็คเก็ตของตัวเองให้ เธอหันมาจ้องมองของในมือเข
