เช้าของวันรถยนต์คันหรูมุ่งหน้าจากเมืองหลวงสู่ต่างจังหวัด พายุตัดสินใจขับรถของตัวเองมุ่งหน้าขึ้นภาคเหนือของประเทศที่มีภูเขาและธรรมชาติที่เขียวขจี เขาเป็นคนชอบธรรมชาติมากเมื่อได้อยู่ท่ามกลางต้นไม้ทำให้เขาสามารถฮีลจิตใจของตัวเองได้ดีเสมอ
ครืด ครืด ครืด
“ออกเดินทางแล้วใช่ไหม”
“อืม”
“เดินทางปลอดภัย” ภัทรโทรเข้ามาหาพายุที่กำลังขับรถอยู่ด้วยความเป็นห่วง นอกจากเขาและเรียวพายุไม่ไว้ใจใครเลยแม้แต่คนเดียว
ตาคมมองไปด้านหน้าถนนที่มีรถขับสวนทางกัน เขาออกจากคอนโดตั้งแต่เช้ามืด การเดินทางกินเวลาไปหลายชั่วโมง รถยนต์คันหรูขับมาถึงภาคเหนือของประเทศจนถึงโฮมสเตย์เล็ก ๆ ที่เขาได้ทำการจองเอาไว้ก่อนหน้านี้แล้ว
“สวัสดีค่ะ เตวินตะวันโฮมสเตอร์ยินดีต้อนรับค่ะ” เสียงใสของตะวันเอ่ยทักทายแขกที่เดินเข้ามาภายในโฮมสเตย์ของเธอ ตั้งแต่ปิดเทอมเธอก็มาช่วยงานของที่โฮมสเตย์ทุกวันเหมือนเช่นทุกปีที่กลับมาบ้าน
“อ้าว!!น้อง”
