“หิวว่ะ ไปหาอะไรกินกันดีไหม” คุณานนท์พูดกับวีรวัฒน์ขณะเดินไปยังลานจอดรถที่ต้องเดินไปอีกอาคารหนึ่ง
“ไปห้างพารากอนไหม ของกินเยอะดี” วีรวัฒน์ตอบเพื่อน
“รถติดอ่ะ หิวมากด้วย หาไรกินแถวนี้ดีกว่า” คุณานนท์เห็นสภาพการจราจรแล้วความหิวก็วิ่งเข้ากระเพาะอีกรอบ
“งั้นหาร้านใกล้ๆ นี้ก็ได้ เมื่อวานตุ้มบอกว่ามีร้านอาหารญี่ปุ่นกับร้านอาหารไทย กูให้มึงเลือกว่าจะกินอะไร”
“อาหารไทยดีกว่า เมื่อวานกูเพิ่งพาลูกค้าไปกินอาหารญี่ปุ่น ยังแน่นคออยู่เลย” คุณานนท์ตอบ
“เอองั้นไปกินอาหารไทย”
วีรวัฒน์ไม่เกี่ยง เขากินได้ทั้งนั้น เมื่อตกลงกันได้ทั้งคู่จึงพากันเดินไปร้านอาหารไทยที่ติดกับร้านอาหารญี่ปุ่น เลยไปหน่อยก็จะเป็นร้านอาหารจีนและร้านเบอเกอรี่
ร้านอาหารไทยเป็นร้านขนาดสองคูหา ภายในตกแต่งอย่างเรียบง่ายแต่ดูดี มีโต๊ะอาหารราวสิบสองโต๊ะแลดูไม
