“วีอยากเห็นหน้าเจ้านายคุณ”
“หึๆ เขาเป็นคนขี้อาย ไม่หล่อ ไม่กล้าสู้หน้าคุณหรอก ระหว่างนี้ก็มโนเอาก็แล้วกันครับ”
“อ้าว แล้วเวลาเจอหน้ากันล่ะคะ”
“เดี๋ยวคุณก็จะรู้เองแหละ แต่ตอนนี้ส่งมาแค่คำสั่ง ไม่ให้เห็นหน้า พร้อมไหมครับ”
“พร้อมไหมเหรอคะ”
“ไม่ต้องห่วงนะครับ มันมีคำสัญญาต่อกันระหว่างนายและพ่อแม่คุณ คือห้ามติดต่อกับคุณเด็ดขาด ไปมีชีวิตใหม่”
“ตัดขาด”
“ใช่ครับ ไปนะครับ” คเชนทร์อ้อนวอนอีกครั้ง และไม่รู้อะไรทำให้เธอเชื่อมั่นในคำพูดและสายตาของคเชนทร์
ชีวิตของเธอคงไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากกว่านี้แล้วล่ะ หากเบื้องหน้าที่กำลังจะเดินไปเป็นหุบเหว ก็คงเป็นกรรมตั้งแต่ชาติปางก่อน แต่ดีกว่าที่จะไม่ก้าวออกไป
“ฉันต้องไปวันนี้เลยเหรอคะ” เธอถามเสียงเบา เป็นสัญญาณดี
“ครับ วันนี้ ไม่ต้องเอาอะไรไปเยอะแยะนำครับ แค่เสื้อผ้าไม่กี่ชุดแล้วของใช้ส่วนตัวนิดหน่อย ไปถึงที่นั่นค่อยเลือกซื้อของใหม่” คเชนทร์บอกอ
