เลวก็ผัวเธอ!!
1199 คำ
“ปล่อยฉันนะ ไอ้โรคจิต” เสียงหวานตะคอกใส่ผู้ชายตรงหน้า เมื่อหญิงสาวเริ่มหมดหนทางหนีเอาตัวรอด ผู้ชายคนนี้ดูดุร้ายขัดกับหน้าตาของเขาที่ดูเป็นคนใจดีโดยสิ้นเชิง
มือหนากระชากร่างบางเข้าหาตัว ก่อนที่คามินจะใช้เท้าถีบประตูห้องให้ปิดลง แรงบีบข้อมือเล็กจนเป็นรอยแดงนิ้วมือทั้งห้า ยี่หวาพยายามดีดดิ้นให้หลุดจากจับของชายหนุ่มแต่ยิ่งดิ้นก็เหมือนว่าแรงบีบข้อมือของเธอจะแน่นมากกว่าเดิม
ร่างสูงเหวี่ยงร่างบางลงบนพื้นอย่างแรง ชายหนุ่มปล่อยข้อมือของเธอให้หลุดออกจากการกอบกุมจากชาย หญิงสาวล้มลงไปนั่งบนพื้นท่าทางน่าเวทนาในสายตาของชายหนุ่มแต่เท่านี้ยังไม่เพียงพอกับสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ทำลงไป
“ฉันไปทำอะไรให้คุณนักหนา”
“.....”
“คุณต้องการอะไรบอกฉันสิ”
“ฉันต้องการให้ชีวิตนี้ของเธอต้องชดใช้ ชีวิตเธอไม่สมควรมีความสุข”
“คุณเอาอะไรมาตัดสินชีวิตของฉันงั้นเหรอ ผู้หญิงคนนั้นต่างหากที่ไม่มีความสุขจนอยากตายต้องวิ่งมาตัดหน้ารถของคนอื่น”
“เธอ!!” ใบหน้าเรียบเฉยแดงก่ำไปด้วยความโกรธ เมื่อชายหนุ่มได้ยินประโยคคำพูดของผู้หญิงที่นั่งอยู่บนพื้น ดวงตาแดงก่ำที่จ้องมองใบหน้าเขาอย่างโมโห
“โอ๊ย!!” คามินเดินไปผลักร่างบางให้ล้มลงกับพื้นพรมภายในห้อง หญิงสาวพยายามตะเกียกตะกายขึ้นมานั่งแต่ไม่เป็นผล เมื่อร่างสูงของคามินเดินลงมาคร่อมร่างของเธอด้วยความเร็ว
มือหนารวบตึงแขนเล็กขึ้นเหนือศรีษะ เพื่อไม่ให้เธอขัดขืนหรือแผลงฤทธิ์ได้อีก ตาเรียวคมจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวที่กล้าจ้องมองใบหน้าของเขาอย่างท้าทาย
“ฉันพูดผิดตรงไหน ผู้หญิงคนนั้นสิที่พรากความสุขของฉันไป” ด้วยความโมโหกับเหตุการณ์ที่เจอทำให้ยี่หวาพูดตรอกย้ำซ้ำ ๆ อีกครั้งจนความอดทนของชายหนุ่มที่กักเก็บหมดลง
แควก!! กรี๊ด มือหนากระชากเสื้อสูทของร่างบางจนขาดหลุดลุ่ย เสียงกรีดด้วยความตกใจกับความป่าเถื่อนของผู้ชายคนนี้
ผิวขาวเนียนละเอียดประจักษ์แก่สายตาของชายหนุ่ม ผิวขาวเริ่มแดงเถือกด้วยฝีมือของเขา มือหนาจับเศษผ้ามัดข้อมือร่างบางเอาไว้ยึดติดกับขาโต๊ะ แรงดีดดิ้นของหญิงสาวที่ไม่สามารถสู้แรงของชายหนุ่มได้
“ปล่อยฉันนะ ไอ้บ้า ไอ้เลว”
“ถ้าฉันเลว เธอก็ไม่ต่างกัน”
“นายจะทำอะไร” มือถือเครื่องหรูถูกโชว์หราตรงหน้าของหญิงสาว ชายหนุ่มถายวิดีโอของหญิงสาวเอาไว้ เรือนร่างที่ไม่เคยมีชายใดได้เห็นหรือแม้แต่สัมผัส ทำให้เธอต้องดิ้นสู้กับชายหนุ่มอีกครั้ง
“ไอ้เลว ไอ้ชาติชั่ว” เสียงก่นด่าของหญิงสาวสาดใส่ผู้ชายตรงหน้าไม่หยุด การกระทำเลวทรามเขา ทำให้หญิงสาวอยากจะฆ่าผู้ชายคนนี้ให้ตาย
มือหนาค่อย ๆ ลูบไล้ขาอ่อนของหญิงสาว คามินเลิกกระโปรงสั้นขึ้นจนเห็นขาอ่อน แววตาเรียบเฉยไม่มีท่าทีตื่นเต้นกับร่างกายของผู้หญิงตรงหน้า ชายหนุ่มยังคงอัดวีดิโอเรื่อย ๆ จนพอใจ
“อยากดังในโลกโชเชียวไหมล่ะ”
“แก ไอ้เลว”
