พอถึงที่นอนปุ๊บมนัสวีแทบอยากจะทิ้งตัวลงบนที่นอน ถ้าไม่ติดว่าเนื้อตัวไม่สะอาด จะทำเอาที่นอนหมอนสปรกไปด้วย ฉะนั้นเธอรีบกัดฟันอาบน้ำให้เรียบร้อย พร้อมกับเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดใหม่ แล้วค่อยพุ่งตัวไปยังที่นอนนุ่ม
“ฮึบ! อืม! ปวด! ปวด! ปวด! ขอหลับสักงีบน๊า” เธอบอกกับตัวเองแต่ยังไม่ทันจะหลับตาลง
กริ้ง! กริ้ง! กริ้ง! เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น เล่นเอาเธอสะดุ้งเชียว
“อุ้ย! คุณอาเหรอ” รีบลุกหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ซึ่งก็ใช่จริงๆ ด้วย แต่ก่อนจะรับสาย เธอก็สูดหายใจเข้าลึกๆ ไล่ความเหนื่อยล้า
“สวัสดีค่ะ” เธอกดรับ และทักทายด้วยน้ำเสียงปกติ แต่ฟังออกว่าเหนื่อยล้าเหลือเกิน
“หึๆ เรียนวันนี้เป็นยังไงบ้าง” ปลายสายถามเสียงนุ่มและหัวเราะเบาๆ
“ล้ามากเลยค่ะ เหนื่อย เมื่อย อย่างกับไปทำงานหนักมาแน่ะ” เธอก็ฟ้องด้วยความลืมตัวราวกับรู้จักนานแล้วอย่างนั้นแหละ
“น่าสงสารจัง อาจะช่วยอะไรได้บ้างไหมเนี่ย หืม”
“เอ่อ คุ