“จุ๊ ๆ อย่าพูดแบบนี้กับฉัน เพราะคนอย่างเธอไม่มีสิทธิ์” ใบหน้าเรียบเฉย สายตาเย็นยะเยือกจ้องมองดวงตากลมโตที่จ้องมองเธอตาเขม็ง
“ฉันจะแจ้งความ”
“หึ!!เป็นความคิดที่โง่มาก เธอคิดว่าครอบครัวของเธอมีอำนาจคนเดียวงั้นสิ” คิ้วเข้มเลิกขึ้นข้างเดียว ใบหน้าเหมือนคนโรคจิตจ้องใบหน้าโกรธแค้นของผู้หญิงตรงหน้า
“จะว่าไปเธอก็คงผ่านผู้ชายมาเยอะนะ ขอลองหน่อยได้ไหม” น้ำเสียงบวกกับสายตาหื่นกระหายจ้องมองหน้าอกคู่สวย เลื่อนสายตามามองขาอ่อนที่เลิกขึ้นจนเห็นชั้นใน สายตาที่แทะโลมคนตัวเล็กจนเธอเริ่มสะอึดสะเอียนกับสายตาที่ดูมีอิทธิพลคู่นี้
“สกปรก”
“เธอก็สกปรกเหมาะสมกันดีนิ ขอลองหน่อยแล้วกัน” ร่างสูงโน้มตัวไปซกไซ้ซอกคอระหงของหญิงสาวที่ข้อมือยังคงถูกมัดอยู่กับขาโต๊ะ ยี่หวาพยายามดีดดิ้นหาหนทางหนีรอดจากผู้ชายอันตรายคนนี้แต่ไม่เป็นผล
เมื่อร่างกายของเธอถูกปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจนหมด เผยให้เห็นร่างกายอันเปลือยเปล่าที่ประจักษ์แก่สายตาของผู้ชายสารเลวคนนี้
ร่างบางเป็นที่น่าพึงพอใจของชายหนุ่ม ทรวงทรงของหญิงสาวซ้อนรูปเกินกว่าที่เขาคิด จนทำให้ร่างกายของเขาไม่สามารถระงับอารมณ์ดิบภายในตัวได้ ความเลวเข้าครอบงำจิตใจจนทำให้ชายหนุ่มเผลอทำรุนแรงกับหญิงสาวลงไป
เสียงกรีดร้องของหญิงสาวปนเสียงสะอื้น เมื่อถูกร่างสูงล่วงล้ำเข้ามาในของสงวนที่ไม่เคยมีชายใดได้สัมผัสมาก่อน
ผิวชายเนียนละเอียดเต็มไปด้วยรอยนิ้วสีแดงจากการบีบเค้นของชายหนุ่ม ที่กำลังเผลอลืมจนพรากความบริสุทธิ์ของเธอไปในที่สุด
หยดน้ำตาค่อย ๆ ไหลลงหางตา เมื่อสิ่งที่เธอรักษาเอาไว้ให้กับชายหนุ่มที่รักถูกผู้ชายสารเลวคนนี้พรากไปหน้าตาเฉย ใบหน้าหื่นกระหายสายตาเหยียดหยามที่เขาใช้มองเธอ ทำให้ร่างบางค่อย ๆ หลับตาลงช้า ๆ
เธอไม่อยากรับรู้อะไรหลังจากนี้ต่อไป จิตใจเริ่มบอบช้ำบวกกับร่างกายที่ถูกชายหนุ่มรังแกจนสาแกใจ แผ่นหลังบางยังคงนอนบนพื้นพรมอย่างไร้เรี่ยวแรงโดยมีร่างสูงคร่อมเธอเอาไว้ ชายหนุ่มจัดการร่างบางไร้ความปรานี
แม้ว่าเธอจะไร้ซึ่งแรงขัดขืนแต่ชายหนุ่มก็ยังไม่แก้มัดหรือหยุดการกระทำอันป่าเถื่อนนั้น เขายังคงเสพสมร่างกายของหญิงสาวหลายครั้ง จนร่างบางเผลอหลับไปด้วยความเพลียและอ่อนล้า
จิตใจที่บอกช้ำเกินเยียวยาเหมือนถูกฝั่งดินซ้ำ ๆ เหตุการณ์ที่เธอไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะเจอเรื่องแบบนี้กับตัวเองเป็นเหตุการณ์ที่เปลี่ยนชีวิตของเธอไปนับตั้งแต่บัดนี้
“สำอ่อย ลุก!!” มือหนาตบเข้าที่แก้มเนียนเบา ๆ เพื่อเรียกสติของหญิงสาว คามินแก้มัดให้กับร่างบางเป็นอิสระหลังจากที่ชายหนุ่มปลดปล่อยใส่หญิงสาวจนหมด
“สารเลว”
“หึ!!เลวแค่ไหนก็ได้กินเธอมาแล้ว ครั้งแรกด้วยนิ” รอยยิ้มมุมบางของชายหนุ่ม ทำให้หญิงสาวอยากจะทุบผู้ชายคนนี้ให้รู้สึกเจ็บปวดเหมือนที่เธอเจอ
“ต่ำ น่ารังเกียจ” น้ำเสียงเรียบเฉย แววตาว่างเปล่าของยี่หวาจ้องมองผู้ชายตรงหน้าที่ไร้ซึ่งความสำนึกผิดกับการกระทำของตัวเอง
“แล้วไง ก็ผัวเธอไง”
- ผู้เขียน
